𝐃𝐑𝐀𝐆𝐎𝐍𝐁𝐎𝐑𝐍 || aegon targaryen

[08]

Çocuklar zayıflıktan başka nedir?

Aptallık? Fazlalık?

Onlar sayesinde büyük karanlığın zaferini eline alacaksın. Öyle ya da böyle sonsuza dek varolacaksın. Sanki onlar seni toz olmaktan koruyacak. Onlar için teslim etmen gerekeni teslim ediyorsun. Yapılması gereken doğru şeyi biliyor olabilirsin... ama sevgi elini kolunu bağlıyor.

Sevgi... yıkımdır.

"Öldüler mi?"

"Harrenhal'ın hikayelerini duymuşsunuzdur, majesteleri. Kara Harren onu kendi haşmetinin anıtı olması için kibirle inşa etti. Harcına kanı karışmış. Lanetli bir yer olduğu, kapısından geçen herkes için yargıda bulunduğu söylenir."

"Hayır, sen yargıda bulundun."

"Kraliçe bir dilekte bulundu. Diyardaki hangi hizmetkar bunu yerine getirmek için çabalamaz? Sanırım şimdi babanıza yazacaksınız."

"Larys... ben bunu istemedim."

"Doğru zaman geldiğinde beni ödüllendireceğizden eminim, majesteleri."

━━━❃━━━

Deanys, gördüğü rüyanın etkisiyle nefes nefes gözlerini açtı. Daha sonra, geceliğinin sırtına nasıl yapıştığını, kalbinin her zamankinden daha hızlı attığını ve yumruklarının sanki onu koruyabilecek tek şey buymuş gibi yorganı kavradığı gibi başka şeyleri de fark etmeye başladı.

Sadece bir hafta önce ailesiyle birlikte Dragonstone'a taşınmışlardı ancak şimdiden burada yaşamayı sevmemişti.

Deanys, Red Keep'i de çok sevmemesine rağmen, kütüphanesini, büyük bahçesini ve özellikle Helaena'yı bırakmayı istememişti.

Son yaşanan olaylar ve kraliçe Alicent'ın tekliflerini kabul etmemesi ardından Rhaenyra göz önünden çekilmek için Dragonstone'a taşınmak istemişti.

Kral Viserys, yeğeninin gitmesini istememişti. Onu yeri kızıl kaleydi. En azından kardeşi Daemon onu, oraya bırakmıştı. Ancak Rhaenyra'ya buna itiraz etmiş kızını asla yanında ayırmayacağını söylemişti. Yine de istemeye istemeye Deanys'e isterse Red Keep'te kalabileceğini teklifini sunmuştu.

Deanys elbette kendisini büyüten kadından ve kardeşlerinden ayrılmayı seçemezdi.

Bir süre sonra Deanys yavaşça yatağa oturdu. Jace ve Luke'la aynı odayı paylaşıyordu. Oda sadece loş mum ışığıyla aydınlatılmıştı ve pencereden dışarı baktığında gecenin fırtına tarafından aydınlatıldığını gördü.

"Deanys?"

Yumuşak bir çocuğun sesi onu düşüncelerinden çıkardı ve yatağının yanında duran Luke'a baktı.

"Luke, neden uyumuyorsun?" sessizce sordu.

Gergin bir şekilde pencereden dışarı baktı. "Fırtınadan korkuyorum. Seninle yatabilir miyim?"

Deanys'in gözleri yumuşadı ve başını salladı, Luke'un yanına uzanabilsin diye yatakta kaydı. Çocuk parlak bir şekilde gülümsedi ve sağ tarafına uzandı, sonra kız kardeşine doğru uzandı ve Deanys bir kolunu ona doladı.

Luke, Deanys yanındayken her zaman daha hızlı uykuya dalardı. Çocukken bile Rhaenyra onu kız kardeşinin hemen yanında uyuturdu çünkü küçük Luke hemen uykuya dalar ve ağlamazdı.

Erkek kardeşine bakan Deanys, çocuk uyuyana kadar saçlarını okşadı ve bir ninni mırıldandı.

"Yine kabus mu gördün?"