Satır arası yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen. O yorumları okudukça bölüm atmak istiyorum. Mesela şu an yorgunluktan ölüyorum ama az önce yeni bölüm istediğinizi görünce kendimi bu bölümün son rötuşlarını yaparken buldum.
Hatırlatma...
Cihan a dönüp hafif sinirli bir ses tonu ile sitem etti.
"Halada sinirlerimi zorluyorsun ama bu abicilik oyunun hoşuma gitti"
Cümlesinin sonunda gülmüştü. Cihan da aynı tavır ile ona karşılık verdi.
"Halada sana güvenmiyorum ama bu iyi sevgililik oyunun hoşuma gitti"
İkiside güldüğünde Kerim sinirle ayağa kalktı.
Aras ın yanına gidip ona yumruk attığında şaşkınca kalakaldık. Aslında Ayaz ve Samet bunu bekliyormuş gibiydi. Yani şaşırdıkları söylenemez.
Hatırlatma bitti...
"Anlaşılan derslere geri döneceğiz. İlk dersten başlıyoruz. Nereye gideceğini biliyorsun"
"Abi yapma"
"Ne yapması lan!? Kaç kez daha hata yapacaksın, ne zamandır köpeklerini bağlamaz oldun sen!? Sokakta bulduğumuz ölü iti bağlamadığın yetmedi şimdi de basit bir kızı bağlamayı unutuyorsun, böyle mi devam edeceksin!?"
"Öyle mi oldu şimdi, o kız niye yaşıyor abiciğim, bir düşün istersen!"
Kerim bir yumruk daha attığında Aras gözlerini kapatarak "Derse ihtiyacım yok, madem eski halime dönmemi istiyorsun dönerim" dediğinde Kerim in bir saniyeliğine yüz ifadesi değişti. Ve Aras silahını çıkarıp Burcu ya doğrulttu.
"Üzgünüm Burcu, bunu daha erken ve daha acısız yapacaktım. Ama abim senin yaşamanı isteyince iş bu zamana kaldı"
"Aras yapma, ben bir şey yapmadım. Kimseye de bir şey söylemedim, ne olursun yapma"
"Hatalarını görüyorsun dimi abiciğim, eğer zamanın da yapsaydık kız korku da yaşamayacaktı"
Kerim meydan okurcasına ona baktığında onu öldüreceğini anlayıp gözlerimi kapatarak Samet e sığındım. Aras da bakışlarını Kerim den çekmeden ateş etti. Ayça ve Rümeysa nın çığlığı yankılandığında Burcu nun öldüğüne emin oldum.
Samet kafama öpücük kondurduğunda bende yavaşça sığındığım göğsünden çekilip Burcu ya baktım. Yerde yatan cansız ve kanlar içindeki bedenini gördüğümde gözümden akan yaşı tutamadım. Belki çok da bağlanmamıştım ama yine de ölmeyi hak etmemişti...
Aras silahını Kerim e fırlatıp "Şu Furkan ın kızını arada temizlesin buraları, o kız baya güzel temizlik yapıyor" dediğinde Kerim silahı geri fırlatarak "işini kendin bitir" dedi. Aras da onu başı ile onaylayarak birini aradı.
Ayça sinirle Aras a tokat attığında koşarak Ayça nın yanına gittim. Aras ona sinirle bakıyordu ama Ayça da ondan farklı değildi.
"Ayça gel odaya gidelim. Biraz konuşalım senle"
Ayça beni ittiğinde neye uğradığımı şaşırdım.
"Ne demek ya odaya geçelim!? Sen ölümlere ne zamandan beri bu kadar basit tepkiler verebiliyorsun!?"
"Ayça saçmalama lütfen"
"Abla o benim arkadaşımdı"
"Biliyor musun, saçma sapan bir sebepten komşumu öldürmüşlerdi. Bende böyle olmuştum ama atlatıyorsun... daha doğrusu atlatmak zorunda kalıyorsun. O yüzden hadi yürü de konuşalım"
"Hayır abla!"
Ayça nın bağırması ile Aras bize baktı. Ardından telefondaki kişiyle konuşmasını bitirip Ayça nın koluna girerek onu sürüklemeye başladı. Aras ın kolunu tutup durması için yalvardım. Ama o beni umursamadan Ayça yı evden çıkardı.
Ayça yı arabaya kadar sürükleyip ön koltuğa oturttu.
"Aras yapma diyorum"
"Sesini ne zaman kesersin"
"Sen kardeşimi bıraktığında"
"Dokunmuyorum zaten"
Tam cevap verecekken Ayça arabadan atladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşamak İçin Ne Gerekiyorsa O
Mistério / Suspense(Berfin) Yine bu uyuşturucu bağımlısının altında eziliyorum. Zaman algımı yitirdim. Ne zamandır bu odada bağlı durduğumu asla bilmiyorum. Uyuşturucuyu bırakmak için beni kullanan aptal bir adam var karşımda. Ama işin kötü tarafı bu adam mantıklı kar...
