කලබලකාරී දවසක නිමාව සනිටුහන් කරලා දැන් මේ ඔරලෝසුවෙ පැය කට්ට අටේ සීමාව පහු කෙරුවා විතරයි....
" පුතා.....අභී.....එන්න කෑම කන්න....."
කාමරේ අස්සට වෙලා කොයර් එකට අලුත් ගීතිකා වගයක් තෝර තෝර හිටපු ශාරද්යගෙ අවධානය එක පාරටම වගේ තමුන්ගෙ තාත්තගෙ කටහඬත් එක්කම වෙන දිහාවකට හැරවෙනකොට ඒ දිග ඇරගෙන හිටපු ෆයිල්ස් ටික සේරම පැත්තකින් තියපු ශාරද්ය ඒ රූම් එකෙන් එලියට එන්න ආවේ දැන් පහලට නොගියොතිං එහෙම ඊළග පාර තමුන්ගෙ තාත්තා උඩ තට්ටුවට එනවයි කියලා කියන්න කොල්ලා හොඳාකාරවම දැනගෙන හිටපු හින්දයි.....
අද රෑ කෑමට තව අමුත්තො කිහිප දෙනෙකුත් එහාට එන්න ලෑස්ති පිටයි හිටියෙ ... විදූ නං හවස ශාරද්යත් එක්කම එයාලගෙ මැච් එක ඉවරයක් කරලා එහාට ආපු පාර තාමත් චූටි තාත්තව අවුස්ස අවුස්ස සාලෙට වෙලා හොදට විනෝද වෙනවා........
"උඹ ලොකු ලමෙක් වෙලාද බං....යකෝ අපි දැන් ඇවිල්ලත් මෙතන පැය දෙකකට විතර කිට්ටු වෙන්න එනවා....බලන බලන පාර මූ කාමරේ ආස්සෙ රිංගගෙන ...."
අහ් එන්න දෙයක් නෑ කට්ටිය දැනටමත් මෙහාට ඇවිල්ලා ඉවරයි වගේ..... පඩිපෙල බැහැගෙන ආපු ශාරද්යගෙ ඔලුව ඇතුලෙන් ඇහිච්ච අදෘශ්යමාන කටහඬ එයත් එක්ක කතා කෙරුවේ අන්න එහෙමයි...
" මං මේ කොයර් එකේ වැඩ වගයක් එක්ක පොඩ්ඩක් බිසී වෙලා හිටියේ....."
මූණෙ එක හිනා පොදක් නැතුව ශාරද්ය එහෙම කියලා දානකොට පැත්තක හිටපු සහස් නං ඒ දිහා බලාගෙන හිටියේ අමුතු ප්රශ්නාර්ථ බැල්මකින්...
" විදූ... අද රෑට මොනවද පුතා කන්නෙ...."
" මං කන්න ආසම කෑම තමයි අපෙ අප්පච්චිගෙ නම්බුව...චූටි තාත්තිට පුලුවන්ද මේ විදූ පුතාට ඒක පිගානකට දාලා අරගෙන එන්න අහ්. ..."
" අනේ අම්මපා ඇත්තමයි බං මූ නං මහ මාවම කන්න ආපු යක්ස පැටියෙක්...."
" අපේද ඉතිං.....නැද්ද චූටී....."
" ආයෙත් අහලා ඒ දවස් වල උඹ අපිට දීපු වදේ හැටියට උඹට හිතන්න තිබුනා ෂාන් අයියෙ...දැන් පේනවනෙ....පොඩි භාණ්ඩෙ උඹට වඩා හපන්ද මන්දා....."
YOU ARE READING
|| කැමීලියා ||
Non-Fiction" නාද්ය ! උඹ දැකලා තියෙනවද කැමීලියා මල් හිනාවෙනවා....." " මල් වලට කවද්ද බං හිනා වෙන්න පුලුවන් වුනේ...." " ගිහිං කන්නාඩියකින් බලපං නාද්ය...අහංකාර කැමීලියා මලක් හිනා වෙනකොට තියෙන ලස්සන ගිහිං කන්නාඩියකින්ම බලපං...."