Yorum ve yıldız atmayı unutmayın lütfen.
************************************
Gözlerimi adamdan zar zor çektim.
Kalbimin sesi kulağımda yankılanıyordu sanki.
Bu, bu etkilenme değildi bambaşka bir şeydi ama ismini ben bilmiyordum tam olarak.
"Allah senden razı olsun Asker kızım sen olmasaydın hepimizi vururlardı"
Yaşlı bir kadının konuşmasıyla hepsi onayladı.
Gülümseyerek kadına baktım.
"Benim görevim bu teyze"
Bana gururla bakmasıyla tekrardan daha bir kaç dakika önce ellerime doğan minik kıza baktım.
Umarım hep mutlu ve huzurlu olurdu.
insanlar evlerine dağılmaya başladığında bana yaklaşan sert adımlarla olduğum yerde gerildim.
Başımı çevirdiğimde az önceki kahverengi gözlü adamdı.
Nefesimi tuttum istemsizce gözlerine baktığımda.
"Ben Kıdemli yüzbaşı Altay Batur"
Sert sesiyle vücudumdan kısa süreli bir titreme geçti ama hemen selam verdim.
"Üsteğmen Asi SANCAR/istanbul Emret Komutanım"
Kaşları çatık bana bakarken dikleştim.
"Sen, dün bölgeye gönderilecek olan asker misin?"
Sesinde gram azalmayan sertlik beni geriyordu.
"Evet komutanım"
"Kod adını söyle"
Başımı kaldırıp yüzüne baktım bu sefer.
"Hayalet"
Tek kelimeyle gözlerinde saliselik şaşkınlık geçti ama duygularını öyle iyi gizliyordu ki ha duvara konuşmuşum ha karşımdaki ayıdan beş dakika önce doğmuş bu adama konuşmuşum hiç bir fark görmüyordum şuan.
"Timime hoşgeldin"
Diyip arkasını dönüp gitti, ayı işte tıc tıc tıc.
Hem neden durup dururken kaçar gibi gitti ki.
Kaşlarım çatıldı ama timden olan diğerleri hızla yanıma geldi.
"Hoşgeldiniz komutanım, ben Astsubay Anıl ayrıca teşekkür ederiz herkesi kurtardığınız için"
Benimle yaşıt olan adamla tebessüm ettim.
"Vazifem lafı bile olmaz"
"Valla komutanım hiç boş atmadınız helal olsun, bu arada bende Astsubayım ismim Candar hoşgeldiniz"
Candar, silahli asker demekti ve karşımda terminatorden hallice olan bir adam vardı.
ismini taşımıyor bence çok iyi yaşatıyordu.
"Hoşbuldum"
"Bende üsteğmenim ismim çınar hoşgeldin aramıza üsteğmenim"
Ona da hoşbuldum dedim.
"Son olarak ben kaldım, Astsubayım komutanım, adım Kaan"
"Memnun oldum, bende Üsteğmen Asi SANCAR gönüllü geldim"
Hepsi şaşkınca birbirine baktı çünkü buraya gönüllü gelmek yürek isterdi kolay bir şey değildi.
Anıl "nasıl yani komutanım sürgün gelmediniz mi siz"
Başımı iki yana sallayarak reddettim.
Genelde bu bölgelere sürgünler gelirdi çok iyi biliyordum.
"Hayır gönüllü geldim"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Nazlı Yarim (Kuyumcu)
Teen FictionKaderin cilvesi herkes gibi ona da vuracaktı. kimsesiz yüreğinin içi belki de koca bir aileyle dolacaktı. bugüne kadar aileyi bir mezardan ibaret bilirken gerçekliği tadacaktı. acılar, imtihanlar, zorlu günler elbet olacaktı. ama her zorluktan sonra...
