උත්තර නැති වෙච්ච ප්‍රශ්න පත්තරයක්......පෙර ආත්ම භවයක පුරුදුත් එක්ක ඔහේ ගෙවිලා ගියපු ජීවිතයක්.....වෙලාවකට තමුන්ටත් නොදැනිම තමුන්ගෙ චරිතය වෙනස් වෙනවා ......වෙලාවකට තමුන්ටත් නොදැනිම තමුන්ගෙ හදවත වේදනා දෙන්න පටං ගන්නවා....රෑ නින්ද පවා අහිමි වෙලා යනකොට වෙලාවකට තමුන්ගේ හුස්ම ටික පවා තමුන්ගෙන් ඈතට යන්න දගලනවා වගේ හැගීමකින් තමුන්ගේ මුලු හදවතම පිරිලා යනවා....අතීතය සහ වර්තමානය අතර දෝලනය වෙච්ච මතක පිටු කන්දරාවක්.....පෑන තමුන්ගේ අතේ තිබුණට මොකද ශාරද්‍ය හිටියෙ ඒ කතාව හරියට ගලපගන්න බැරුව ..... ඉතිං කොහොම කියලා ගලපගන්නද කතාවෙ අගක් මුලක් ගැන හොයාගන්න බැරි තරමටම තමුන් ඒ කතාව ඇතුලෙදි අතරමං වෙලා තියෙනකොට ......
තුන් වෙනි වාර විභහගයත් හෙටින් අවසන් වෙන්න නියමිතයි....පහු ගිය ගෙවිච්ච දවස් කිහිපය ගැන නං අපි කතා නොකර ඉමු....මොකද ඒ දවස් ඒ තරමටම ශාරද්‍යගෙ ඔලුවට අරගෙන ආවෙ ලොකු පීඩනයක්.....විටින් විට අකිල් එක්ක ඒ දේවල් ගැන කතා කෙරුවට මොකද කතාව හරියටම ගලපගන්න තාමත් කරුණු කාරනා අල්පයි....ඉතිං ඉවසලා ඉවසලා බැරිම තැන ශාරද්‍ය තමුන් පාඩම් කර කර හිටපු ටියුට් එක පවා පැත්තකින් තියලා මේ එන්න ආවේ තමුන්ගේ තාත්තව හොයාගෙන....මොකද තමුන්ගේ හිත කලබල වෙච්ච වෙලාවට ශාරද්‍යට සැනසීමක් අරගෙන ආවේ තමුන්ගේ තාත්තා..... අප්පච්චිත් එක්ක ඔය දේවල් ගැන කතා කරන්න බෑ.......ඇරත් වෙලාවකට අප්පච්චි දේවල් ගැන ගැඹුරින් හිතන්න යනවා මිසක් ශාරද්‍යට ඕන කරන උත්තරේ එතනින් හොයාගන්න තරමක් අමාරුයි..... ඉතිං හැමදාම වගේ ශාරද්‍ය අදත් තමුන්ගේ තාත්තව හොයාගෙන එයාගෙ කාමරේ දිහාවට මේ ඇවිදගෙන එන්න ආවේ තමුන්ගේ ඔලුවට යම්කිසි සහනයක් බලාපොරොත්තුවෙන්........
" තාත්තා ඔයා ඉන්නවද......."
" ඔව් කියන්න අභී......."
" මං ඇතුලට ආවට කමක් නැද්ද......"
" එන්න පුතා......."
ඉතිං කාමරේ ඇතුලට ආවත් හරි ශාරද්‍ය දැක්කෙ තමුන්ගේ පාඩුවේ කාමරේ ඇද උඩට වෙලා පොතක් කියව කියව හිටපු තමුන්ගේ තාත්තව.... ඉතිං ශාරද්‍යව දැක්කා විතරයි රෙහාන්ගෙ මූණත් බලාගෙන ඉන්නැද්දි එලිය වැටිලා ගියා......
YOU ARE READING
|| කැමීලියා ||
Non-Fiction" නාද්‍ය ! උඹ දැකලා තියෙනවද කැමීලියා මල් හිනාවෙනවා....." " මල් වලට කවද්ද බං හිනා වෙන්න පුලුවන් වුනේ...." " ගිහිං කන්නාඩියකින් බලපං නාද්‍ය...අහංකාර කැමීලියා මලක් හිනා වෙනකොට තියෙන ලස්සන ගිහිං කන්නාඩියකින්ම බලපං...."
