Sa Bawat Araw (Edited Version)

Moods

Alex's POV

I was so busy with my work, I didn't notice na nakatulog na pala si Amara sa sofa. Ganyan 'yan, kakain, pagkatapos ay matutulog.

She got so dizzy earlier at her office that's why I told her to come here para mabantayan ko.

Ngayon, hindi kami magkasundo kasi naiinis siya sa'kin dahil may gulay ang pagkain niya kanina. Asar na asar sa'kin eh, lalo tuloy gumaganda.

Actually, kanina ko pa siya tinititigan mula sa kinauupuan ko kaya tumayo muna ako at lumakad patungo sa kaniya para ayusin ang higa niya. Upper body lang naman niya ang nakahiga at nakasandal sa arm rest kasi hindi 'yan humihiga ng komportable sa opisina.

Kinumutan ko na rin dahil malamig dito sa office ko at naka-dress pa siya.

When I made sure that she's comfortable enough, I stood up in front of her and stared at her while fixing the strands of hair getting in her face.

Huwag ko na kayang papasukin ito sa trabaho? Para hindi napapagod at nas-stress.

Haha! As if papayag 'yan, Alex. Work is her escape, her rest, it's her normal.

"Sir?" Agad akong napalingon sa taong tumawag sa'kin sa pinto. "Ay! Sorry po."

"Tarra? Sorry, were you looking for me?" I asked while walking towards her.

Nakatakip ang folder na yakap yakap niya sa bibig niya, at tila nagpipigil magsalita...or that's just my interpretation?

Tumikhim siya at natawa. "Sorry, Sir. Ito na po 'yung pinapakuha niyo kay Meea from the finance department." Inabot niya sa akin ang hawak niya, pagkatapos ay itinakip ang kamay sa bibig.

"Sorry talaga, Sir, hindi ko mapigilan 'yung kilig ko. Ang cute niyo ni Ate!" Natawa na lang ako sa kaniya. Nagpipigil pala ng kilig kaya nagtatakip ng bibig.

"Okay, thank you. You may go."

~~~~~~~

Amara's POV

I didn't know na nakatulog pala ako dito sa sofa. I noticed that I'm all alone inside the office so I took the time to fix my dress because it got crinkled.

Madilim na sa labas, malapit na siguro kaming umuwi pero bakit kaya wala pa dito si Alex? Usually, hindi na siya lumalabas ng opisina kapag patapos na siya sa trabaho.

Habang wala siya, bumangon muna ako at inayos ko ang mesa niyang magulo. Ang linis linis na tao, pero sa opisina, magulo ang mga papeles! Ganyan lang 'yan kapag stressed o hirap sa ginagawa niya.

Naalala kong nainis pala ako dyan kasi pinipilit akong kumain ng gulay! Grrrrr! I was so frustrated earlier!

While I was cleaning his desk, he then entered the office, his hand massaging the temple of his head.

Napatingin siya sa'kin nang maka-ilang hakbang na siya.

"Hey, kanina ka pa ba gising?" Tanong niya.

Bumuntong hininga siya habang papalapit kaya naawa naman ako kung tatarayan ko pa. Pagod na yata.

"Nope, kakagising ko lang." Sagot ko.

Umupo siya sa swivel chair niya at nanatili ako sa likuran.

I bent my upper body lower to level my face with his, then ran my hands down his chest, engulfing him in a loose, but warm hug.

"Hmm? Naglalambing ka ah. May ipapabili ka ba?" Tanong niya kaya ngumuso ako.

"Grabe ka naman. I just want to give you a short break from work dahil sobrang busy mo simula kaninang umaga." I told him. He then clung his hand on my arms that are draped around his neck.