ရင်ခွင်ရိပ်မြုံ ( Ongoing )

အပိုင်း - ၂၆ ( Zawgyi )

ေလဆိပ္မွထြက္လာသည့္လမ္းတြင္ သူ၏ ေျခလွမ္းမ်ားသည္ အလာတုန္းကလို႐ႊင္လန္းျခင္းကင္းမဲ့ေန၍။အသက္မဲ့ေနခဲ့သည္ကို နိဒါန္းပ်ိဳ သိသည္။ ေဝဟင္ထက္ပ်ံသန္းသြားသည့္ ေလယာဥ္အားၾကည့္ရင္း မ်က္ရည္တစ္စက္ကေပါက္ခနဲ။

" နိဒါန္းပ်ိဳ ။ ေကာင္ေလးငိုေနေသးတာလား။ မငိုနဲ႕ေတာ့ ကိုယ့္အစ္ကို ဒီေခါက္အျမန္ဆုံးျပန္လာလိမ့္မယ္ "

ေနာက္ပါးမွ ကိုသမိုင္းဦးတည္၏ အသံေၾကာင့္ မ်က္ရည္တို႔အားကျပာကယာသုတ္ရင္းလွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ထိုအခါ လက္တြဲထားေသာ အမ်ိဳးသားႏွစ္ေယာက္အားေတြ႕လိုက္ရသည့္အခိုက္အတန့္တြင္ သူ နားလည္လိုက္သည္။ ဦးတည္ကို သူေစာင့္မည္ပင္။ ဘယ္ေလာက္ပဲဲၾကာၾကာ။

" အစ္ကိုတို႔က ဟိဟိ... "

နိဒါန္းပ်ိိုဘာရယ္မဟုတ္ စေနာက္လိုက္ေသာအခါ ကိုသက္ခိုင္က မ်က္ႏွာႀကီးနီလ်က္ ကိုသမိုင္းဦးတည္၏ လက္ထဲမွစတင္၍႐ုန္းေလေတာ့သည္။ ေနာက္ဆုံး႐ုန္းမရေတာ့သည္ထင္ တစ္ဖက္အားစူပုတ္ပုတ္ႏွင့္မ်က္ႏွာလြဲသြားေတာ့သည္။ ကိုယ္သမိုင္းဦးတည္က ယေန႕တြင္ သူ႕ကဲ့သို႔အညိုေရာင္လွိုင္းတြန့္ဆံပင္ရွည္ေတြအား ပုံမွန္ရက္ေတြလို စည္းႏွောင္ထားခ်င္းမရွိခဲ့။ နား႐ြက္ေအာက္ေလာက္ထိရွည္ေသာ ဆံပင္တို႔သည္ ေလယူရာယိမ္းႏႊဲ႕ေနသည္မွာႏူးညံံ့သည့္အသြင္အျပင္ကိုပုံေဖာ္ေန၍။ ၿပီးေတာ့လည္း ပီျပင္သည့္ေမးရိုးႏွင့္မ်က္ႏွာက်က ဦးတည္ႏွင့္ပင္ခပ္ဆင္ဆင္။ ထို႔ေနာက္ အညိုေရာင္ပင္မယ့္လည္း ၾကည္လင္ေနေသာမ်က္စံက ဦးတည္ကဲ့သို႔ျမစိမ္းေရာင္မ်က္စံမ်ားႏွင့္ကြဲေသာ္လည္း က်ဥ္းေျမာင္းရွယ္သြယ္ေသာမ်က္ဝန္းအိမ္အတြင္းတည္ရွိပုံမွာ တူေနခဲ့သည္။

ရွည္လ်ားေသာအရပ္အေမာင္း၊ေတာင့္တင္းေသာ ကိုယ္ခႏၶာထက္ ယေန႕မနက္ကဦးတည္ဝတ္ထားေသာ အညိုေရာင္အေနာက္တိုင္းဝတ္စုံျပည့္ႏွင့္အေရာင္သာကြဲသည့္ အစိမ္းပုတ္ေရာင္အေနာက္တိုင္းဝတ္စုံက သမိုင္းဦးတည္အား အရွိန္အဝါတစ္ခုတိုးေစခဲ့ပုံပင္။ သို႔ေပမယ့္ သမိုင္းဦးတည္၏အသားအရည္သည္ ဝင္း၍အနည္းငယ္လတ္သည့္ဘက္သြား၍ ဦးတည္ကဲ့သို႔ေယာက္်ားဆန္သည့္ညိုစိုေသာအသားအရည္ႏွင့္ယွဥ္သည့္အခါဆန့္က်င္ဘက္ဆန္သည့္ အလွဂုဏ္ကိုထုတ္ေဖာ္ေနသေယာင္ပင္။