Yaşamak İçin Ne Gerekiyorsa O

Herkesten Sakladıklarımız

Yeni bölümler yorum yapıldıkça geliyor. İyi okumalar😋

Hatırlatma...

Bir süre ona sessizce baktığımda "Tamam, kazanma şansı tanıyacağım. Ama tek bir hak" dedi. Bende gülerek "Aras yapma, şu aptal oyunu bitirmemize izin ver" dedim. O da gülümseyip yere oturdu.

Bir süre sonra silahını Burcu ve Ayça ya doğrultarak konuşmaya başladı.

Hatırlatma bitti...

"Salak gibi orada düşmeyi mi bekleyeceksiniz yoksa biraz uzaklaşacak mısınız"
Ayça ve Burcu birbirlerine kısa bir bakış atıp bize yaklaştılar. Aras da bir anda gülümseyip bana baktı.

"Buldum ama hepiniz dahilsiniz"
"Kabul, anlat"
"Ne olduğunu öğrenmeden kabul etmek istediğine emin misin"
"Her türlü kabul etmek zorunda olduğumu bilecek kadar beynim var"
"Aferin, hepiniz kimsenin bilmediği bir sırrını burada söyleyecek. Ama gerçek anlamda kimse bilmeyecek. Eğer bir kişi bile biliyorsa saymam. Ve saymadığım an... bence ne olacağını iyi biliyorsunuz"

"Bir açık var"
"Ne açığı"
"Sen dahil misin"
"Evet, ben ve Samet de dahil"
"Tamam, sıra kimden başlıyor"
Aras bir süre bize baktıktan sonra gülerek bana baktı.

"Sen başlayacaksın. Sonra Ayça, sonra Samet, sonra ben ve en son Burcu ile oyun kapanacak"
"O zaman başlıyorum"
"Başla"
"Biraz süre ver"
Tebessüm ederek bekliyorum dediğinde bende düşünmeye başladım. Kimsenin bilmediği ne gibi bir sırrım var ki benim!?

"Samet e karşı sürekli ondan kaçıyor olsam da bir tarafım beni ona itiyor. Seviyor muyum, sanırım evet. Sevmek istiyor muyum, sanırım hayır. Bu yüzden de ne bok yiyeceğimi bilmeden ortalarda geziyorum işte"
"Bunu bilmeyen mi var"
"Herkes tahmin ediyor ama açıkça ilk kez dedim"

Aras gülümseyip Ayça ya döndüğünde sıranın ona geçtiğini anladık.
"Aras... ben öyle bir insan değilim"
"Nasıl yani"
"Yani benim kimsenin bilmediği bir şeyim yok. Her şeyimi ya abim yada Rümeysa bilir. Hayatıma tekrar girdiğinden beri ablamda biliyor. Ben çenesini tutabilen bir insan değilim"

Aras bir süre sessizce onu izledikten sonra aklına bir fikir gelmiş gibi tebessüm edip "O zaman sadece Cihan ın bildiği bir bilgi istiyorum" dedi.

Ayça bir süre düşündükten sonra "Şey... ben korkmasaydım annemle babam ölmeyecekti" dedi.
"Nasıl yani"
"Yani ben o gün korkmasaydım ve kaçalım diye tutturmasaydım abim polise gidecekti. O salak adamlar korkumuza inanmıştı ve bizi kaçmaya zorlamışlardı. Ama abimin planı başkaydı. Eğer ben o planı uygulamasına izin verseydim... bugün annem ve babam yaşıyor olurdu"

Ayça bunları anlatırken ağlamaya başlamıştı. Bir anda göz yaşlarını silip "Bana bu anı yaşattığın için senden sonsuza kadar nefret edicem Aras. Seni asla sevmeyeceğim. Senden hep nefret edeceğim... unutmak için savaş verdiğim olayı tekrar hatırlattığın için senden sonsuza kadar nefret edeceğim" dediğinde Aras ona en içten bakışlarını verdi. Ama yine de kendinden ödün vermedi.

"Samet, sıra sende"
"Benim hakkımda bilmediğin bir şey yok"
"Kendine bile itiraf edemediğin bir şeyin olmadığına emin misin Samet"
"Aslında var"
"Dinliyoruz"

"Berfin e yaptıklarımı... kendimde olduğum zamanlarda da birkaç kez onda çözüm aradığımı buldum. Yani o yediğim boku hep kafam yerinde değilken yemiyordum"

Bir dk... ne demek bu!? Yani Samet kafası yerindeykende bana... hayır ya, bunu bilmek istemiyorum.

"Berfin bakma öyle... özür dilerim"
Yüzüne bile bakmadan sorun yok demekle yetindim. Aras a baktığımda pür dikkat bize bakıyordu.