හැමදාම වගේ උදේ හයට කන් අඩි පැලෙන්න දාලා තිබුන එලාම් සද්දෙට ඇහැරුන අභිෂේක් ඇඳ උඩ ඉඳගත්තෙ නිරුවතින්. අතට අහු උන බිම තිබුන කලිසම් කමිස ඇඳගෙන පොඩි හාදයා කාමරේ දොර ඇරගෙන එළියට ආවේ දරාගන්න බැරි ඔලුවෙ කැක්කුමකුත් එක්ක.
පැසේජ් එක දිගේ ඉස්සරහට යනකොට දකින්න ලැබුනෙ අති සුපෝපබෝගී ගෙදරක ගති ලක්ෂණ වෙනකොට පොඩි හාදයා වට පිට බැලුවෙ කොහෙද ඉන්නෙ කියලවත් හිතාගන්න බැරුව. එයා බලාන ඉන්න ඇත්තෙ හෝටලයකින් අවදිවෙන්න වෙන්න ඇති.
තරප්පුව දිගේ පඩියෙන් පඩිය බැහැගෙන පහලට එනකොට ඒ මහා විසාල ගෙදර මැද සාලෙ සුදු සරමකට සුදු කමිසයක් ඇඳගෙන බඩ තඩි අංකල් කෙනෙක් එයා එනකල් බලාගෙන ඉන්නවා දැකපු අභිෂේක් තඩි කෙල ගුලියක් ගිල්ලෙ ඒ අංකල්ට රටේ ජනාධිපති තුමාගෙ හැඩරුවම තිබුන හන්දා.
ඊයේ රෑත් මේ මනුස්සයම මේ ගෙදර ඉඳපු හන්දත් මේක එසේ මෙසේ ගෙදරයක් නොවෙන හින්දත් යන්තම් වගේ ජනාධිපති ලේ ගැන සඳහනක් මතකේ තිබුන හින්දත් ඒ ඔක්කොටම වඩා යාදව්ගෙ වාසගම දුණුකේආරච්චි වග මතක හන්දත් පොඩි හාදයාගෙ ටිකිරි මොලේට වැටහුනා කරගෙන තියෙන වින්නැහිය.
එයා බලාගෙන හිටියා. ඇසි පිය නොහෙලා ජනපති දිහා බලාගෙන හිටියා, ඒ කලු ඇස් දෙකත් ලොකු කරගෙන යටි තොලත් හපාගෙන. පොඩි හාදයා තිගැස්සෙන එක අතිශය සාධාරණයි , රටේ ජනාධිපති ඉස්සරහා.
"ඔය ළමයා, තනි රෑට උක්කන සේවයද ?"
ජනාධිපති මෙවින්ද දුණුකේආරච්චි එහෙම ඇහුවෙ පොඩි හාදයා දිහා අත් දෙකත් පිටි පස්සට කරලා බැඳගෙන තනි කෙලින් බලාගෙන.
"රෑ හතරක් උක්කෑවා..... සර් !"
පඩිපෙලේ අන්තිම පඩිය උඩ සීරුවෙන් හිටන් ඉන්න ගමන් අභිෂේක් කිව්වෙ දකුණු අතෙන් ඇඟිලි හතරකුත් පෙන්නන ගමන් ඔලුවත් දෙපාරක් වනලා.
"ඊට වඩා මෙකුත්ම නැද්ද ?.... මොකද අපේ කිරිපුතා මීට කලින් රෑට ඇමිනෙන ඉන්න උන්ව ගෙදර උස්සන් ඇවිත් නෑ."
ජනාධිපති මෙවින්ද දුණුකේආරච්චි එහෙම කිව්වෙ පොඩි හාදයාගෙ පැත්තට තව අඩියක් තියන ගමන්.
YOU ARE READING
කොල්ලෙක් කුලියට දීමට ඇත. ( complete ) +18
Non-Fictionආලය යනු දී කිරි නම් රතිය යනු කිතුල් පැණිය.
