Yaşamak İçin Ne Gerekiyorsa O

Korkunun En Yüksek Hali

Satır arası yorumlarınızı eksik etmeyin. Kaç gündür o yorumların verdiği istek ile bölüm atıp duruyorum. Son zamanlarda oradan oraya koşmaktan buraya vakit bulamıyorum. Ama ne zaman mail kutuma mesaj gelse heyecanla açıyorum, seviliyorsunuz🫀

Hatırlatma...

Aras birkaç adım Şapş a yaklaştığında Şapş korkuyla geri çekildi. Ama Aras ın onu tutan eli daha fazla kaçmasına engel oldu. Aras onu duvara fırlattığında korkuyla Aras a baktım. Cidden sinirlendi mi yoksa söz dinlemeleri için numara mı yapıyor çözemiyorum.

Hatırlatma bitti...

"Kararı vermek zor değildi! Bir yazı tura atardım, biterdi! Ama özellikle sende işin içinde ol dedim! Sana zarar veren insanın cezasını sen seç dedim! Ama beni pişman etmeniz uzun sürmedi! Ne yazık ki ikinizde benim malımsınız! Yani sizi şimdi elimden kimse alamayacak! Oyunlarımı bozmanın cezasını en ağır şekilde çekeceksiniz!"

Aras sinirlenmişti. Hemde haddinden fazla. Bir şey yapmam gerek. Ben buraya zaten onu durdurmaya gelmiştim. Ama durması için Şapş benden çok uğraşmıştı.

"Ara-"
"Berfin korkuyorsan siktir git! Eğer işime karışırsan o yatağa bağlarım seni, öyle izlersin her şeyi!"
Korkuyla ona baktım. Ama ne kadar ciddi olduğunu fark ettiğimde düşünmeden yukarı çıktım. Ben daha o kadar delirmedim.

Ama o kızları tek bırakacak kadar da delirmedim. Hemen Ayça yı aradım. Şu an Aras ı sadece o durdurabilir.

"Abla sabahın köründe odama girmek yerine aramak nasıl bir fantezi"
"Ayça evde değilim"
"Neredesin ya, saat kaç"
"Ayça acilen Aras ın evine gelmen gerek"
"Abla ne alaka, ne oluyor"
"Anlatacak vaktim yok, çabuk ol"

Cevap vermesine izin vermeden telefonu kapattım. Ne kadar panik olursa o kadar hızlı gelir buraya. Şapş ın çığlığını duyduğumda korkuyla merdivenlere baktım. Ama oraya inecek cesaretim kalmamıştı.

Bir beş dk sonra kapı çaldığında ben çığlıkları duymamak için kulaklarımı tıkıyordum. Ama kapı sesini duyduğum an kapıyı açtım. Ayça korkuyla bana sarıldığında bende ona sarıldım.

"İyisin dimi, bir şey yapmadı sana"
"Ayça konu ben değilim. Yardımına ihtiyacım var"
"Tamam, anlat"
Ayça ile gelen diğer kişiye gözüm takıldı. Samet den başkası değildi o kişi.

İçeri girdiklerinde Ayça "Bir yerden çığlık sesi gibi bir şey geliyor" dedi. Ona bakıp "Konu tam olarak bu" dediğimde iyice meraklı bir şekilde bana baktı.

Her şeyi en baştan ikisine de anlattığımda Samet "Bu kadar şey yaşıyorsun. Bari birini anlat be kızım" diyerek isyan etti.
"O olaydan sonra kardeşlerimizi bulduk falan ya, acaba anlatacak zamanım olmamış olabilir mi"
"Olamaz, ayrıca şimdi ne istiyorsun Ayça dan"

Ayça salak mısın der gibi Samet e baktığında Samet panikle olumsuz anlamda kafasını salladı.
"Ya Samet sen neden geldin ki"
"Berfin saçmalamayın, ikinizi de alamam elinden. Şu an sakın işine karışmayın. İşine karışıldığı için bu kadar delirmiş birinin işine karışamazsınız. Kafayı falan mı yediniz siz, saçmalamayın"

Ayça bana dönüp "Şu bodrumu göstersene bana" dediğinde pes etmediğine mutlu olarak ayağa kalktım. Ama Samet anında beni tutup geri oturttu.

"Lan bir akıllı durun, yapamazsınız diyorum size"
"Ya Samet sana ne!?"
"Açelya sana göre hava hoş tabi, sana ne yapar ki en fazla!? İki kez uğraşmaya adım atsa beş kez geri çekilir. Ama Berfin e ne yapacağını söylemişken onu bu yola sokmam. Benim yüzümden travması olmuş bir olaya tekrar kendini sokmasına izin vermem"

"Lan yediğin boklar yüzünden iki kız ölsün mü!?"
"Lan o kızlar zaten ölü"
"Lan bende ölüyüm"
"Hayır, sen yaşıyorsun. Yani Ayça ölmüş olabilir ama Açelya yaşıyor. Onlar ise tamamen ölü"
"Ya ne fark eder"
"Açelya olmaz diyorum, uzatma"

