မောင် ပိုင်ဆိုင်မှု [ COMPLETE ]

၃၁ (Zawgyi)

ခမ့္ဟိန္း အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ည ၁၁ ခြဲေနၿပီ။ ည ၉နာရီေလာက္ကတည္းက အိမ္ႀကီးထဲ ဝင္သြားတဲ့ သတိုးသားႏွစ္ေယာက္က ပြဲၿပီးတဲ့အခ်ိန္ထိ ျပန္ထြက္မလာေတာ့။ သူပဲ ပြဲၿပီးတဲ့အထိ အကုန္စီစဥ္ေနရတာနဲ႕ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ ေနာက္က်သြားခဲ့သည္။

ျပန္မလာတာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ သူ႕အိမ္ေလးက သူထြက္သြားတုန္းကအတိုင္း ရႈပ္ပြေနသည္။ အရင္က ကိုျပည့္က အၿမဲသန့္ရွင္းေပးေနလို႔ သူအိမ္ေလး ရွင္းလင္းေနတာကို သတိထားမိသြားသည္။

အဲ့ေန႕ၿပီးကတည္းက ကိုျပည့္ဆီကို တစ္ခါမွ မဆက္သြယ္ခဲ့ဘူး။ ကိုျပည့္ဆက္သြယ္လာရင္လည္း သူ႕ဘက္က လစ္လ်ဴရႈခဲ့တာႀကီးပဲ။ အလုပ္အတြက္သုံးတဲ့ဖုန္းကို သိမ္းလိုက္ၿပီး အၿမဲစက္ပိတ္ထားတတ္တဲ့ ဖုန္းေလးကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ အဝင္ေကာမ်ားစြာနဲ႕ massage မ်ားစြာဝင္ေနေၾကာင္း ဖုန္းsystem က သတိေပးလာသည္။

ေသခ်ာေပါက္ ထိုအရာေတြက ကိုျပည့္ဆီကသာ

သူဘက္က စစ္မွန္တဲ့ခ်စ္ျခင္းမေပးနိုင္ခဲ့ေပမယ့္ သူ႕ကိုေတာ့ ကိုျပည့္က အတတ္နိုင္ဆုံးခ်စ္ေပးခဲ့တယ္ ဂ႐ုစိုက္ေပးခဲ့တယ္ ၾကင္နာေပးခဲ့တယ္ သူေတာင္ စြဲလမ္းမိတဲ့အထိ။

ၾကာေတာ့ ကိုျပည့္အေပၚ အားနာစိတ္ဝင္မ္လာတယ္

အနက္ေရာင္ဆိုဖာအေပၚ စိတ္ပစ္လက္ပစ္ထိုင္ခ်လိဳက္သည္။ အားလီ ၅ ေကာင္က သူ႕အနားကပ္လာၿပီး လာခြၽဲေတာ့သည္။

" မင္းတို႔လဲ မင္းတို႔သခင္အသစ္ေတြ မၾကာခင္လာေခၚေတာ့မွာ သခင္အသစ္ေတြဆီမွာ အရမ္းမဆိုးနဲ႕ ၾကားၾကလား "

အားလီ ၅ ေကာင္ကေတာ့ နားလည္တဲ့ပုံမေပၚပဲ သူတို႔ဘာသာသူတို႔ အေဖာ္ျပဳ ကစားေနၾကသည္။

" မင္းတို႔ပဲ ေကာင္းပါတယ္ "

မပိုင္ဆိုင္ရရင္ေတာင္ အေဝးကေနေငးၾကည့္ၿပီး ခ်စ္ေနမယ္တဲ့ ေပ်ာ့ညံတဲ့လူတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ အခ်စ္ကို အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုနည္းေပါ့ ။ခမ့္ဟိန္းဆိုတဲ့သူကေတာ့ေလ သူ႕ခ်စ္တဲ့သူကို မပိုင္ဆိုင္ရရင္ေတာင္ အေဝးကေနေငးၾကည့္မေနခ်င္ဘူး ။ ေငးၾကည့္ေနရတာ ပင္ပန္းတယ္။