Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
အဲ့ဒီည နောက်ပိုင်းကစပြီး သာ့ရန်ဟာ ချစ်တင်းနှောရင်း ငိုတဲ့ကိစ္စနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ဘာမှမပြောဘူး။ ရှောင်ယောက်ကွိုက်ကလည်း ဘာမှမပြောဘူး။
ရေမွှေးပညာရှင်ရဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်ကို ဘယ်သူမှ မဖော်ဘူး။
နောက်နေ့မနက်မှာ ဝမ်ရိပေါ်က ရှောင်းကျန့်ဆီ ခွင့်တောင်းတယ်။ သူ မုလန်အဆီအနှစ်ကို လိုက်ရှာမလို့ ဆိုပြီးတော့ပေါ့။ ရှောင်းကျန့်က ပြုံးတယ်။ ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့ပါးပေါ် ဖျစ်ညှစ်လို့ နမ်းပြီး ပြောတယ်။
"ယောက်ကွိုက် လျှောက်လုပ်မနေနဲ့။ အိပ်ရာထဲမှာ ပြောတဲ့စကားကို အတည်ယူတဲ့ မင်းက တကယ်ကို ငတုံးလေး ယောက်ကွိုက်ပဲ"
ရှောင်းကျန့်ဟာ ဒီမနက်မှာ အဝယ်ဌာနကနေ မေးလ်တစောင်ကို လက်ခံရရှိခဲ့တယ်။ အကြီးဆုံးသော စံကားပန်းစိုက်ခင်းဟာ ပြင်သစ်တောင်ပိုင်းမှာ ရှိတာဖြစ်တယ်။ ဒီလိုပန်းနဲ့ အပင်မျိုးက ရှားတယ်။ အမွှေးဆီအနှစ်ရဲ့ အရည်အသွေးကို ထိန်းထားနိုင်ဖို့အတွက် နောက်ထပ် ရက် ၄၀ စောင့်ကို စောင့်ရမယ်။
မနေ့ညက လျှို့ဝှက်ချက်ကို ဖော်ထုတ်ခဲ့ပြီးပြီမို့ ရေမွှေးပညာရှင်မှာ စိတ်တွေ ပေါ့ပါးနေတယ်။ အကယ်၍များ သူ ချစ်သူများနေ့ မတိုင်ခင် မဖန်တီးနိုင်ဘူးဆိုရင် ဒီလိုပဲ လုပ်ဖို့ ရှိတော့တာပေါ့။ အဆုံးစွန်ထိ လုပ်နေလည်း အလကားပဲ။
ဝမ်ရိပေါ်က ရှောင်းကျန့်ကို ပြန်နမ်းပြီး လက်ကို ကိုင်ထားတယ်။
"သာ့ရန် ကျနော် ကိုင်ရိုက ဆိုင်ရှင်ကို လှမ်းမေးလိုက်မယ်။ သူ့မှာ အကုန်ရှိတယ်!"
"ကိုင်ရိုမှာ စံကားပန်းက ဘယ်လိုလို့ရှိမှာလဲ? ဒီပန်းမျိုးက ဥရောပမှာပဲရှိတဲ့ဟာ"
YOU ARE READING
For Emma ||Completed||
Fanfiction"I just want you to remember." Authorized Myanmar Translation. Unicode only.
