"ဝမ်ရိပေါ် ငါ မင်းအဝတ်တွေ ထုပ်ပေးမယ်။ ၂၀ ရပ်ကွက်ဘက်မှာ ငါ့တိုက်ခန်း အသေးတခုရှိတယ်။ ၂ ခန်းကို ငှားထားပြီး တခန်းလွတ်နေတာ။ ငါ မင်းကို ဒီည အဲ့ကို လိုက်ပို့မယ်။ မင်း ဒီနေ့ကစပြီး အဲ့မှာပဲနေ"
"သာ့ရန် ကျနော် မသွားဘူး။ ကျနော် ဗီရိုထဲမှာပဲ အိပ်မယ်။ ကျနော် အခန်းမလိုဘူး"
ရှောင်းကျန့်က ကြားပုံမရဘူး။ ရပ်တန့်သွားခြင်း မရှိဘဲ ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့အဝတ်အစား အကုန်လုံးကို ထုတ်လို့ အဝတ်အိတ်အညိုလေးထဲ ထိုးထည့်တယ်။ ခဏတွင်းချင်း ပြည့်သွားပြီး နောက်ထပ် ထည့်စရာတွေ အများကြီး ကျန်သေးတယ်။
အကုန်လုံးလိုလိုက အဝတ်အစားသစ်တွေချည်းပဲ။ ရှောင်ယောက်ကွိုက်ဟာ ပါရီကို ရောက်စတုန်းကထက် အဝတ်အစား အသုံးအဆောင်တွေ ပိုများနေခဲ့တယ်။ အကုန်လုံးကို ရှောင်းကျန့် ဝယ်ပေးထားခဲ့တာဖြစ်ပြီး အကုန်လုံးကို သူနဲ့အတူ ထည့်ပေးလိုက်ချင်နေတယ်။ ရှောင်းကျန့်က ဝမ်ရိပေါ်ကို အိတ်တလုံးစာ အကုန်ပေးလိုက်ဖို့ ပြင်ထားတယ်။
"ဝမ်ရိပေါ် နောက်အပတ်ကျရင် မင်း ပါရီဖြစ်ဖြစ်၊ ဂျီနီဗာမှာဖြစ်ဖြစ် ရေမွှေးသင်တန်းကျောင်း တခုခုတက်ဖို့ recommendation letter ရေးပေးမယ်။ ကုန်ကျစရိတ်ကို ကုမ္ပဏီက ကျခံပေးလိမ့်မယ်။ ဒါဟာ နိုင်းဥယျာဉ်ကို ဖန်တီးတာမှာ ငါ့ကို ကူညီပေးခဲ့တဲ့အတွက် ကျေးဇူးတင်တာပဲ။ မင်း ရေမွှေးနဲ့ပတ်သက်တဲ့ အောင်လက်မှတ် ရပြီးတာနဲ့ ဘယ်မှာ အလုပ်လုပ်ရမယ်ဆိုတာ ဆုံးဖြတ်လို့ရပြီ"
"သာ့ရန် သာ့ရန် ကျနော် တောင်းပန်ပါတယ်။ ကျနော်တို့ ခွဲလို့ မရဘူးလေ"
ရှောင်းကျန့်က ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့စကားတွေကို ပြန်မဖြေဘူး။ ရှောင်ယောက်ကွိုက်ရဲ့ "ခွဲလို့မရဘူး" ဆိုတဲ့စကားကို ခဏခဏ ကြားနေခဲ့ရမှုကြောင့် သူတို့ တကယ်ပဲ ခွဲလို့မရဘူးလို့ တွေးထင်ခဲ့မိတယ်။
ဘာလို့ ခွဲလို့ မရရမှာလဲ? ခွဲဖို့အတွက် ဒီညပဲ အပြင်ကို ပို့ပစ်မယ်။
သာ့ရန်ဟာ Luggage ထဲကို ပြည့်တော့လုနီးပါးဖြစ်အောင် ထည့်နေတာကို ဝမ်ရိပေါ် ကြည့်နေတယ်။ အရင်အပတ်ကမှ ဝယ်ပေးထားခဲ့တဲ့အဝတ်တွေဖြစ်ပြီး တချို့အဝတ်တွေမှာဆို တံဆိပ်တွေတောင် မဖြုတ်ရသေးဘူး။ အကုန်လုံးကို အိတ်ထဲ ထိုးထည့်တယ်။ ပြီးတာနဲ့ ရှောင်းကျန့်ဟာ ရေချိုးခန်းထဲကို သွားလို့ လျှပ်စစ်သွားတိုက်တံ၊ မုတ်ဆိတ်ရိတ်တံနဲ့ အတူတူသုံးတဲ့ တဘက်ကိုကအစ အိတ်ထဲ ထိုးထည့်တယ်။
YOU ARE READING
For Emma ||Completed||
Fanfiction"I just want you to remember." Authorized Myanmar Translation. Unicode only.
