မနက်ခင်းနေရောင်ခြည်ကနွေးသည်။ အေးစက်စက်ကုတင်ထက်တွင် အိပ်တစ်ဝက်နိုးတစ်ဝက်ဖြင့် သက်ခိုင် နိုးလာခဲ့သည်။
ထိုနောက် သူ၏လက်ကောက်ဝတ်နှစ်ဖက်လုံးသည်ထုံကျင်၍တဆစ်ဆစ်နာနေသည်ကို အရင်ဦးဆုံးခံစားမိ၏။ သို့သော် သူ့ဘေးတွင်ပြန့်ကျဲနေသော အဖြူရောင်ပုဝါစအားမြင်လိုက်ရသည့်အခိုက်အတန့်တွင် သက်ခိုင် အသက်ရှူသံများမြန်လာရပြီး မျက်လုံးများကလည်း တဖြည်းဖြည်းရဲတတ်လာရတော့သည်။
ယင်းပုဝါစအား သက်ခိုင်ကောင်းကောင်းကြီးမှတ်မိနေပါသေးသည်။ သူ့အား သမိုင်းဦးတည်၏လက်ထဲမှ မလွတ်မြောက်အောင်ချုပ်နှောင်ခဲ့သည့်တရားခံပင်။
သို့ရာတွင် သက်ခိုင်၏ ခါးတွင် တင်းကျပ်စွာချုပ်နှောင်ထားတဲ့ လက်တစ်စုံကလည်း ရုန်းမရအောင်ခိုင်မြဲနေခဲ့၍။
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အားမလိုအားမရဖြစ်စွာ အေးစက်တဲ့ရင်ခွင်တစ်ခုအောက်မှာ သက်ခိုင် တိုးတိုးလေးရှိုက်၍ ငိုမိတော့သည်။ သို့သော်လည်း သမိုင်းဦးတည်ထံက အနောက်ကနေ သူ့အားထွေးပိုက်၍ တစ်စုံတရာအားအကြောင်းတည်၍ တောင်းပန်တိုးလျှိိုးစွာ ချော့မြူလာလျှင်....
" မငိုပါနဲ့.... နာနေလို့လား။ "
" ထွက်သွား!.... "
" ..ဟက်.."
သူပြောတော့ ဟက်ခနဲတစ်ချက်ရယ်၍ သူ့ပုခုံးသားတွေအားကိုက်ခဲလာသည်။ အောက်နှုမ်းခမ်းကိုအသာဖိကိုက်ရင်း ညည်းသံမထွက်မိအောင် သက်ခိုင် တင်းခံထားမိသည်။
မင်းရဲ့အပြုအမူတွေက သိပ်ကိုရမ်းကားလွန်းတယ်။ အဲ့တာကိုသိရက်နဲ့ မင်းအပေါ်အပြစ်မမြင်နိုင်တဲ့ ငါကိုယ်တိုင်ကလည်း တကယ့်အကန်းပဲ။
" ချစ်တယ်ဆို.... "
သမိုင်းဦးတည် မပွင့်တပွင့်မေးမိသည်။
" ဟင့်...ဟစ်။ လူဆိုးကောင်... ထွက်သွား။ "
သူလေသံလျော့ပြောပေးနေမှန်းသိတော့ သိပ်ကိုဂျစ်တိုက်ချင်သည့်လူပါလေ။ သမိုင်းဦးတည်ဆိုတဲ့သူကလည်း စိတ်မရှည်တတ်တော့ခက်သည်။ထို့ကြောင့် ခပ်မာမာပြန်ပြောမိသည်။
YOU ARE READING
ရင်ခွင်ရိပ်မြုံ ( Ongoing )
Roman d'amour" မင်းကို ဘယ်တော့မှလက်မလွတ်ဖို့က ကိုယ့်ရဲ့ကံကြမ္မာပဲချာတိတ်... " စောလွန်းတည် " မင္းကို ဘယ္ေတာ့မွလက္မလြတ္ဖို႔က ကိုယ့္ရဲ႕ကံၾကမၼာပဲခ်ာတိတ္... " ေစာလြန္းတည္ START DATE: 2023.14.November END DATE : pc/crd
