☀️Merdüm-i Zenfira

🚨6. Merdüm-i Zenfira, köy

☀️Merdüm-i Zenfira
6.Bölüm

Köy

Kollarım, bacaklarım ağrımış halde otogarda köy garajı yerine geçmiştik. Bizim gideceğimiz köyün adına bakınırken bir minibüs görmüştüm. Hah burada!

"Melike benim araç bu sanırım,senin nerede?"deyip ona bakarken gözleri ile aradığı yerde elini kaldırıp "Benim de şurada duruyor"dedi. Artık eve gidip uyumak istiyorum ya! Yorgun halde başımı sallayıp "Gidince ara beni tamam mı?"dediğim de sırıtan ifadesi ile gelip sarılarak "Tamam. Asıl sen dikkat et. Kendi evim olsa gel derdim ama benim değil"dedi. İstesem de gelmem zaten insanların evini daraltmanın alemi yok.

Başımı sallayıp "Sağol...hadi yarın görüşürüz"dedim. İlk defa tek kalacaktım. Korkmuyor değildim. Bavulumu sıkıca tutup kaldırdım ve minübüse bindiğimde kendim yer seçip oturdum. Fakat insanların bana tuhaf bakışını yakalıyordum.

Ay millet bana deliymişim gibi bakıyor. Gerçi haksızda sayılmaz. Gülerek bakarken şoför arkayı doldurup arkaya son kez baktığında gözü bana döndü ve üstüme baktı. Kesin beni yolda atacak! O zaman yer naneyi!

Eşyalarımı tutarken elime telefonu alıp bana verilen muhtarın numarasını çevirip açmasını bekledim. İç çekerken birden telefon açıldı ve "Aaaloooo!"diye bir ses geldi. Dayı seni neşenlendiren tam olarak ne oldu?

Göz devirip "Muhtar efendi müsaitseniz yarım saate köy girişinde olurum bana evi gösterirseniz çok sevinirim"dedim. O sırada Muhtar hala neşe saçan sesiyle "He he kalktım çıkacam şimdi. Gelince çaldır!"dediğinde aniden kapanma sesi gelmişti. Aaa suratıma kapattı. Ya sabır!

Telefona bakmışken aileme de hala sağ olduğumu bildirip Şırnağa geldiğimi bildirdim. Sadece mesaj atıp konuşmayı evde yapmayı planlıyordum.

Geçen zamanla şoför aracı çekip bir kaç aileyi indirdi ve bana da burada ineceğimi söyledi. Parasını ödeyip ben de indiğimde birden karşıda farları açıp kapatan araç gördüm. Onlara bakarken içinden çıkan adam telaşla yanıma doğru geldiğinde yüzündeki gülen surat üstüme başıma bakınca soldu. Bütün köye kaban reklamı yaptım!

Sadece gülümseyip "Merhabalar ben Azelya"dedim. Hoş bir tanışma için çabalarken başını sallayan adam eliyle aracı gösterip "Hoş gelmişsiniz. Ev yakın hemen size anahtar teslimi edeyim"dediğinde aceleyle araca doğrugidiyordu. Dayı uçma sakin ol.

Hızlı adımlarla ben de peşinden gidip aracın arka kapısını açtım ve bavulu içerisine atıp "Arkadaşım ayarladı ama sahibine ulaşamamış. İletişimi var mı?"dedim. Araca yerleşmeye çalışarak nefes nefese bana dönüp "Valla hoca hanım ev sahibini bizde bilmeyiz. Tek bildiğimiz Abuzer efendinin akrabası kaldı, Abuzer efendinin kızı üniversite kazanınca babasını alıp gitti"dediğinde aklıma Cemre geldi. Bana evi söyleyen kişi Cemreydi ve sanırım babası da Abuzer amcaydı ve sanırım akraba olan kişi de yurt dışında olan kişi. Ay evin ne çok sahibi varmış.

Başımı sallayıp çok irdelemedim.

Araç hareket ettiğinde adam karanlıkta bana bir yerler göstererek giderken yorgunlukla onu dinliyordum. Sohbet ede ede gittiğimizde 10dk içerisinde bir yere girdik. Bir ev vardı. Müstakil, düz kirece boyanmış, bahçesi geniş ve temiz tutulmuş bir evdi.

Araç evin tam önünde durduğunda muhtar elini arkaya uzatıp anahtar verdi. Gülümseyip elinden aldığımda diğer elimle kapıyı açıp araçtan indim. O sırada benimle inen adam evin bir sorunu olmadığını anlatırken evi çerçeveleyem çitleri açıp içeriye bir adım attım. Gerçekten çok tatlı duruyor.