ကားဟာ မြို့တွင်းထဲ လှည့်လည်မောင်းနှင်နေပြီး ပါရီရဲ့ နာမည်ကြီး အဆောက်အဦးပေါင်းများစွာကို ဖြတ်သန်းသွားတယ်။ ရှောင်ယောက်ကွိုက်ဟာ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နာကျင်မှုတွေ ပျောက်ကွယ်သွားပြီးနောက် မေးထောက်လို့ ကားပြတင်းမှန်အပြင်ကို ကြည့်နေတယ်။
မြို့တော်နဲ့ ပတ်သက်လို့ ဝမ်ရိပေါ်ကို နှံ့စပ်သိရှိစေဖို့အတွက် လိုလာက တာဝန်ယူထားပြီး နောက်မှ တနေရာချင်းစီကို အလည်အပတ် လိုက်ပို့ပေးမယ်လို့ ပြောထားတယ်။
ရှောင်ယောက်ကွိုက်က ခေါင်းညိတ်တယ်။ ပါရီမှာ တံတားတွေ အများကြီးရှိနေပြီး တချို့တံတားတိုင်တွေမှာဆိုရင် မြင်းစီးထားတဲ့ လူတယောက်က လက်ထဲမှာ ကိုင်ထားတဲ့ ဓါးရှည်နဲ့ တနေရာတည်းကို ညွှန်ပြနေတဲ့ရုပ်ထုတချို့ကို သူ တွေ့နေရတယ်။
ပါရီရဲ့ နှလုံးသားကို တည့်တည့်ညွှန်ပြထားတဲ့အခါ နည်းနည်းတော့ နာကျင်ရတယ်။
လိုလာပြောသလိုပဲ။ ပါရီက ကိုင်ရိုထက် ပိုလှတယ်။ အဆောက်အဦးတိုင်းမှာ လက်ရာမြောက်တဲ့ပုံတွေ ထွင်းထုထားပြီး အခုမှ အသစ်ရောက်လာတဲ့လူတွေအတွက် ဘယ်လိုမှ လုံလောက်နိုင်မှာ မဟုတ်လို့ ငေးမောနေစေနိုင်တယ်။
ရှောင်ယောက်ကွိုက် တယောက်တည်းပဲ တနေရာတည်းကို ကြည့်တာဖြစ်တယ်။ မြင်းပေါ်က သူရဲကောင်းတွေရဲ့ ဓါး ဦးတည်ရာလိုပေါ့။
Four Point Street ကို ရောက်ခါနီးတာ မြင်တဲ့အခါ လိုလာက စားသောက်ဆိုင်တခုမှာ ဘွတ်ကင်လှမ်းချိတ်ထားပြီး ဝမ်ရိပေါ်ကို ညစာကျွေးဖို့ပြင်တယ်။
ဖုန်းက ရုတ်တရက် မြည်လာတယ်။ သူဌေးက ဖုန်းခေါ်တာဖြစ်တယ်။ လိုလာမှာ သတိအနေအထားကို အမြင့်ဆုံးထားရင်း အားလုံးကို တိတ်တိတ်နေဖို့ ပြောလိုက်တယ်။ သူမ ရှောင်းကျန့်ဖုန်းကို ကိုင်လိုက်တယ်။
"သူဌေး ကျမတို့ အဲ့ကို အခုလာရမယ်ဆိုတဲ့သဘောလား? ကျမတို့ အခု Four Point Street နား ရောက်နေပြီ၊ Aspic နဲ့ တော်တော်ဝေးသွားပြီ။ ဒီအတိုင်း ထားလိုက်လို့ ရမလား?"
.......
"ဟုတ် ကောင်းပါပြီ၊ ကျမ နားလည်ပါပြီ။ အခုပဲ လာခဲ့ပါ့မယ်။ ကျေးဇူးပါ သူဌေး"
YOU ARE READING
For Emma ||Completed||
Fanfiction"I just want you to remember." Authorized Myanmar Translation. Unicode only.
