" ඕයී දිහස්.... ඕක නවත්තපං මනුස්සයො.... මේ යකා මැරිලා යයි....!! "
" මං මූට කිව්වා අකිල්....මං මූට කිව්වා .....පරයා මං තොට සුද්ද සිංහලෙන්ම කිව්වද නැද්ද මාව අවුස්සගන්න එපාය කියලා...අහ්.....ඒ වුනාට තෝ ඇහුවද....තෝ ඇහුවද කියපං කෙවින්.....තොට මං එපා කියන්න කියන්න තෝ මොකක්ද කෙරුවේ..... පාඩුවෙ පැත්තකට වෙලා හිටපු මාව අවුස්සගත්තු එක....දැන් ඉතිං මැරිලා පලයං...මං තෝව අත අරින්නේ නෑ......අත අරින්නේ නෑ කියලා කිව්වොතිං ආයේ අත අරින්නේ නෑම තමයි........"
ක්‍රිකට් පිත්ත උස්සපු අත් වලට ලැබෙන්න ඕනෙ සම්මානෙ වෙනුවට දිහස්ගෙ අත් වලට සිද්ද වුනෙ ඇගිලි පුරුක් තුවාල වෙලා ලේ පාටට හැරෙනකම්ම එයාගේ කේන්තිය පිරිමහගන්න වටින පොටක් පාද ගන්න...දිහස් නාද්‍ය පෙරේරා....මහ නහයට අහන්නැති මුරණ්ඩු චරිතයක් වගේම රත්තරං වටින හදවතක අයිතිකාරයෙක් වෙච්ච තවමත් අවුරුදු දහ අට නොපිරුණු තරුණ පිරිමි ළමයෙක්..........
" අනේ මං උඹට කියන තැනකට වදින්නං දිහස්.... දෙයියන්ගෙ නාමෙට කෙවින්ව අත ඇරපං....ඌට අමාරුයි බං.....මූ මැරුනොතිං එහෙම.......යකෝ අකිල් මූව නවත්තහංකො බං....."
දිහස්ට තිබුනෙ එහෙම ලේසියකට පාලනය කරගන්න පුලුවන් වෙච්ච කේන්තියක් එහෙම නෙවෙයි....ඒකට එයාගේ හොදම යාළුවා වෙච්ච අකිල් හොද සාක්ෂියක්....
" දිහස් උඹ මගේ හොද කොල්ලනෙ බං......දැන් ඇති හොදද.......ඌ ආපහු උඹට ඒ වගේ කතාවක් කියන්න එන එකක් නෑ.....ඒ හින්දා දැන් හොද කොල්ලා වගේ කෙවින්ව අත ඇරපං......"
" ඌට එහෙම නොකියා ඉන්න තිබුනා අකිල්......ඇයි ඌ මට ඒ විදියෙ කතාවක් කිව්වෙ....."
දිහස් එහෙම ඇහුවේ එතන බිම වැටිලා හිටපු පිරිමි ළමයගෙ බෙල්ල එයාගේ අත් දෙක අතරට තව තවත් හිර කරගන්න ගමන්....මං හිතන්නේ පිටිං බලන කෙනෙක්ට නං දිහස්ව ඒ වෙලාවෙදි අමුම අමු උන්මත්තකයෙක් ගානට පේන්න ඇති.......ඒත් ඒක තමයි දිහස්ගෙ ස්වරූපය...පාඩුවෙ පැත්තකට වෙලා ඉන්න මිනිස්සුන්ව අවුස්ස ගන්න එපාය කියලා කියන්නෙත් හේතු සාධක නැතුව නෙවෙයිනේ......
" දෙයියන්ගෙ නාමෙට කෙවින්ව අත ඇරපං දිහස්......උඹට හිරේ යන්නද යකෝ ඕන වෙලා තියෙන්නේ....අහ්....ඇරත් මෙතන මිනී මරාගන්න තරම් මොනවද මනුස්සයො සිද්ද වුනේ......"
YOU ARE READING
|| කැමීලියා ||
Non-Fiction" නාද්‍ය ! උඹ දැකලා තියෙනවද කැමීලියා මල් හිනාවෙනවා....." " මල් වලට කවද්ද බං හිනා වෙන්න පුලුවන් වුනේ...." " ගිහිං කන්නාඩියකින් බලපං නාද්‍ය...අහංකාර කැමීලියා මලක් හිනා වෙනකොට තියෙන ලස්සන ගිහිං කන්නාඩියකින්ම බලපං...."
