" දිහස්......"
" ම්ම්....."
" අනේ ඇයි බං ඔහොම ඉන්නෙ....."
අකිල් දිහස්ගෙන් එක පිට එක ප්‍රශ්ණ ඇහුවට මොකද දිහස් නං කෙරුවේ ඔහේ පිට්ටනිය දිහා බලාගෙන ලොකු හුස්මක් පිට කරපු එක විතරයි .....
" මූණෙ එක හිනා පොදක් නෑ,....ආසාවට එක වචනයක් කතා කරන්නෙ නෑ.....උඹ මෙහෙම හිටපු එකෙක් නෙවෙයිනෙ දිහස්......"
" මං හොදින්......"
" සීයා තාත්තා හරි මාමා හරි උඹට මොනවහරි කිව්වද අහ්...."
" නෑ...."
" එහෙනං ඉතිං ඇයි බං මේ......මං දැන් සතියක් තිස්සෙ ඉදන් උඹෙන් අහනවා.....උඹ ඉස්සර නං මට ඔහොම දේවල් හැංගුවේ නෑ දිහස්......"
" උඹට තියෙන ප්‍රශ්න හොදටම ඇති අකිල්...... මං හින්දා උඹ ආයෙම ස්ට්‍රෙස් වෙනවට මං කැමති නෑ....."
" විකාර කියවන්න එපා බං.. විසදුමක් දෙන්න බැරි වුනාට මට උඹව අහගෙන ඉන්න බැරි නෑනේ...."
" ම්ම්......"
" දැන්වත් මට කියපංකො බං....."
ඒත් නෑ ......දිහස් තාමත් කරන්නෙ ඔහේ පැත්තක් බලාගෙන කල්පනා කරන එක විතරයි....දැන් සතියක් තිස්සෙ ඉදලම දිහස් මෙහෙමයි.....එන්න ඕනාවට ඉස්කෝලෙට ආවා....ඒ ආවත් කිසිම දේකට තමුන්ගේ අවදානය යොමු කෙරුවෙ නෑ...එක්කො ඔහේ පැත්තක් බලාගෙන කල්පනා කරයි....නැත්තං ඉතිං මුලු දවසෙම නැති ඔලුවෙ කැක්කුමක් මවාගෙන පන්ති කාමරයෙන් එලියට වෙලා ඉදී.....හරියට කෑමක් බීමක් නෑ....වචන දෙක තුනකට වඩා කාත් එක්කවත් කතා කෙරුවෙ නෑ.....ආසාවට එක කෙටි පණිවිඩයකට ආපිට ප්‍රතිචාර දක්වන්න ගියේ නෑ... ඉතිං බලාගෙන ඉදලා බලාගෙන ඉදලා බැරිම තැන තමයි අකිල් මේ විදියට අද දිහස් එක්ක කතා කරන්න ඕනෙයි කියලා තීරණය කෙරුවෙ....
" දිහස් මට උඹේ අත පෙන්නපං....."
" ඒ මොකටද....."
" කිව්වම අහලා පෙන්නපං....."
" ඕනෙ නෑ අකිල්...."
දිහස් මුරණ්ඩුයි....හැබැයි එහෙමයි කියලා දිහස්ගෙ මුරණ්ඩු කං වලින් අකිල්ට නං කිසිම බලපෑමක් එල්ල වුනේ නෑ..... ඉතිං දිහස් අදිමදි කෙරුවට මොකද අකිල්ගෙ පෙරැත්ත කිරීම යට ඒ මුරණ්ඩු කම් වලට තව දුරටත් ආයුශ නැති වුනා.....
YOU ARE READING
|| කැමීලියා ||
Non-Fiction" නාද්‍ය ! උඹ දැකලා තියෙනවද කැමීලියා මල් හිනාවෙනවා....." " මල් වලට කවද්ද බං හිනා වෙන්න පුලුවන් වුනේ...." " ගිහිං කන්නාඩියකින් බලපං නාද්‍ය...අහංකාර කැමීලියා මලක් හිනා වෙනකොට තියෙන ලස්සන ගිහිං කන්නාඩියකින්ම බලපං...."
