That Boy, Aidan Josh

Chapter 12

Maurice

"Oh? Maaga kang naka uwi?" Aidan asked, surprised when he saw me in the kitchen.

I checked the time before looking back at him in his pajama. "Yes."

He walked towards his chair and sat comfortably, he put his chin over his right palm and looked on what I'm doing, which is cutting broccoli.

Pinagmasdan ko ng mabuti ang muka nya, parang inaantok pa yata itong isang ito. May bakas pa nga ng unan sa may leeg, nang yapos na naman siguro ng unan ito.

"What time?" Tanong nya ulit kasabay ng pag hikad.

"I'm not sure?" Patanong ko ring sagot.

"Kanina ka pa ba?" Tanong nya, huhulaan siguro kung anong oras akong naka uwi.

"I think I've been cooking for almost two hours?" Unsure na sagot ko.

Nakaka limot kasi ako sa oras pag nagluluto. Basta ang alam ko ay tapos na akong mag luto ng dalawang ulam at ginagawan na lang sya ng broccoli salad.

"So around 10 am? That's early." He has this amused face.

Probably? Hindi pa snack break nong natapos akong mag exam. 10 am ang snack break during exams, 9 am naman pag normal school days.

"The exams were short and familiar, it wasn't that hard to answer them." I shrugged.

He laughed. "Hambog."

Tinaasan ko sya ng kilay. "I'm serious, the exams were easy."

I've been reading our lessons multiple times in a day, kahit hindi pa final season. Naging habit ko na ang pagbabasa ng mga lessons, past or new ones, twing wala akong ginagawa.

Nalilibang ako pag may natutunan o nasasagot ang sariling tanong.

"Easy nga, pero 300 items ang exam diba? Three subs, 100 items each? Kahit mag kaka-iba tayo ng course ay pare-pareho lang ang number of items during exams, Ryss." Pakiki pag giitan nito.

I frowned. "Yes? And?"

He laughed again, louder this time. "You answered 300 items in an hour?"

"600 items, and it's an hour and 40 mins." I corrected.

6 subjects, 100 items each. We have 10 subjects in total, pero yung isa ay walang exam dahil presentation ang finals namin don, yung prototype namin na sa Friday pa naman ipre-present.

His eyes widen, hindi na makatawa. "600 items?! In almost two hours?! Are you for real?"

I frowned more, hindi sya magets. "Like it's hard?"

He stared at me for a while, which made me concious, before bursting into a loud laughter.

Halos mag isang guhit ang mga kilay ko dahil hindi ko maintindihan kung bakit kanina pa sya tawa ng tawa samantalang hindi naman ako nagjo-joke.

"T-Tangina?! HAHAHA-puta hindi pa mahirap yun?!!" Hirap na hirap na itong magsalita dahil sa pag tawa.

Napabuntong hininga na lang ako at nagsimulang mag linis ng mga ginamit sa pagluluto dahil sa wakas ay natapos na rin ako. Malapit na rin namang mag alas dose kaya ise-set ko na rin siguro ang lamesa, bahala syang tumawa dyan.

It's rare to hear him laugh, after seven years.

Medyo nakaka panindig balahibo lang dahil mas manly at malagom na ang tawa nya ngayon, hindi gaya nong mga bata pa lang kami na kahit pag tawa ay maituturing ng gwapo.

Yung tawa nya kasi ngayon ay medyo nakaka insulto, sinamahan pa ng pag hampas sa counter at pag hawak sa tyan. Hindi ko maiwasang mag isip na baka masobrahan sya sa tuwa at bigla na lang mag tika-tika dahil sa kakulangan ng hangin.