Sonunda araya girdiğimde ikisi de bana döndü.
"Ya yeter, bir susun! Samet ben oradan bakınca salağa mı benziyorum. Tek başıma yardım etmeme sebebim zaten o bahsettiğin travma. Ama Ayça buraya öylesine gelmiş gibi davranacak. Benlik bir konu olmayacak yani"

İkiside ses çıkarmadı. Ama arkamdan gelen ses neden sustuklarını anlamamı sağlamıştı.
"Sevgilimi bana karşı kullanıp bir de bana yalan söylemesini mi sağlayacaksın, doğru mu anladım"
Arkama bakmaya bile korkuyordum. Korkuyla Samet e baktığımda onun da benden farkı yoktu. O da yalvaran bakışlar ile Aras a bakıyordu.

Samet beni bir anda arkasına aldığında Aras ın çoktan dibime girmiş olduğunu anladım. Samet gelmeseydi kim bilir neler yapardı bana!?

"Abi sakin ol"
Aras yüzünde aptal bir gülümseme ile Samet e baktığında Samet korkuyla ve beni bırakmadan geri adım attı. Ayça ilk kez Aras ın bu halini görüyordu ve yardım etmektense Aras ı incelemeyi seçmişti.

"Abi sevdiğim kıza zarar vermeyeceksin"
"Sevdiğin kız işime karışmasaydı hiçbir şey olmayacaktı ona"
"Yaptı bir hata... yapmadı hatta, yapmadan yakaladın işte. Abi beni biliyorsun, Berfin i şu ana kadar hiç almadım elinden. Sana bu konuda asla karşı gelmedim. Ama bu sefer olmaz. Bu sefer yapacağın şey... abi olmaz"

Aras bir süre bana bakıp Samet e döndü.
"Samet aşağıda olan her şey oyunum bozulduğu için oldu. Berfin de onlara bu yüzden verdiğim yeni ölümcül oyunun içine etmek üzereymiş. Yani hak ettiklerini tartışmak yerine onu bana ver. En az acı ile bitsin bu iş. Sende oyunumu bozarsan kim bilir neler yaparım"

Samet tedirgince bana baktı. Yapmak istemiyordu ama yapması gerektiğini ben bile biliyordum. Ondan uzaklaştığımda beni tutmadı. Çok korkuyordum ama karşı gelemezdim. Ne demiştim ben, Yaşamak İçin Ne Gerekiyorsa O...

Aras ın yanına ulaştığımda yüzündeki sırıtma ile "Hep diyorum, akıllı olmak başa bela" dedi. Sonra kolumu tutup beni sürüklemeye başladı. Ama Ayça bir anda önümüze atlayıp "Yeter bu kadar, dur!" diye bağırdığında Aras cidden durdu.

"Şapş mıdır, Mud mudur, umurumda bile değil. Onlara ne yaptığınla da gram ilgilenmiyorum. İki tane kendini beğenmiş birbirlerini zorbalamış da sonra biri çok üzülünce onu kendine getirmişsin de öbürünü cezalandırmışsın da öyle de böyle... bunlar benim gram umurumda değil. Ama ablama zarar verme, yalvarırım Aras... yapma"

Aras kolumu bıraktı. Geri çekildi ve ellerini teslim oluyorum der gibi kaldırdı.
"Madem bu kadar önümde duruyorsunuz, kimseye bir şey yapmayacağım. Ama kendi isteğinizle cezanızı çekmek istediğinizde de elimi bile sürmeyeceğim. Böyle devam edin"

Aras a korkuyla baktım. Ama o çok ciddiydi. Evden çıkıp gittiğinde korkuyla ağlamaya başladım. Ayça bana sarılıp "Abla yapma böyle, geçti" dediğinde onu ittim.

"Geçmedi Ayça, ben onun bu halini biliyorum. Aklında dönen şeyleri yapamadı. Şu an delirme noktasında. Ben onu bu noktaya bile getirmediğim de kendimi affettirmek için köpek oldum. Şimdi o hakkımında olmadığını söyledi"

Daha fazla konuşamayıp kendimi yere bıraktığımda Ayça benden çok korkuyordu. Uğultu halinde Samet ile olan bağırışlarını duyuyordum. Korkudan hiçbir şey duyacak halim yoktu.

Kararımı verdiğimde ayağa kalktım. Ayça ve Samet i umursamadan kapıya yöneldim. O kadar tartışmaya dalmışlardı ki, beni duymadılar bile. Kapıdan çıktığımda gideceğim yeri çok iyi biliyordum. Aras a acilen ulaşmam gerekiyordu ve bunun nasıl olacağı umurumda bile değildi...

...

Berfin in tutmayan planı nasıldı!?

Ayça nın ablasını korumak için yaptıkları hakkında ne düşünüyorsunuz!?

Samet in korkusu hakkında ne düşünüyorsunuz!?

Aras bu sinirle ne yapacak!?

Berfin nereye gitmeye karar verdi!?

Vote ve yorum yapmayı unutmayın. İyi okumalar😋