" දිහස්......"
ප්‍රධාන ශාලාව පිටිපස්සට වෙලා ඔහේ බලාගත්තු අත බලාගෙන හිටපු දිහස්ගෙ අවදානය එක පාරටම වගෙ අකිල් එයාගේ පැත්තට හරව ගත්තා....
" වරෙං කාලා ඉමු...දැන් ඉන්ටර්වල්....."
" උඹ කාපං අකිල්...මට දැන් කන්න බෑ......"
මුරණ්ඩු කම් වල සීමාවකුත් නෑ.....බක පණ්ඩිත කම් වල සීමාවකුත් නෑ....කට පියාගෙන හිටියට මොකද අකිල් හිත ඇතුලෙන් දිහස්ගෙ පලු අරින ගමනුයි හිටියේ....
" දැන් මොකක්ද සිද්ද වුනේ....."
" මට කැප්ටන්සි එක භාර දෙන්න කියලා කිව්වා....."
" මොකක් ......"
" ම්ම්....."
" ඉතිං උඹ මාමාත් එක්ක ඔය ගැන පොඩ්ඩක් කතා කරලා බැලුවෙ නැද්ද දිහස්....."
" ඒ නෑදෑකං අදාල වෙන්නෙ ගෙදරට විතරයි අකිල්....ස්කූල් එක ඇතුලෙදි එයා මගේ කෝච්....මං එයාගෙ ස්ටුඩන්ට්....දැට්ස් ඕල්....."
" දැන් උඹ මොකක්ද මේකට කරන්න හිතාගෙන ඉන්නෙ..."
අකිල් එහෙම ඇහුවත් හරි දිහස් කෙරුවෙ තමුන්ගේ ඔලුව එතන තිබිච්ච බිත්තියට හේත්තු කර ගත්තු එක....
" දන්නෙ නෑ....මගේ ඔලුව කැක්කුමයි....පපුවත් දැවිල්ලයි......"
" ඒක තමයි හරකො කියන්නෙ... දැන්වත් කන්න වරෙං...."
" බෑ අකිල් දැන් කෑවොතිං එහෙම මට ඔක්කොම අනිත් පැත්තට වමනෙ යනවා...."
" ගැස්ට්‍රික් ඇවිස්සිලනේ....."
" ම්ම්......"
" තොට කියන කට හොදයි මං ගිහින් තාප්පෙක අතුල්ල ගන්නවා....."
දිහස්ගෙ ඔලුවට අතින් පාරක් ගැහුවට මොකද අකිල් ආයෙම වතාවක් තමුන්ගේ හොදම යාළුවගෙ ඔලුව අත ගාන්න පටං ගන්නකොට දැනිච්ච සනීපෙටම දිහස් තමුන්ගේ ඇස් දෙක පියා ගත්තා.....
" මං ආසාවෙන් ක්‍රිකට් ප්ලේ කෙරුවා අකිල්....ඇයි බං මටම මෙහෙම වෙන්නෙ......"
" මචං ඒක පනිශ්මන්ට් එකක් විතරයිනෙ දිහස්.....ඇරත් මට විශ්වාසයි ඕක වැඩිකල් දුරදිග ඇදෙන ලබ්බක් නෙවෙයි...."
YOU ARE READING
|| කැමීලියා ||
Non-Fiction" නාද්‍ය ! උඹ දැකලා තියෙනවද කැමීලියා මල් හිනාවෙනවා....." " මල් වලට කවද්ද බං හිනා වෙන්න පුලුවන් වුනේ...." " ගිහිං කන්නාඩියකින් බලපං නාද්‍ය...අහංකාර කැමීලියා මලක් හිනා වෙනකොට තියෙන ලස්සන ගිහිං කන්නාඩියකින්ම බලපං...."
