Yorum ve yıldız atmayı unutmayın lütfen.
Güzel okumalar...
♡♡♡♡♡♤♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
Haber gelmesini bekliyordum bir saattir koridorda.
Ama görüş açıma bana doğru hızla bana doğru gelen abim girince gözlerim doldu.
"Duyduğum şey doğru değil dimi asi gitmeyeceksin"
Abimin önümde durup bir umut sorduğu soruyla boynumu büküp abime baktım.
O beni anlardı, gözlerimdeki çaresizliği görürdü.
"Abi izin ver gideyim"
Sinirle elini yüzüne sürttü sertçe.
"Ölüm demek, nasıl vereyim, ben senden vazgeçememem Asi yapma bunu bana"
"Abi Altay yoksa bende yokum, söz veriyorum bana bir şey olmayacak sevdiğimi ve arkadaşlarımı alıp geleceğim"
Bir umut yalvarır gibi konuştuğumda abim ensemi tutup kendine çekti bedenimi.
Sıkıca sarıldı, başını boynuma koyup kokumu derin derin içine çekti.
"Benden her şeyi iste şuan ölmemi bile iste razıyım ama ölüme gitme güzel kızım, yıllar sonra buldum ailemi kaybetmeye dayanamam"
Kollarımı güçsüzce abimin beline sardım.
"Özür dilerim baba, ama nefes alamıyorum, kalbim sanki birinin avucunun içinde ve her saniye daha da sıkarak benim nefesimi kesiyor burda durursam kafayı yerim"
Abim derin nefes alıp benden ayrılıp arkasını dönüp gitti. Ne kadar arkasından baksam da dönüp bakmadı bana.
Başımı yere eğip titrek bir nefes aldım.
Belki abim beni asla affetmeyecekti kendimi ateşin içine attığım için ama başka çarem yoktu.
Yerde duran çantayı alıp sırtıma taktım. Son kez abimin, babamın gittiği koridora bakıp yavaş adımlarla çıkışa ilerledim.
Elimde duran maskeyle helikopter pistine geldiğimde Albayın karşısında hazır ola geçtim.
"Kazasız belasız ve en ufak bir çizik bile almadan geleceksin Avcı anladın mı beni"
"EMREDERSİNİZ KOMUTANIM"
kendimden emin sesimle bağırdığımda Albayın yüzünde tebessüm oldu.
"Allah yar ve yardımcın olsun kızım sana güveniyorum"
"Saol"
"AVCI HELİKOPTER BİN"
Yönümü helikoptere çevirip önüne geldim. Demirine tutunup tam çıkacaktım ki arkamda duyduğum sesle durup arkamı döndüm.
"Timin olmadan nereye böyle avcı"
Bana üzerindeki görev üniformasıyla bakan abim ve time şaşkınca baktım.
Abim direk Albaya dönüp selam durdu.
"Görev izni istiyorum Albayım"
Gözlerim yavaşça dolmaya başlayınca yüzümde gülümseme oldu.
Abim benden hiç bir zaman vazgeçmezdi.
"izin verilmiştir Binbaşı, gidin ve Sürgün timini buraya sağ salim getirin"
"EMREDERSİNİZ KOMUTANIM"
Bahçeyi inleten sesimizle abim helikoptere bin emrini tekrardan verdi.
Önünde olduğum için ilk ben bindim arkamdan ise intihar timi bindi.
Abim bindiğinde hiç kimseyi umursamadan elimdekileri bırakıp boynuna atladım.
Anında belime kollarını sardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Nazlı Yarim (Kuyumcu)
Teen FictionKaderin cilvesi herkes gibi ona da vuracaktı. kimsesiz yüreğinin içi belki de koca bir aileyle dolacaktı. bugüne kadar aileyi bir mezardan ibaret bilirken gerçekliği tadacaktı. acılar, imtihanlar, zorlu günler elbet olacaktı. ama her zorluktan sonra...
