သားရွှေဥ [Complete]

Chapter 37 Uni& Zaw

သားရွှေဥ .....37

                       အပိုင်း-၃၇

သူကလက်ဆွဲပြီးခေါ်လာတော့ကွက်ကပေကပ်ကပ်နဲ့
လိုက်လာပါသည်။
" မင်းခေါင်းကသဘတ်ကြီးကိုဖယ်လိုက်စမ်းပါ
ဒီလောက်အေးတာလည်းမဟုတ်ပဲ..."
" အေးလို့ပတ်ထားတာမဟုတ်ဘူး၊ ကျုပ်ကိုလူမြင်မှာ
ဆိုးလို့..."

" အခုဖြုတ်လိုက်တော့ရပြီ၊ အဲ့လိုသွားနေမှထူးဆန်းပြီးလိုက်ကြည့်ကြမှ..."
" ပြီးရော..."
ကွက်ကပြောပြောဆိုဆိုဆွဲဖြုတ်ပြီး လက်ကဒီအတိုင်းကိုင်လာသောအခါ..
" ခွေးမျက်စိနောက်လို့ကိုက်ခံရအုံးမယ် ဒီကိုပေး..."

သူကလှမ်းယူပြီးခေါက်လိုက်၍ ဂျိုင်းကြားညှပ်ကာ၊
ကွက်ကိုလက်ကတစ်ဖက်ဆွဲ၍...
သူ့ပုံစံကမှ ပိုရယ်ချင်စရာကောင်းနေတာကိုသူမသိ။

" ထမင်းစားပြီးပြီလား..."
" ဘာကိုစားရအုံးမှာလဲ..."
" သူများအိမ်ကိုညဘက်သွားတာဆိုတော့ စားသောက်ပြီးမှပဲသွားရအောင်၊ နေအုံး ဒီနားမှာထမင်းဆိုင်တွေရှိပါတယ် .."

သူပြောတဲ့ထမင်းဆိုင်ရောက်ဖို့ပင်မိနစ်၂၀ခန့်လမ်းလျှောက်ရသည်။ဘထ္ထရီမီးနဲ့ထွန်းရောင်းနေသောထမင်းဆိုင်လေးရဲ့ ခုံရှည်မှာဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး..
လင်မယားနှစ်ယောက်ထမင်းမှာစားကြသည်။
စားနေရင်းနဲ့ကွက်ကသူ့ကိုကြည့်ပြီး..
" ခင်ဗျားတကယ်မှတ်မိပြီလား..."
" မမှတ်မိရင် ဒီနေရာတွေကိုဘယ်လိုလုပ်သိမှာလဲ"

" ဒီလောက်အမေ့ကောင်းနေပြီးမှ ရုတ်တရက်ကြီးဘယ်လိုမှတ်မိသွားတာလဲ..."
ကျောင်းဆရာကချက်ချင်းအဖြေမပေးပဲ ဓာတ်ဘူးထဲကရေနွေးကြမ်းကိုလှမ်းငှဲ့နေပြီးမှ...
" မင်းကြောင့်...."
ဟင်!

အကြမ်းပန်ကန်လုံးထဲက နှုတ်ခမ်းနဲ့တဖူးဖူးမှုတ်နေခဲ့
ပြီးမှ..ကွက်ဆီထိုးပေးပြီး
" မင်းကြောင့် မေ့သွားပြီး မင်းကြောင့်ပဲပြန်မှတ်မိလာတာလေ။
ကဲပါ မြန်မြန်စား...၊ ဒီက နည်းနည်းဆက်သွားပြီးရင်အနှေးယာဉ်ဌားလို့ရတယ်..."

" ဘယ်ကိုသွားမှာလဲလို့..."
" ရောက်ရင် သိလိမ့်မယ်ဆို.."
" ဒါနဲ့ ခင်ဗျားအစ်ကိုကဘာလို့
ရုတ်တရက်ကြီး သဘောကောင်းပြီးလိုက်ပို့တာလဲ"