" අනේ මං දැන් තොපිව කනවා....හරියට හිටපල්ලකො හුත්ත මට මේ ගාන හරියට ගනන් කරගන්න ඕනෙ....."
" ශදිල් උඹ ඔය පැත්තෙ ඉදන් ගනන් කරගෙන වරෙන්කො මං මේ පැත්තෙ ඉදන් ගනන් කරගෙන එන්නං....."
" හා......"
පිටකොටුව ස්ටේෂන් එක අද කොල්ලොන්ගෙන් පිරිලා ඉතිරිලා ගිහිල්ලයි තිබුනේ......කවුරු කවුරුත් යන්න ආසාවෙන් හිටපු තමුන්ගේ පාසල් ජීවීතයේ අවසානම විනෝද චාරිකාව.......චාරිකාව කෙසේ වෙතත් දැන් ලමයි ගාන ගනන් කරගන්න බැරුව පන්ති නායකයො දෙන්නට දවල් තරු පේන්න පටං අරගෙනයි තිබුණෙ...
" විසි දෙකයිනෙ....."
" යකෝ මට විසි හතක් අවානෙ.... "
" මොන හුත්තක්ද....ඔහොම හිටපංකො මං ආයෙ ගනන් කරගෙන එන්න..."
" ගොං වහන්සේලා දෙන්නා පොඩ්ඩක් පැත්තකට වෙලා ඉන්නවද අහ්....."
ඇති වෙච්ච ගැටලුව ස්වකැමැත්තෙන්ම නිරාකරණ කරලා දෙන්න ඉදිරිපත් වුනේ දිහස්ගෙ නිත්‍ය ගැලවුම් කාරයා වෙච්ච අකිල්.....
" ශාරද්‍ය උඹත් ගනන් කරපං......"
" ම්ම්......"
ඉතිං අකිල්ගෙ කීම අහලා ශාරද්‍යත් තමුන්ගේ පන්තියෙන් අද විනෝද චාරිකාව යන්න ලෑස්ති වෙලා හිටපු ලමයි සංඛ්‍යාව ගනන් කරන්න පටං ගත්තා.......
" විසි හයයිනෙ....."
" ඔව් ......"
" මරු මිනිස්සු දෙන්නට පන්ති නායක කම භාර දීලා තියෙන්නේ....."
" හරි ඉතිං අපි මෙව්වා බලෙන් බාර ගත්තු දේවල් නෙවෙයිනෙ අකිල් පුතේ....."
" ඔව් හරිද....එන්න එපා මෙතන බලු කතා කියාගෙන....."
" අපේ ක්ලාස් එකෙන් ඔක්කොම ලමයි කීයක් ඉන්නවද දිහස්......"
" ඔක්කොම විසි හයයි සර්......"
" ම්ම්....හරියටම ගනන් කෙරුවා නේද....."
" ඔව් සර්....."
" එහෙනං මං ආයෙ ගනන් කරන්න ඕනේ නෑනේ...."
" අයියො ඔච්චර හිතන්න ඕනෙ නෑ සර් ....අපි මොන්ටිසෝරි යන ලමයි නෙවෙයිනෙ....."
YOU ARE READING
|| කැමීලියා ||
Non-Fiction" නාද්‍ය ! උඹ දැකලා තියෙනවද කැමීලියා මල් හිනාවෙනවා....." " මල් වලට කවද්ද බං හිනා වෙන්න පුලුවන් වුනේ...." " ගිහිං කන්නාඩියකින් බලපං නාද්‍ය...අහංකාර කැමීලියා මලක් හිනා වෙනකොට තියෙන ලස්සන ගිහිං කන්නාඩියකින්ම බලපං...."
