Yaşamak İçin Ne Gerekiyorsa O

Rümeysa

Vote ve yorum yapmayı unutmayın. İyi okumalar😋

Aradan geçen saatlerin ardından herkes tekrar odada toplanmıştı. Ve bu sefer beklenen kişi Rümeysa dan başkası değildi.

Odaya giren kız ile hepimiz ona bakmıştık. Kız sessiz bir küfür savurup odadan çıkmaya yeltendiğinde Samet onu tutmuştu.

"Abi ne olursun bırak beni, yalvarırım gitmeme izin ver. Lütfen bırak gidiyim"
Samet onu umursamadan "çok özledim" diyip ona sarıldığında Rümeysa sesini çıkaramadı.

Bir süre sonra sessizce bende diyip o da Samet e sarıldığında ne kadar şey yaşanmış olsa da onu çok sevdiğini fark etmiştim. Bence Samet de şeytan tüyü var. Herkese bir kötülüğü dokunuyor ama herkes onu bir şekilde seviyor.

Samet geri çekildiğinde Rümeysa korkuyla ona bakıp "sevgilim yok" dedi. Samet yüzünde buruk bir gülümseme ile Cihan ı gösterip "yaşıyor, korkma" dediğinde bu sefer de Rümeysa buruk bir gülümseme verdi ona.

Rümeysa bir süre Ayça yı süzdükten sonra Cihan a dönüp "Hani Ayça yı hastaneye kaldırmıştınız" dedi. Cihan ona bakıp "öyle demek zorundaydım" dediğinde Rümeysa derin bir nefes alıp Samet e baktı. Ardından anladığını belli ederek kafasını sallamakla yetindi.

Rümeysa koluna vuran kişiye bakıp "Aras rahat dur" dediğinde Ayaz bir kez daha vurup "Sensin Aras" dedi. O da gülerek "Bu sözü özlemişim" diyip ona sarıldı.

Geri çekildiğinde Kerim ve Aras a bakıp "beni siz buldunuz dimi" dedi. Kerim gülmekle yetinirken Aras tepki bile vermedi.

Rümeysa ufak adımlarla Aras ın yanına gidip tam bir şey diyecekken Cihan onu kendine çekti.
"Ondan uzak dur"
"Abime sarılmama bir şey demeyip Aras a mı laf ettin, işte bu saçma oldu"
"Olmadı saçma falan, uzak dur bu piçten"

Aras onu itip "Biraz daha ileri gidersen o ağzını ben toplayacağım" dediğinde Cihan bunu umursamadan üstüne gitmeye devam etti.

"Yeter lan, sıkıldım senden! Çıkacaksın hayatımızdan, bir gram güvenmiyorum sana"
Aras yüzünde kocaman bir sırıtma ile "Cenk hadi senle ufak bir oyun oynayalım" dediğinde avazım çıktığı kadar çığlık attım.

Bir anda hepsi iyi misin demişti ama Aras ın odağını değiştirememiştim.
"İyiyim be, bırakın. Aras... canım acıyor bak"
"Salak yok karşında"
"Aras yapma"
"Söz ağızdan bir kere çıkar"
"Aras benim de ağzımdan bazı sözler çıktı"
"İlgimi çekselerdi söyletirdim"
"Ya lütfen!"

"Korkma Berfin, can yakıcı bir oyun değil bu"
"Aras senin can yakmayan bir oyunun yok"
"Aslında bir sürü var. Bu da onlardan biri olacak"
"Aras yapma"
Aras beni umursamadan Cihan a dönüp "Oyunumuzun adı, gerçekler" dediğinde Cihan geri çekildi.

"Bunu yapamazsın"
"En son bunu dediğinde ablanın kalbine kurşun girdi, farkındasın dimi"
"Tamam yaparsın ama yapma"
"Yaptım bile"

Aras bir anda Rümeysa yı kolunun altına alıp "En sevdiğin abinin sana senden saklanan bazı sırları anlatmasını ister misin" dediğinde Rümeysa bir süre ona baktı.

"Öncelikle en sevdiğim abim değilsin. İkinci olarak, senin oyunlarının hiç yalan konuştuğunu duymadım, dinliyorum"
Aras sırıtarak kafasını öptükten sonra her şeyi anlatmaya başladı.

Aras Cihan ı göstererek konuşmaya başladı.
"Bunu seninle biz-"
Aras ın sözü Cihan ın yumruğu ile bölündüğünde Aras gülmeye başladı. Ardından Cihan ın kolunu çevirip düşünmeden kırdığıdan "Hani can yanmıyordu!" diye bağırdım.

Kalkamaya çalıştığımda beni omzumdan yatağa bastırıp "rahat dur" dedi.
"Aras kolunu kırdın resmen!"
"Yerinde dur, hastanedeyiz zaten"
"Kardeşimle biraz daha uğraşırsan öldürürüm seni"
"Nolur öldür"
"Çarpacağım ağzına ya"
"Sus, bücür"