" it's not fair තාත්තා....ඇයි මට ඔයාලා එයාර්පෝට් යනවයි කියලා කිව්වෙ නැත්තෙ අහ්..."
" ඉතිං පුතා ඔයාට ඊයේ ක්ලාස් තිබුනනේ....."
" ඉතිං මොකද කිව්වනං මං නෑවිදින් ඉන්නෙ නෑනේ..."
" බොරු රස්තියාදුවක්නෙ පුතා...ලොකු අප්පච්චිලා කොහොමත් මෙහාට එනවනෙ...."
" I just wanted to see them at the airport ....... not in my house තාත්තා....මං ආසාවෙන් හිටියෙ....."
" අභී....."
" මොකද බං මේ උදේ පාන්දර තාත්තයි පුතයි මෙතන ඇවිලෙන්න තියා ගත්තෙ..."
මෙච්චර වෙලාම සාලෙට වෙලා කියවපු ශාරද්‍යගෙයි තාත්තගෙයි කියවිල්ල දිහා බොහොම ඉවසීමෙන් බලාගෙන හිටපු සහස් තමුන්ගේ කටහඬ අවදි කරන්න තීරණය කෙරුවෙ බලාගෙන ඉදලා බලාගෙන ඉදලා වෙන කරන්න දෙයක් තිබුණෙ නැති තැනමයි....
" You are the cause of all these problems අප්පච්චි...."
" යකෝ දැන් මං මොන මගුලක් කෙරුවටද ඒ පාර මට කෑ ගහන්නෙ අහ්...."
" ඔයා තමයි තාත්තට කියන්න ඇත්තෙ....."
" අප්පච්චි මුකුත් කිව්වෙ නෑ පුතා......"
" මං දන්නැද්ද අප්පච්චිගෙ හැටි....."
" දැන් ඔච්චර කේන්ති ගන්න තරම් දෙයක් මෙතන සිද්ද වුනාද පුතා..."
" ඔව් අප්පච්චි ඔව්....! මං ආසාවෙන් හිටපු දෙයක් මට නැති වුනාම මට ඒක ඇක්සෙප්ට් කරගන්න සෑහෙන්න අමාරුයි....! "
සහස් තමුන්ගේ දරුවා දිහා බලාගෙන හිටියේ තරමක කේන්තියකින්.....ඒකමයි ශාරද්‍යගෙ තාත්තා තමුන්ගේ දරුවා හිටපු දිහාවට ඉක්මන් කරලා කිට්ටු වුනේ.....
" කාටද ඔය කට ගහන්නෙ අභිලාශ්....! "
ශාරද්‍ය නිශ්ශබ්දයි.... හැබැයි ඒ ඇස් දෙක තාමත් හැරවිලා තිබුනේ තමුන්ගේ අප්පච්චිගෙ දිහාවට.....
" පුංචි කාලෙ ඉදලම මෙතන ඉල්ලන ඉල්ලන දේ ගෙනත් දීපු හින්දද උඹේ කටේ සද්දෙ ඔච්චර වැඩි වෙලා තියෙන්නේ අහ්....! "
" සහස්......"
" මැදින් පැනලා උඹත් මගෙන් බැනුම් අහගන්න එපා චූටී....! "
VOCÊ ESTÁ LENDO
|| කැමීලියා ||
Não Ficção" නාද්‍ය ! උඹ දැකලා තියෙනවද කැමීලියා මල් හිනාවෙනවා....." " මල් වලට කවද්ද බං හිනා වෙන්න පුලුවන් වුනේ...." " ගිහිං කන්නාඩියකින් බලපං නාද්‍ය...අහංකාර කැමීලියා මලක් හිනා වෙනකොට තියෙන ලස්සන ගිහිං කන්නාඩියකින්ම බලපං...."
