Yaşamak İçin Ne Gerekiyorsa O

Kardeşim O Benim

Bu bölüm bir türlü içime sinmedi. Aslında şu anda da tam sindiği söylenemez. Ama sizi çok beklettim ve cidden en iyi hali bu oldu. O yüzden iyi okumalar...

Hatırlatma...

"Tekrar söylemeyeceğim, uzak dur ablamdan!"
"Sence o bıçağı elinden kaç saniyede alırım"
"Üç falan ama sana bir süprizim var, ben iki saniyede sokuyorum"
Samet öyle mi der gibi tek kaşını havaya kaldırarak Ayça nın üstüne yürüdüğünde Ayça korkuyla geri kaçmaya çalıştı. Ama son anda korkusunu belli etmek istemeyen tarafı geri kaçmasını engelledi.

"Vücudun hiç iki saniyede sokacak gibi durmuyor"
"Ama sokarım!"
Samet neredeyse dibine girmişti. Artık cidden sokma ihtimali kalmadı. Samet ona elini uzatıp "Bence konu uzamadan ver onu bana" dedi.

Hatırlatma bitti...

"Neden, korkuyor musun yoksa!?"
Samet ona sırıtarak bakıp kafasını onun kafasının yanına hizalayarak konuşmaya başladı.
"Vücudun titrerken korkan tarafın ben olduğumu düşünmen çok komik"
"Uzaklaş"
"İki saattir bağıran sesin götüne mi kaçtı"

Ayça bir şey diyemeden Samet elindeki bıçağı ondan aldı. Ama rahat durmayıp beline sürmeye başladı. Kendini gram oynatmadan yapıyordu bunu. Ayça korkuyla titremekten başka bir şey yapamadı. Ama bir adım olsun geri atmak istemiyordu.

"Sakın bir daha böyle bir şey yaşamayalım. Yoksa bu bıçağın gireceği yeri çok iyi bilirim"
"Ablamdan uzak dur"
Ayça ne kadar korksa da geri adım atmıyordu. Samet bıçağı bastırdığında korkuyla ona baktım. Bana sakin ol der gibi baktığında bir şey yapmayacağını anladığım için rahat durmayı tercih ettim. Ama içimdeki koruma içgüdüsü kardeşini al şu manyaktan diye çığlık atıyordu.

"Uzatmayalım istersen"
"Ablamı tecavüz etmişsin sen"
"Sevgilin ablanı gözünün önünde öldürdüğünde bu kadar tepki vermedin"
"Beden öldürmek ve ruh öldürmek aynı şey değil. Eğer bir insanın ruhunu öldürürsen o insan bedenini de öldürmek isteyerek ama bunu asla yapamadan yaşamaya çalışır"

"Ama beden ölümü tamir edilemezken ruh ölümü tamir edilebilir"
"Tamir edecek kişi bozan kişi olmamalı"
"Bence sadece bozan kişi tamir edebilir"
"Sen arabanı bozduğunda kendin mi tamir ediyorsun yoksa ustaya mı getiriyorsun"
"Onun ruhunun ustası benden başka kimse olamaz!"

Samet sinirlenmişti, bıçağı Ayça ya saplamamak için kendini zor tutuyordu. Ama Ayça bunu gram umursamadan konuşmaya devam ediyordu.

Samet bıçağı Ayça nın beline daha çok bastırmaya başladığında Ayça en sessiz şekilde "yapma" dedi. Resmen canı acımasına rağmen geri adım atmamak için dik durmaya çalışıyor. Tamam benden bu kadar, ben bu işe dahil olurum.

Samet in bıçağı tuttuğu elini tutarak ona baktım. Şimdi diyeceksiniz ki, mal mısın bunu yapacağına hiçbir şey yapma daha iyi. Ama öyle değil işte, az önce sinirlendiğini belli etmişken huyuna gitmekten başka bir şey yapamam.

"Samet yapma, lütfen"
Samet tam bıçağı bana verecekken Ayça nın bağırması onu durdurdu.
"Abla yalvarma şuna!"
"Ablacım sakin ol, bağırma"

Samet diğer elini bana doğru uzatıp durmamı söyledi. Ona korkuyla baksamda bana cevap vermeden Ayça nın boyuna ulaşmak için eğilttiği bedenini dikleştirdi.

Ayça yı kolundan tutup duvara fırlattı.
"Samet!"
"Sakın Berfin, en ufak şekilde karışma bana!"
"Samet o benim kardeşim"
"Karışma dedim!"

Ses tonunun yüksekliği ve sertliği beni haddinden fazla korkutuyordu. Ama kardeşime zarar vermesini engellemem gerek. Ama şu an bu kadar netken bunu yapmam ne kadar mantıklı olucak!? Off hadi ama beynim çalışır mısın lütfen...