#unicode
ဒွီးး ဒွီးး
...........
ဒွီးး...
ဂျောင်ဂုတို့ခြံထဲကဒန်းပေါ်မှာထိုင်ပြီး ခဏခဏလာနေတဲ့ဖုန်းကို ဆွဲချရင်း
ဒေါသထွက်နေတဲ့ ဟယ်နာဒွီးး
"ကျစ် အဲ့တာကမကိုင်မချင်းဆက်နေမှာလား?!"
......
မကိုင်ရင်မဖြစ်တဲ့အဆုံး ဒီဖုန်းကို သူမကိုင်ရတော့မည်ဖြစ်သည်။
တီ....
"Dad !!!
ဘာလဲဘာဖြစ်နေတာလဲ ဘာလို့ဖုန်းကို
မကိုင်မချင်းဆက်နေရတာလဲ?!""......."
"ဟာ မသိချင်ဘူး အဲ့ကိစ္စတွေကို
သမီးကိုရီးယားမလာခင်ထဲက
အပြတ်ဖြတ်ခဲ့ပီးသားလေသမီးနဲ့လက်ထပ်မဲ့လူက
တစ်ယောက်ပဲရှိတယ် Dad""........"
"ဟာ !!
ဘာလို့လိုက်လာတာလဲ
ဂျွန်တို့သိသွားရင် သမီးပဲ
ဒုက္ခရောက်မှာပေါ့ Dadကလဲ""......."
"ဒီနေ့တော့မရဘူး
မနက်ဖြန်မှလာတွေ့မယ်
နေရာကိုတော့ message
လှမ်းပို့ထားလိုက်"တီ.....
"ဘာကိစ္စနဲ့ အဲ့ကောင်ကDadဆီ
အပူသွားကပ်ရတာလဲ?!
သူနဲ့ငါနဲ့ကိစ္စက ပြီးပြီကို "တောက်စ်!
...
ယူဟယ်နာခြံထဲမှာဖုန်းပြောနေတာအား
သိပ်မဝေးတဲ့နေရာကနေ ပုန်းပြီး
နားထောင်နေတဲ့ယွန်းဂီ"အဲ့ကောင်?.....
ယူဟယ်နာလဲ နိုင်ငံခြားမှာ
ဇာတ်ရှုပ်တွေရှိခဲ့တာပဲ"အဟက် အမှန်တရားဆိုတာ
တနေ့ပေါ်လာမှာကို
ထိုမိန်းမတကယ်ပဲမသိဘူးလားဟူးး
မိန်းမတွေကတယ်ခက်သကိုးး
ယောကျာ်းတွေလဲမကောင်းပါဘူး
ဟိုခလေးစုတ်လေး
ကြည့်ပါလား လူရှေ့ကျ ပတ်ချွဲနပ်ချွဲနဲ့ နောက်ကွယ်ကျ အားရပါးရသူ့
အတင်းကိုပြောနေလိုက်တာများ
YOU ARE READING
⭐Wᴏʀᴋᴇʀ Aɴᴅ Eᴍᴘʟᴏʏᴇʀ⭐[Completed]
Fanfiction" ငါကအလုပ်ရှင်.. မင်းကအလုပ်သမား...ငါခိုင်းတာအကုန် မင်းလုပ်ရမှာပဲ...ရှင်းလား?!!" "ဟုတ်တယ် ကျနော်ကအလုပ်သမား အဲ့အတွက် ကိုကိုခိုင်းတာလုပ်ရင်းနဲ့ မတော်တဆဖြစ်တာဆိုတော့ ဗွေမယူပါနဲ့ခဗျ...." " ငါကအလုပ္ရွင္.. မင္းကအလုပ္သမား...ငါခိုင္းတာအကုန္ မင္းလုပ္ရမွာပဲ...