Kanlı Zafer

O benimle

27.bölüm
~~~~~~~~~~ Yonca'dan ;

Soğuk hava bedenime resmen pes etmem için içkence ediyor olsa da asla pes etmedim ve onun karşı çıkmasına rağmen direnerek ilerlemeye devam ettim. Dudaklarımın arasından cılız bir sesleniş çıktı " Pamirrr " attığım çığlık boğazımı yaksa da yutkunarak tekrar dudaklarımı araladım " Annecim Nerdesin " diye bağırdım , İnsanlar muhtemelen delirmişim gibi bana bakıyordu ama hiçbirinin bakışları umrumda değildi . Ne hissettiğimi hiç kimse anlayamazdı.

Önümde duran bir taşa takılıp dizlerimin üzerine düştüğüm anda inleyerek ellerimi sert zemine koydum ve kalkmaya çalıştım , Her beş dakikada bir yere düştüğüm için dizlerim kanamaya başlamıştı . Yağan yağmur saçlarımı ıslatmıştı Üzerimdeki elbise bedenime yapışmıştı şuan resmen sırılsıklamdım . Ayağımdaki ayakkabılara rağmen sert zeminin soğukluğunu iliklerime kadar hissediyordum.

Frank halime acıyarak yanıma geldi , O da benim bilmediğim sokaklara ve etraftaki insanlara pamiri görüp görmediklerini sormaya gitmişti . Yüzündeki ifadeden onu bulamadığını anlamıştım , Konuşmak için dudaklarımı araladığım sırada sesimin kısılmış olduğunu fark ederek sert zemine yumruk yaptığım elimi vurdum . Frank dizlerinin üzerine çökerek benimle aynı mesafeye gelip kollarını bana sardı ve beni kendisine çekti , ellerimle yüzümü örterek göz yaşlarımın akmasına izin verdim.

İki saattir etrafta minik bebeğimi arıyordum ama etrafta pamire dair tek bir iz bile yoktu , Kaç kere yere onun ayak izleri varmı acaba diye baktığımı hatırlamıyordum . Ona dair tek bir şey bile yoktu . Daha kötüsü yarım saat önce yalvarak oğlumu kaybettiğimi söylediğim bir adam beni kenara iterek " Bu havada hâlâ hayatta olduğunu düşünüyor musun cidden, Tanrı aşkına çocuğun hayatta olsa bile şuana kadar kesin mafyaların işkence oyuncağı olmuştur." demişti , Oğlumun canının yanma ihtimalini hayal bile edemiyordum . Hayır diye fısıldadı içimden bir ses , O iyi korkmana gerek yok onun için güçlü olmak zorundasın .

Frank titreyen bedenimi kendisinden ayırıp ellerini omuzlarıma koydu ve gözlerimin içine baktı " Sana söz veriyorum onu bulacağız , Ama sokaklarda gezinerek bulamayız , Polise gideceğiz ve Pamiri bulmak için hep beraber çalışacağız . Ama sen beni endişelendiriyorsun yonca , Tanrı aşkına ayakta durman sadece 10 saniye sürüyor . Dinlenmen lazım ." dedi Kaşlarımı çatarak ellerini tutup omzumdan indirdim " Onu bulmadan hiç bir yere gitmiyorum." dedim kararlı bir şekilde , Frank iç çekerek bana baktıktan sonra istemese bile dediğimi onaylayarak başını salladı ve ayağa kalktı , elini bana uzatınca ondan destek alarak bende ayağa kalktım . Pamiri bulmalıydım .

Frank önden ilerleyerek karakola doğru yöneldiği sırada üzerimde bakışlar hissederek gözlerimi etrafta gezdirdim , İlk başta birşey görmesem bile saniyeler sonra onu fark ettim Sokağın karşısında gözlerini bana dikmiş olan adamı gördüğüm anda kaşlarımı çattım , Bakışları farklı ve oldukça tuhaftı doğrusu onun bana bu şekilde bakmasından oldukça rahatsız olmuştum . Adam dudaklarını aralayarak sert bir şekilde " O benimle " dedi , Bir anda bütün dünya sessizleşti duyduğum tek şey o adamın bana söylediği şeydi . Pamir onun yanındaydı !

Benim kaskatı olmuş bedenime sırtını dönerek hızlı adımlarla ilerlediği sırada kendime gelerek koşarcasına adama doğru ilerledim , Frank aniden benim yokluğumu fark ederek bir küfür savururken ben çoktan karanlık ve dar olan ara sokağa girmiştim . Adam sokağın diğer ucunda durmuş ve omzunun üzerinden bana bakmıştı onun duraksamasından faydalanarak ona doğru birkaç adım attım " Yalvarırım onu bana getir, onsuz yaşayamam. Babasından bana kalan tek şey o , Lütfen bebeğimi bana geri ver " dedim göz yaşlarımın arasından adam bedenini bana çevirince onun dikkatini çektiğimi fark ederek ellerimi önümde bileştirdim ve yalvarırcasına ona baktım .