၂၄ ( Zawgyi )

324 8 0
                                    

" ေမာင္ "

မိုးစက္ မ်က္ႏွာထက္ ဝမ္းသာ အၿပဳံးတို႔ဟာ လွလြန္းေနသည္။

မိုးစက္ ခ်က္ခ်င္း ၿခံတံခါးဖြင့္ၿပီး ေမာင္ကိုေျပးဖက္လိုက္သည္။

ေမာင္ သူ႕ဆီမလာေတာ့ဘူးထင္ၿပီး ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဝမ္းနည္းခဲ့ရတာလဲ

" မလာေတာ့ဘူးထင္ေနတာ "

မင္းဒႆေမာင္လဲ မိုးစက္ရဲ႕ ခါးသြယ္သြယ္ေလးကို ျပန္ဖက္လိုက္ၿပီး မိုးစက္လည္ပင္းနားထိ သူမ်က္ႏွာကို ထားလိုက္သည္။

ခ်ဳပ္ကိုင္ပိုင္စိုးမႈေတြ ျပင္းတဲ့ အရွိန္အဝါနဲ႕ ေအးစက္ၿပီး အသက္မဲ့တဲ့ မ်က္ဝန္းေတြက Moon ကို လွမ္းၾကည့္ေနတာမို႔ Moon စိတ္ထဲ မႏွစ္သက္ျဖစ္သြားသည္။

" ဘာလို႔ အဲလိုထင္ရတာလဲ ေမာင္ လာခဲ့မယ္လို႔ေျပာရင္ လာခဲ့မွာေပါ့ "

မင္းဒႆေမာင္ မက္မြန္သီးေလးရဲ႕ လည္ပင္းျဖဴျဖဴေလးကို ကိုက္ခဲပစ္လိုက္သည္။ သူကိုက္တာ ျပင္းသြားတယ္ထင္တယ္ မက္မြန္သီးေလး လည္ပင္းမွာ သြားရာေတာင္ ထင္လာခဲ့တယ္ ။

" အာ့ ...ေမာင္ နာတယ္ "

မိုးစက္ လက္နဲ႕ ေမာင္ကို တြန္းပင္ေပမယ့္ ေမာင္ သူ႕ကို ဖက္ထားတာ ပိုပိုတင္းၾကပ္လာသည္။

" ေမာင္ ငါကိုလႊတ္ပါအုံး ...ငါေျပာစရာေတြရွိတယ္ "

" မ႐ုန္းနဲ႕ ေမာင္တို႔မေတြ႕ရတာ ၾကာၿပီေလ ေမာင္ကို မလြမ္းဘူးလား "

မိုးစက္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေမာင္စကားကို နားေထာင္လိုက္ရေတာ့တယ္

"လြမ္း....လြမ္းတာေပါ့ "

" ဒါဆို ေမာင္ကို နမ္းပါအုံး "

"လူရွိတယ္ေလ "

မိုးစက္လဲ Moon ၿခံထဲမွာ ရွိေသးတာမို႔ ျငင္းလိုက္သည္။

" မရွိပါဘူး "

မင္းဒႆေမာင္ လိမ္လိုက္သည္။ တကယ္က Moon ဟာ ေနရာမွာပဲ ရပ္ၿမဲတိုင္းရပ္ေနဆဲပင္။

" ဟမ္ .... တကယ္လား "

မိုးစက္ အေနာက္ဘက္ လွည့္ၾကည့္မို႔ ေခါင္းလွည့္ဖို႔ျပင္လိုက္ေပမယ့္ မင္းဒႆေမာင္က သူ႕ေခါင္းကို ျပန္ဆြဲယူၿပီး ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ထိကပ္လိုက္ပစ္လိုက္သည္။ ထိကပ္႐ုံပဲ မဟုတ္တဲ့ အနမ္းေတြေၾကာင့္ မိုးစက္အသက္႐ူၾကပ္လာတယ္

မောင် ပိုင်ဆိုင်မှု [ COMPLETE ]Where stories live. Discover now