Kanlı Zafer

Takıntı

19.bölüm     
~~~~~~~~~

Yonca'dan;

Soğuk havanın camdan hızlı bir şekilde içeriye girmesi ile dışarıda yeryüzüne düşen kar taneleri odama girdi. Ayağa kalkarak cama doğru ilerledim ve rüzgara karşı gelerek camı kapattım, Mahallemize dün geceden beri durmadan kar yağıyordu. İnsanlar mutluydu çocuklar okuldan dönerek kar topu oynuyorlardı herkes karı seviyordu. Ben hariç.

Kar yağınca hava normalinden daha soğuk oluyordu ve ben burda odamda üzerimde kocamın özenle seçtiği mini askılı mavi elbisemle soğuktan titriyordum. Aradan dört yıl geçmişti ve şimdi dünyalar tatlısı küçük bir oğlanın annesiydim,Eric şuan dört yaşındaydı ve hâlâ bebeklik saçlarına sahipti yüzü yuvarlak gözleri ise yeşil ve mavinin karışımı gibi bir tondaydı.

Kapının tıklatıldığını duyunca arkamı döndüm. Eric odamın kapısını açarak kızarmış gözlerle bana baktı burnunun ucu pembeleşmişti, Ağlamıştı. Merakla ona doğru ilerledim ve önünde dizlerimin üzerine çöktüm " Bebeğim, ne oldu neden ağladın " dedim ve elimi yanağına koyarak gözünden akan yaşı sildim. Eric burnunj çekerek bakışlarını dışarıya çevirdi "Dışarıya çıkmak istiyorum, ama babam izin vermiyo" dedi Kelimeleri birleştirirken zorlansa da onun birleştiremediği ve harfleri yutarak söylediği kelimeleri zihnimde düzenliyordum.

Üzülerek eric'e baktım o canavar yüzünden benim minik oğlum evli bir kadının kocasından izin almadan odasından çıkmaması gerektiğini düşünmeye başlamıştı. Benim minik oğlumun büyüyüp babası gibi bir adam olacağını düşününce bile ürperiyordum.Hayır eric büyüdüğü zaman kadınların canını yakan bir canavar olmamalıydı.

Yüzünde bir tebessüm oluştu "Lütfen anne , babam şuan evde değil. Benimle beraber bahçede karla oynarmısın. " dedi ve elimden tutup beni odanın dışına doğru çekmeye başladı, Karla oynayacaktım. Canavar evde değildi ve ben bahçeye çıkacaktım. Kalbim hem heyecandan hemde korkudan yerinden çıkamayacakmış gibi atıyordu, o kadar heyecanlıydım ki üstüme herhangi birşey almadan evden çıkmıştım.

Eric bir sevinç çığlığı atarak birikmiş karlara doğru koştu, kar ayak bileğime kadar ulaşıyordu. Derin bir nefes alıp gözlerimi kapattım belmide bir daha bu anı yaşayamayacaktım. Uzun zaman sonra ilk defa yüzümde gerçek bir gülümseme oluştu, kar taneleri havada süzülüyor ve saçlarımın üzerinde beyaz bir görüntü oluşturuyorlardı.

Aniden ayağıma birşeyin çarpması ile gözlerimi açtım , Eric yere eğilerek bir başka karı elinde sıktı ve sırıtarak bana fırlattı "Anne hadi oynayalım " dedi ve karı işaret etti. Eğilerek yerden bir parça kar aldım ve ellerimi birleştirerek onu yuvarlak olana kadar sıktım, bıraktığı his oldukça hoşuma gitmişti ve doğrusu bu hissi özlemiştim. Yuvarlak şeklini alan karı yavaşça Eric'e doğru fırlattım hemen yana kayarak karın ona çarpmasına engel oldu.

Eric gülerek kar'a dokunduğu sırada aklına birşey gelmiş gibi heyecanla bana baktı " Kardan adam " dedi ve sonra kendi etrafında döndü "Birsürü kar var , hadi kardan adam yapalım" dedi aklıma bundan yıllar önce kardan adam yaptığım zaman geldi, soğuk bir kış gecesinde bir anda çok sıkılmış ve sokağa çıkıp rastgele bir evin bahçesine gidip kardan adam yapmıştım, Sonrasında yere karla ' Mutlu yıllar ' yazmıştım.
Ev sahipleri ertesi gün haberlere çıkmış ve bir kardan adamın bahçelerinde oluştuğunu söylemişti o gün haber muhabirinin hakkımda 'Kardan adamı yapan kişinin karlar kraliçesi olduğuna eminim ' dediğini duyunca bu takma isim oldukça hoşuma gitmişti ve bir diğer şarkımın adını karlar kraliçesi koymuştum.

Eric kardan adamı yapmakla uğraşırken üzerimde hissettiğim bakışlarla arkamı dönüp evimizin çitinin diğer tarafından bizi izleyen yabancıyı gördüm, Adam oldukça sıcak kanlı görünüyordu. "Merhaba , eğer izin verirseniz kardan adam yapmanıza yardım etmek isterim" dedi birkaç saniye gözlerine baktıktan sonra ona doğru ilerledim. Şuan aramızda sadece aptal birkaç tahta parçası vardı.Keşke olmasalardı.