ခရီးဆောင် အိတ်ထဲ မင်းဒဿမောင်ရဲ့ အဝတ်များနဲ့ အသုံးဆောင် တစ်ချို့ကို သေချာစွာ ထုတ်ပိုးနေတဲ့ မိုးစက်တစ်ယောက် ရင်ထဲ ဝမ်းနည်းနေပေမယ့် မျက်နှာကတော့ အပြုံးလေးနှင့်သာ။
" ကိုယ်မသွားချင်ဘူးကွာ...."
ပျင်းတိပျင်းနွဲ့နဲ့ မှီလိုက်တဲ့ မင်းဒဿမောင်ကြောင့် မိုးစက် နောက်ကျောကြီးလေးသွားသည်။
" လေးတယ် ဖယ်အုံး ပစ္စည်းတွေ ထည့်နေတာ မပြီးသေးဘူး "
" ကိုယ် မသွားချင်ဘူး တစ်လကြီးတောင် မိုးနဲ့ခွဲရမှာ မောင်ကို မသွားနဲ့လို့ တားပေးပါလား "
" မောင်က ကလေးလားကွာ "
မိုးစက် သူ့ကိုမှီနေတဲ့ မင်းဒဿမောင်ကို ဖယ်ထုတ်လိုက်ရင်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားလိုက်သည်။
" ဒီမှာ မောင်အတွက် ရေချိုးရင် စီးဖို့ ခေါင်းစည်းကြိုး "
" ပန်းရောင်ကြီး မကြိုက်ဘူး "
အရင်နှစ်က နှင်းလေးရဲ့ မွေးနေ့ပြီးကတည်းက မောင်က ဆံပင်အရှည်ထားပြီး သူကတော့ မောင်ရဲ့ ဆံပင်အရှည်တွေကို ဂရုစိုက်ပေးရတဲ့ တာဝန်တစ်ခုပိုလာခဲ့တယ်
ဂုတ်ကျော်နေတဲ့ ဆံပင်တွေကို ညပ်ခိုင်းလဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတဲ့သူကို မိုးစက်လဲ မနိုင်တော့တာမို့ မပြောတော့ဘဲ အလိုလိုက်ထားလိုက်ရသည်။
" ချစ်ဖို့ကောင်းပါတယ် ယုန်လေးတောင် ပါသေးတယ် ကျွန်တော်စီးပေးမယ် "
ခေါင်းစည်းကြိုးဘူးထဲက တစ်ခုကို ထုတ်လိုက်ပြီး မိုးစက် စည်းပေးလိုက်သည်။
ဂုတ်ကျော်နေတဲ့ ဆံပင်ကို တစ်ဝက်စည်းပေးလိုက်တော့ မောင်မျက်နှာက ပေါ်လာသည်။
" စူပုတ်နေတာပဲ အချိန်နီးနေပြီ ပြင်ဆင်တော့ "
" ပြွတ်စ် "
မင်းဒဿမောင် သူ့ကို ကလေးတစ်ယောက်လို ဆက်ဆံနေတဲ့ မိုးစက်ကို ဆွဲချလိုက်ပြီး အနမ်းပေးလိုက်သည်။
" မရသေးဘူး နမ်းအုံးမှာ "
" ပြွတ်စ် "
ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်အထိ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ဆော့ကစားနေတဲ့ မောင်ကြောင့် အသက်ပင် ရူမဝတော့
ŞİMDİ OKUDUĞUN
မောင် ပိုင်ဆိုင်မှု [ COMPLETE ]
Bilim KurguCrd_Cover_from_Pinterest မင်းလက်ခံသည်ဖြစ်စေ လက်မခံသည်ဖြစ်စေ မင်းကမောင်ရဲ့ ပိုင်ဆိုင်မှုဖြစ်လာမှာပဲ မင်းဒဿမောင် လောကကြီးကိုတောင် ပြောင်းပြန်လှန်နိုင်တဲ့မင်းကို ငါက လွန်ဆန်နိုင်မှာတဲ့လား ...