" කෝ උඹේ ස්ටෙප් මාම් අද ගෙදර නැද්ද......"
" නැතුව ඇති......"
අකිල් ඒ කියන ගමන්ම ළග තිබිච්ච පුටුවකින් ගිහින් වාඩි වුනා.....
" ඇයි ඒ කොහේ ගිහින්ද....."
" ක්ලබ් එකට යන්නැති....නැත්තං ඉතිං...."
" නැත්තං ඉතිං කිව්වෙ....."
අකිල් එහෙම්මම විදූ ගෙ දිහාවට මහ නෝක්කාඩු හිනාවක් පිට කෙරුවේ ආයෙම වතාවක් ගෙදර උඩ තට්ටුව දිහාවට තමුන්ගේ බැල්ම අරගෙන යන ගමන්මයි...
" එහෙම නැත්තං ඉතිං එයා එයාගේ බෝයි ෆ්‍රෙන්ඩ්ව මීට් වෙන්න යන්න ඇති....."
" මොකා...."
" ම්ම්...."
" ඒ විහිලු කරන්න එපා බං..."
විදූ එහෙම කියනකොට අකිල් ආයෙම වතාවක් කෙරුවේ විදූ දිහා බලාගෙනම ලොකු වේදනාවකින් හිනා වෙච්ච එක.....
" පවුලක් කියලා කියන්නෙ මොන විදියේ තැනකටද විදූ...එතන නිදහස්ද.....එතනදි මට පාලුවක් දැනෙන එකක් නැති වෙයිද...."
" අනේ බං....."
ඒ කියන ගමන් විදුත් අකිල්ට එහාපැත්තෙන්ම ඇවිත් වාඩි වුනා.....
" උඹ ඉන්නෙ අවුලෙන් නං අපි කතා කරමු අකිල්....මං ඉන්නවනෙ.... ම්ම්....ඔහොම දුක හිතෙන කතා කියන්න එපා හලෝ....මටත් එක්ක අවුල් යනවනේ...."
" මට හරිම පාළුයි බං.....දවසෙ වෙච්ච කෙරිච්ච දේවල් ගැන කතා කරන්න මට කවුරුවත්ම ඇත්තෙ නෑ....මං ගෙදර එනකං මග බලාගෙන ඉන්න ....අසනීපයක් වුණහම බලාගන්න....ආදරෙන් බත් කටක් අනලා මට කවන්න.....අඩුම තරමේ මට පරිස්සමින් ගිහිල්ලා එන්න කියලා කියන්නවත් මේ ගෙදර කවුරුවත්ම ඇත්තෙ නෑනේ විදූ......"
" උඹෙ අප්පච්චි ගෙදර එන්නෙ නැද්ද...."
" එයා ඉන්නෙ ගෝල් වල...."
" ඇයි ඒ එච්චර දුර ඉන්නෙ...."
" අප්පච්චිගෙ ෆැක්ට්‍රි එක තියෙන්නේ එහෙ....ඇරත් එයා වැඩි හරියක්ම ඉන්නෙ එහෙ සීයලාගෙ දිහා..."
" හේතුව...."
" ලෝරා ආන්ටි ඉන්න හින්දා එයා වැඩිය ගෙදර එන්න කැමති නෑ ..."
YOU ARE READING
|| කැමීලියා ||
Non-Fiction" නාද්‍ය ! උඹ දැකලා තියෙනවද කැමීලියා මල් හිනාවෙනවා....." " මල් වලට කවද්ද බං හිනා වෙන්න පුලුවන් වුනේ...." " ගිහිං කන්නාඩියකින් බලපං නාද්‍ය...අහංකාර කැමීලියා මලක් හිනා වෙනකොට තියෙන ලස්සන ගිහිං කන්නාඩියකින්ම බලපං...."
