Kanlı Zafer

Özgürlük

24.bölüm

~~~~~~~~ Yonca'dan;

Camdan dışarıya, hayatını yaşayan özgür olan insanlara bakarak derin bir iç çektim , bu kelimenin anlamını unutalı uzun zaman olmuştu.

Kapı açılınca merakla arkamı döndüm ve ağlamaktan gözleri kızarmış valentina'ya baktım " Sen iyi misin canım " dedim ve camdan ayrılarak ona doğru ilerledim, burda olduğu günden beri oldukça iyi anlaşan iki arkadaş olmuştuk. Özellikle de Valentina'nın bebeğinin doğumunda yardımcı olduğum günden beri daha iyi anlaşıyorduk, Valentinanın dünyalar tatlısı bir kızı olmuştu. Benim minik bebeğim ise artık üç yaşına basmıştı.

Eric minik kardeşi ile pek anlaşamasa da onunla ilgilenmekten mutlu oluyordu, şimdi ise bir kız kardeşi olmuştu ve benim tatlı Eric'im onu da şimdiden çok sevmişti. Valentina dizlerinin üzerine çökerek eli ile yüzünü kapattı ve hıçkırıklara boğuldu, hızlıca yanına gidip bedenini kontrol ettim bir yerine bir şey mi yapmıştı o canavar , canını mı yakmıştı.

Bende onun yanına çökerek ellerimi uzattım ve onun zayıflamaya başlayan bedenini kendime çekerek sıkıca sarıldım " Ben , dünyanın en kötü annesiyim !" dedi ve ağlamaya devam etti kaşlarımı çattım ve başımı usulca iki yana salladım " Hayır tatlım , sen dünyanın en kötü annesi falan değilsin . Hem bu da nereden çıktı ?" dedim ve ondan ayrılarak kızarmış gözlerine baktım.

Valentina gözünden akan bir yaşı sildi " Onlar böyle bir dünyaya gelmemeliydiler. Burası onlar için fazla acımasız, bir gün bu adam onların canını yakıcak. Bizden eninde sonunda bıkıcak ve ikimizi de öldürecek , o zaman kim bebeklere bakıcak. Lanet olsun biz ne yapıcaz " dedi ve umutsuzca yukarı doğru bakıp kendi kendine dua etmeye başladı. Derin bir nefes alarak etrafıma bakmaya başladım , haklıydı. Bir şekilde hem kendimizi hemde minik bebeklerimizi buradan kurtarmak zorundaydık.

Aklıma gelen şey ile başımı kaldırıp Valentina'ya baktım " O şimdi evde mi ?" dedim merakla, Valentina anlamasa da başını onaylar şekilde salladı " Evet , Odasında şuan " dedi gülümsedim ve ayağa kalktım , Valentina hâlâ yerde dizlerinin üzerinde oturmuş bir şekilde bana bakıyordu. Eğildim ve elini tutarak onu kaldırdım " Şimdi kendimizi sonra ise bebeklerimizi kurtaracağız. Ben gidip pamiri alacağım sen ise kendini toparla ve burdan gitmeye hazır ol." dedim ve kapıya yöneldim.

Valentina alel acele ayağa kalktı ve koşarak yanıma gelip beni durdurdu " Mirayı da getir lütfen" dedi , üzülerek ona döndüm " Çok üzgünüm Val. Ama miray daha bir aylık ve eğer onu dışarı çıkarırsak bu havada hastalanabilir. Yada başımıza birsey gelirse onun güvende olması gerekiyor, Emin ol Eric ona zarar gelmesine izin vermez. Güven bana " dedim ve ona arkamı dönerek kapıya döndüm ve kapının kolunu yavaşça indirerek odadan çıktım.

Yavaş adımlarla minik bebeklerimin odasına ilerledim. yatak odamın önünden geçerken karnımda bir kasılma hissetsem de bu acıyı görmezden gelerek asıl hedefime odaklandım, Odanın önüne gelince hemen kapıyı açtım ve odaya girdim, minik oğlum oyuncak ayısına sarılmış bir şekilde yatakta uzanıyordu. Yüzümde bir tebessüm oluştuğu anda ona doğru ilerleyerek yatağın yanına çömeldim,duvara odaklanmış olan gözleri yavaşça benim gözlerime döndü.

Elimi uzatarak ilk önce yanağını sonra da hâlâ olan bebeklik saçlarını okşamaya başladım "Bebeğim" diyerek fısıldadığım zaman başını yastığından kaldırarak bana yaklaştı , yanağına dudaklarımı bastırdığım sırada onun kokusunu iki haftadır alamadığımı hatırlayarak burnumu saçlarına gömüp kokusunu içime çektim, göz yaşlarım gözlerimi yaksa da düşmemeleri için büyük bir savaş vererek gözlerimi kırpıştırdım.