Kanlı Zafer

Ölüm Kadar Gerçek

35.bölüm
~~~~~~~~~
Yazardan ;

Yılmaz olanlardan habersiz , çocukları o evden sağ salim çıkardığı için oldukça mutluydu. Yani arka koltukta kollarını göğsünde bağlamış bir şekilde kendisine bakan Eric'i saymazsak.

Eric'e annesinin yanına gideceklerini söylemişti evet aslında bu doğruydu ama Eric annesini eve geri götürüceğini düşünüyordu . Annesi eve dönünce babası ne kadar da sevinirdi üstelik onu Eric'in getirmesi belki de bir sonraki yılbaşında oğluna o çok istediği savaş robotunu alırdı , Eric onu geçen yıl izlediği bir çizgi film de görmüştü ve o günden beri babasına o robot için resmen yalvarıyordu. Annesini geri götürdüğü zaman babası ona kesinlikle o robotu alırdı.

Yılmaz dikiz aynasından arka koltukta Eric'in sıkı sıkı tutup Yılmazdan korur gibi kolları arasına aldığı küçük kıza baktı , bu kız Yoncanın ona anlattığı diğer kadının kızı olmalıydı acaba annesi neredeydi . Onu hiçbir yerde bulamamıştı. Yılmaz gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı içinden bir ses o kadının her nerdeyse şuan o adamdan uzakta olduğunu söylüyordu , belki de Yonca gibi o çok istediği huzura ve mutluluğa kavuşmuştu . O adamın ona bir daha zarar veremeyeceği bir yere gitmiş olmalıydı , ki öyleydi de sadece bu huzur yılmazın sandığı bir şekilde gerçekleşmemişti.

" Hâlâ gelmedik mi ?" küçük çocuğun sorusu ile yılmaz gözlerini aynaya çevirip arka koltukta buz gibi bakışları ile kendisini izleyen çocuk ile göz göze geldi , zorla gülümsedi " Az kaldı " diye cevapladı çocuğun sorusunu . Bu soğuk , gözleri nefretle bakan ve yaşına göre fazla agresif olan çocuğun yonca gibi bir kadının çocuğu olduğuna hâlâ inanamıyordu , oysaki pamir onun tam tersiydi onların kardeş olduğuna inanmasını sağlayan tek şey ise aralarındaki benzerlikti . Babaları bile farklı olan bu çocuklar göz renkleri dışında birbirlerinin kopyasıydı ve Yılmaz pamirin büyüdükçe ona daha fazla benzeyeceğini düşünüyordu.

Eski hastahane olan ama şimdi kendilerinin kullandığı o büyük bina göründüğü zaman yılmaz tekrar gözlerinin önünde yoncanın gözlerini gördü , hafifçe dudaklarını ıslatırken bir yandan da yoncanın kendisine kızacağını bilerek tepkiye hazırlanmaya çalıştı . Ama onun için yapmıştı , ne güzel tek başına hiçbir sorun olmadan gitmiş çocukları almış ve gelmişti , Yılmaz Yoncayı sakinleştirebileceğine emindi . Tabi eğer onu bulabilirse...

Yılmaz binanın önünde arabayı durdurduğu anda hemen kapısını açıp arabadan indi ve arka koltuğun kapısına uzandı , Eric Yılmazın kapıyı açması ile birlikte kaşlarını çatıp başını iki yana salladı " Annemi getir , eve gitmek istiyorum !" dedi sinirli bir ses tonu ile , onun aksine yılmaz tebessüm etti ve küçük çocuğun kucağından mirayı alarak " Gidip anneni kendin almak istemez misin ?" dedi . Yılmaz bu çocuğu nasıl kandırabileceğini biliyordu ama Eric'i fazla hafife alıyordu evet Eric daha bir çocuktu ama o babasına benziyordu ve babasının kıvrak zekasına sahipti . Bir şeyler olduğunu biliyordu.

İstemeye istemeye arabadan inerken kendisine Annesini bu heriften alıp babasına götüreceğine dair söz verdi , belkide bu adam annesine zarar vermişti ah işte o zaman babasını asla durduramazdı ki durdurmak da istemiyordu , eğer şuan daha büyük olsaydı bu adamın suratına sert bir yumruk atardı . Bunu yapmayı gerçekten de çok istiyordu ama şimdilik önceliği anneciğini eve geri götürmekti .

Yılmaz kapıya doğru ilerlerken kucağında ki küçük kıza bakınca içinde bir şeylerin koptuğunu hissetti zavallı kız hem annesinden hemde babasından ayrı düşmüştü , ama onun için her zaman abileri olucaktı . Eric'in ve Pamirin onu canları pahasına koruyacağına emindi hem belki diye düşündü yılmaz , Belkide anneleri ve babaları olabilirdi . Bu düşünce yılmazın gülümsemesine neden oldu eğer Yonca da isterse gerçekten de onunla evlenirdi . Çocukların babasının bir başkası olması umrunda bile olmazdı onları kendi çocuğu olarak sahiplenir ve büyütürdü tabi Eric onu fazlasıyla zorlayacaktı ama üstesinden gelebilirdi .