Leather Rose ရဲ့ လျှို့ဝှက်ရီဗျူးက နောက်နေ့မှာ ရောက်လာတယ်။ တုံ့ပြန်ချက်ဟာ နမူနာပို့ပြီး ရီဗျူးတောင်းတုန်းကထက်တောင် ပိုလျှို့ဝှက်သေးတယ်။
ရောဘတ်ဟာ ဘယ်သူ့ကိုမှ အကြောင်းကြားခြင်း မရှိပါဘဲ ရှောင်းကျန့်ရဲ့ ရုံးခန်းကို လူကိုယ်တိုင် လာရောက်တယ်။ အထက်လူကြီးရဲ့ မျက်နှာပေါ်က အမူအရာဟာ ရှောင်းကျန့် စောင့်နေခဲ့တဲ့ တရားစီရင်ချက်အပေါ် အနက်ရောင်အလံ လွှင့်လိုက်သလိုပဲ။
"ရှောင်းကျန့် ငါ ဒိုင်လူကြီး ၅ ယောက်ကို ဆက်သွယ်ထားခဲ့တယ်။ လုံခြုံရေးအတွက် ဘယ်လိုအသိဆက်သွယ်မှုကိုမှ သုံးမထားဘူး။ အမည်မဲ့အနေနဲ့ ပို့လိုက်တဲ့ နမူနာက 2 ml ရှိတယ်။ ဒါဟာ ရေမွှေးပညာရှင် ရှောင်းကျန့်ရဲ့ ဖန်တီးမှုတို့၊ ကုမ္ပဏီကြီးကနေ ပို့လိုက်တာတို့ဆိုတာ ဘယ်သူမှ မသိဘူး"
"ဒိုင်တွေရဲ့ တုံ့ပြန်မှုက မကောင်းဘူးလား?"
"ကျေနပ်စရာ သိပ်မရှိဘူး။ ဒိုင်တယောက်က ဒါကို ဖိုင်နယ်ထိ တက်နိုင်မယ်လို့ ထင်ထားပြီး နှစ်ယောက်က မထင်ဘူး။ ကျန်တဲ့နှစ်ယောက်က သိပ်မသေချာဘူး။ သူတို့ မသေချာရတဲ့ အကြောင်းရင်းက သူတို့တွေဆီကို အမည်မဲ့ နမူနာတွေ အများကြီး ရောက်လာပြီး အကြိုပြိုင်ပွဲကိုတောင် ကျော်နိုင်မယ့်အဆင့်ထိ မရှိဘူးထင်ကြလို့"
"ရောဘတ် ခင်ဗျားရော ဘယ်လိုထင်လဲ?"
ဒိုင်လူကြီးတွေရဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်က ရှောင်းကျန့်ရဲ့ ယိုင်နဲ့နဲ့ ယုံကြည်မှုတွေကို ပြိုလဲကျစေတော့မတတ်ပဲ။ ပြီးတော့ အဲ့ဒီတုံ့ပြန်ချက်ကို ရခဲ့သူက CEO ဖြစ်တဲ့ ရောဘတ်ကိုယ်တိုင် ဖြစ်နေတယ်။
YOU ARE READING
For Emma ||Completed||
Fanfiction"I just want you to remember." Authorized Myanmar Translation. Unicode only.