"ඔය ඇමතිතුමා ඉඳගන්න..... කෑ ගහන්න එපා...... වෙලාව ඉවරයි වෙලාව ඉවරයි..... Silence....... !!!!!"
දියවන්නාවේ ලොකු සංවාධයක් අද මේ ජනාධිපතිවරනෙකුත් කට උඩ තියාගෙන.
"නෙවීල්...............නෙවීල්..........."
හදිසියෙම කඩාපාත් උන විපක්ෂණායකතුමා කෑ ගහගෙන මැද්දෙන් ඇතුලට ගියේ යකෙක් ආවේශ උන ගානට.
"විපක්ෂණායකතුමා කරුණාකරලා ආවා නම් ආපු විදිහට ඉඳගන්න... මෙතන විවාධයක්නෙ යන්නෙ, මැද්දෙන් කෑ ගහන්න එපා."
තත්වය පාලනයකරගන්න බැරිම තැන කිපිලා උන්නු කථානායකතුමා එහෙම කිව්වෙ අර සුදු පාට දිග ඔලුවට දාන එක ගලවලා මේසෙ උඩින් තියලා.
"නෙවිල් දුණුකේආරච්චි ඇමතිතුමා !!! බැහැපන් බිමට......"
ලඟම උන්නු ජනාධිපතිතුමාගෙ මයික්‍රොපෝනයට බර උන විපක්ෂණායකතුමා කෑ ගැහුවෙ උඩපෙල අසුනක උන්නු යාදව්ගෙ ආදරණීය පියානෝගෙ මූණ දිහා කන්න බැරි තරහෙන් බලාගෙන.
"Order..... order...... සන්සුන් වෙන්න විපක්ෂණායකතුමා..... ගරු කරලා කතා කරන්න..."
කතානායකතුමා කිව්වත් නෑහුන ගානට විපක්සෙ හිටියෙ තාමත් උඩ බලාගෙන.
"විපස්සනායකතුමා මේ අහන්නකෝ..... අපි ඉන්නෙ මේ පාර්ලි"
"බැහැපන් යකෝ ! මගේ යකාවුස්සගන්නැතුව බැහැපන් බිමට......."
ලඟම උන්නු ජනාධිපතිතුමා මේසෙ උඩ තිබුන විපක්ෂනායකතුමාගෙ සුලැඟිල්ල තද කරලා මිරිකන ගමන් එහෙම කිව්වත් එතුමා ආයෙම කෑ ගැහුවෙ නෙවිල් ඇමතිතුමා උනේ මොකද්ද කියලා හිතාගන්න බැරුව බලාගෙන ඉන්නකොට.
"ඇයි විපක්ෂණායකතුමා මොකද්ද ප්‍රශ්නෙ ?"
නලලත් රැලි කරගෙන නෙවිල් ඇමතිතුමා පල්ලම් බැස්සා කිසි හදිස්සියක් නැතිව තාලෙට.
"තමුසෙට කොහෙන් ආපු හයියක්ද පරයෝ මගේ පුතාට අත තියන්න ?!!!"
ලඟට ආපු ගමන් නායකතුමා කොලර් එකෙන්ම අල්ලගෙන ඇමතිතුමාගෙ මහ හයියෙන් කෑ ගැහුවෙ ඒ ඇස් දෙකෙන් මුළු ආත්මෙම පිච්චෙන බැල්මක් දීගෙන.
"මෝ ? මොන පුතාද ? විපක්ෂණායකතුමාට කොහෙද පුතෙක් හිටියෙ ? විකාරද ඔබතුමාට ?"
YOU ARE READING
කොල්ලෙක් කුලියට දීමට ඇත. ( complete ) +18
Non-Fictionආලය යනු දී කිරි නම් රතිය යනු කිතුල් පැණිය.
