අව්ව සැර වැඩි හින්දම දිහස් තමුන්ගෙ කැප් එකත් දාගන්න ගමන්ම ටෙම්ප්ලස් මාවත දිගේ ඇතුලටම ඇවිදගෙන එන්න පටං ගත්තා.....මගක් දුර යනකම්ම තරමක් කලබල වෙච්ච පාර තවත් එක පටුමගකින් හැරුනා විතරයි ඉඹේටම වගේ සන්සුන් වුනා.... තමුන්ගෙ අඩිය ඉක්මන් කෙරුවොතිං එහෙම විනාඩි දහයෙන් තමුන්ගේ නිවසට යාගන්න පුලුවන් වෙච්ච ගමන තමයි දිහස් මේ විදියට හිතා මතාම පරක්කු කරන ගමන් හිටියේ..... හැබැයි මොකක්මහරි හේතුවකට දිහස්ට මහ අමුත්තක් දැනෙන්න පටං ගත්තා..... ඉතිං ඒ හින්දම දිහස් තමුන්ගේ පිටි පස්ස හැරිලා බැලුවෙ ඒ සැකය නැති කරගන්න ඕනෙයි කියලා හිතාගෙන..... බලාපොරොත්තු වෙච්ච විදියටම තමුන්ගේ පිටි පස්සෙන් කවුරුවත්ම පේන්න හිටියෙ නෑ..... හැබැයි තමුන්ට දැනිච්ච දේ හිතලුවක්ම විතරයි කියලා හිතන්නත් දිහස්ට කිසිම ඕන කමක් තිබුනෙ නෑ........
" ඇනී ආන්ටී ......"
තමුන්ගේ දින චර්යාවේ එක පුරුද්දක් වෙච්ච ඒ කටයුත්ත ඉශ්ට සිද්ද කරන්න කියලා හිතාගෙන තමයි දිහස් දැන් මේ තමුන්ගේ අසල්වැසි කාන්තාවකගේ නිවසක් ලගින් නතර වුනේ......
" ඇනී ආන්ටී......ඔයා ඉන්නවද...."
" Oh my god.....දිහස් පුතා......after long long time...."
නිවසෙන් එලියට ආපු හැටියෙම වගේ තරමක මැදි වයසෙ කාන්තාවක් ඇවිත් දිහස්ව ආපිට වැලද ගත්තෙ බොහොම ලොකු ලෙන්ගතුකමකින්......
" කොහොමද ආන්ටි....."
" හොදින් ඉන්නවා පුතා......"
" කෝ අපේ චූටි බෝලෙ..."
" ඇතුලෙ ඉන්නවා....."
තමුන්ගේ අසල්වැසි නැන්දත් එක්ක දිහස් ලොකු කතාවක හිටියට මොකද තමුන්ගේ ඇස් කොන් වලින් තමුන්ට ලාවට වගේ පෙනිච්ච ඒ රූපය දිහස්ට අදුන ගන්න කොහෙත්ම බැරි කමක් තිබුනේ නෑ....
" එන්න පුතා ඇතුලට....."
" ආහ්...චුට්ටක් ඉන්න ආන්ටි....මගෙ මේ යාලුවෙක් මගට එනවයි කියලා කිව්වා....මං එයාවත් එක්කගෙන ආවට කමක් නැද්ද...."
" ආහ්.....it's okay පුතා....දෙන්නත් එක්කම එහෙනං ඇතුලට එන්නකො...."
" හරි ආන්ටි....මට විනාඩි දෙකක් දෙන්න....."
YOU ARE READING
|| කැමීලියා ||
Non-Fiction" නාද්‍ය ! උඹ දැකලා තියෙනවද කැමීලියා මල් හිනාවෙනවා....." " මල් වලට කවද්ද බං හිනා වෙන්න පුලුවන් වුනේ...." " ගිහිං කන්නාඩියකින් බලපං නාද්‍ය...අහංකාර කැමීලියා මලක් හිනා වෙනකොට තියෙන ලස්සන ගිහිං කන්නාඩියකින්ම බලපං...."
