Rose Requiem - 09

1K 167 10
                                    

နောက်ရက်အနည်းငယ်မှာ ရှောင်းကျန့်ဟာ ဝမ်ရိပေါ်တယောက်တည်းကိုပဲ ခေါ်လို့ ကိုင်ရိုမှာ လျှောက်လည်တယ်။ တခြားအဖွဲ့သားတယောက်က ပါရီကို ပြန်သွားတယ်။ ရှောင်ယောက်ကွိုက်ဟာ တဦးတည်းသော ဂိုက်ဖြစ်လာပြီး သူအပါအဝင် အဖွဲ့ထဲမှာ ၄ ယောက်ပဲ ကျန်တော့တယ်။

လိုလာဟာ မနက်တိုင်း မနက်စာစားဖို့ အချိန်မီရောက်လာပြီး ရှောင်းကျန့်၊ ဝမ်ရိပေါ်တို့နဲ့ အတူတူ ထိုင်စားတယ်။ စားပွဲမှာဆိုရင် ရှောင်းကျန့်က ဝမ်ရိပေါ်ကို စကားပြောတာ ရှားတယ်။

ရှောင်ယောက်ကွိုက် ကောင်းကောင်းအိပ်ဖြစ်ရဲ့လား၊ ဒဏ်ရာတွေက နာနေသေးလား၊ ရေချိုးရဲ့လား စတာတွေကို လိုလာက ဂရုစိုက်တယ်။

ဆရာဝန်က ပြောတယ်။ ခြေထောက်က ဒဏ်ရာဟာ ရက်အနည်းငယ်လောက် ရေမထိဖြစ်ရင် အကောင်းဆုံးပဲတဲ့။

ဝမ်ရိပေါ်က မနက်စာကို ပေါင်မုန့်စားနေတယ်။ ပေါင်မုန့်အကြေစတွေဟာ တစ်ရှူးပေါ်မှာ ပြန့်နေတယ်။ ရှောင်းကျန့်က သူ့ကို သင်ပေးထားတယ်။ ဒီလိုပေါင်မုန့်မျိုးကို စားခါနီးတိုင်း တစ်ရှူးကို လည်ပင်းပေါ်ပတ်ပြီး အဝတ်တွေပေါ် ဖုံးကာထားဖို့ပေါ့။

"ရေချိုးတယ်။ နေ့တိုင်းချိုးတယ်"

"ရေချိုးတယ်? ဘာလို့ ရေချိုးတာလဲ? အနာတွေ ပိုးဝင်ကုန်မှာပေါ့"

"ပျောက်နေပြီ။ ပြီးတော့ ငါ အဝတ်တွေလည်း လျှော်တယ်၊ ဘောင်းဘီတွေ၊ ဖိနပ်တွေ၊ ပြီးတော့....."

ရှောင်းကျန့် ပါးစပ်ကို ကာလို့ ချောင်းဟန့်လိုက်တယ်။ ဒီဟာလေး ဘာတွေ ထပ်ပြောဦးမှာလဲ?

စကားတွေသာ ဆက်ပြောနေရင် ဒီရှောင်ယောက်ကွိုက်တယောက် မနေ့က သူလျှော်ခဲ့တဲ့ အဝတ်တွေအကြောင်း ပြောမိတော့မယ်။ တဝက်လောက်က ရှောင်းကျန့်ရဲ့အဝတ်တွေ ဆိုတာကိုပေါ့။

အဝတ်လျှော်တာနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ဝမ်ရိပေါ်က စကားကို လုံးဝ နားမထောင်ဘူး။ ဟိုတယ်မှာ အဝတ်လျှော်ပေးတဲ့ ဝန်ဆောင်မှု ရှိပါတယ်လို့ ရှောင်းကျန့် နေ့တိုင်းပြောလည်း ဝမ်ရိပေါ်က လူနှစ်ယောက်စာ အဝတ်အစားတွေကို သူကိုယ်တိုင် လျှော်နေတုန်းပဲ။

For Emma ||Completed||Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz