ရှောင်းကျန့်နဲ့ သူ့အဖွဲ့သားတွေဟာ သရက်သီးစိမ်းရနံ့ တင်သွင်းနိုင်တဲ့ ကုန်သည်ကို ကိုင်ရိုမှာ လိုက်ရှာနေတုန်းဖြစ်တယ်။
ဟာရိုရီရီဈေးထဲအပါအဝင် တခြားအပြင်က လမ်းဘေးဈေးသည်တွေမှာလည်း လိုက်ရှာတယ်။ ဒီလိုကုန်သည်တွေက ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်ရဲ့ ကျူးကျော်မြေတွေမှာ စိုက်ပျိုးတဲ့ ပန်းသည်တွေနဲ့ အဆက်အသွယ်ပေါင်းများစွာရှိပြီး ရံဖန်ရံခါမှာ ရှားပါးတဲ့ အမွှေးရနံ့အမျိုးအစားတွေ ရှာတွေ့ရတတ်တယ်။ ဒါပေမဲ့ နောက်ထပ် ရက်အနည်းငယ် ကြာတဲ့အထိ ရှာမတွေ့သေးဘူး။
မနက်စာစားချိန်မှာ ရှောင်းကျန့်ဆီကနေ လိုလာ့ဆီ ဝင်လာတဲ့ဖုန်းကြောင့် ဒီမနက် ခရီးစဉ်က အနည်းငယ် နှောင့်နှေးသွားခဲ့တယ်။ သူဌေးက ပြောတယ်။ မနေ့ညက သူ ကောင်းကောင်း အိပ်မပျော်ခဲ့လို့ ဒီနေ့ကို နောက်ကျမှ ထွက်မယ်တဲ့။
ရေမွှေးပညာရှင်ဟာ ရက်အနည်းငယ်ကြာ အိပ်ရေးပျက်နေခဲ့တယ်။
သာ့ရန်ရဲ့လက်ထဲမှာ ပထမဆုံးအကြိမ် ပြီးသွားခဲ့ကတည်းက ရှောင်ယောက်ကွိုက်ဟာ အဲ့ဒီခံစားချက်ကို စွဲလမ်းသွားခဲ့တယ်။ ညတိုင်း အိပ်ရာပေါ်က ရယ်စရာကောင်းတဲ့အဖြစ်အပျက်တွေဟာ ညတုန်းက အထပ်ထပ်အခါခါ ဖြစ်နေခဲ့တယ်။ ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့လက်တွေဟာ ရှောင်းကျန့်ကိုယ်ပေါ်မှာ ကော်နဲ့ကပ်ထားသလို ရှိနေခဲ့တယ်။
သာ့ရန်ဟာ အချိန်အကြာကြီး မပြီးဆုံးနိုင် ဖြစ်နေခဲ့ပြီး တပါးသူရဲ့ အထိအတွေ့ မရခဲ့ဖူးတဲ့ ရှောင်ယောက်ကွိုက်ဟာလည်း အကြာကြီး ထိန်းချုပ်ထားခဲ့ရပုံရတယ်။ တယောက်နဲ့တယောက်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို အသုံးချလို့ သူတို့ရဲ့ လိင်စိတ်ဆန္ဒတွေကို ဖြေဖျောက်တယ်။
အဲ့တော့ မနေ့ညက ရှောင်းကျန့်ဟာ အိပ်ရာပေါ်မှာ ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့ ဖိထားခြင်းကို ခံခဲ့ရပြီး သူ့လက်တွေဟာလည်း ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့ ပေါင်ကြားကအရာပေါ်မှာ ချည်တုပ်ထားသလို ရှိနေခဲ့တယ်။
နှစ်ကြိမ်လောက်ပြီးသွားတဲ့အထိ ရှောင်ယောက်ကွိုက်က ရှောင်းကျန့်ရဲ့လက်ကို လွှတ်မပေးသေးဘူး။ မိနစ်အနည်းငယ်လောက် နောက်ဆုတ်ပြီးတာနဲ့ လက်ကို ပြန်ဆွဲတယ်။ အဆုံးသတ်မှာ သာ့ရန်ဟာ ဘာမှမတတ်နိုင်တော့တာမို့ အဲ့ဒီဟာကို ကိုင်ထားရင်း အိပ်လိုက်ရတယ်။
YOU ARE READING
For Emma ||Completed||
Fanfiction"I just want you to remember." Authorized Myanmar Translation. Unicode only.
