Fantastik bir evrenden, başka bir fantastik evrene geçmekten daha kötü bir şey varsa; o da kocam olmayan birinin yatağında uygunsuz bir şekilde uyanmamdı. Üstelik karısı olduğumu ve karnımda çocuğunu taşıdığımı iddia ederek.
İlk geldiğim evrende zam...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aşklarım selam oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın hepinizi çok seviyorum öpücükler😘😘
Bir de geçen bölüm bildirim almayan olmuş, duyurularım için beni Wattpad'den takip ederseniz çok sevirim✨
(62) Hayal Küresi
"Lütfen bağışla, bebek ben de biraz unutkanlığa yol açtı. Bunun bahçenin ortasında ne işi var?"
"Demek hatırlamadığın için öylece bunun içine girdin? İşte şimdi keyfim yerime geldi. Bu küre benim Valericiğim ve bakalım sen neler hayal ediyormuşsun?"
Tam şu an havada asılı duran küre yer çekiminin farkına varsa ve düşsek ne güzel olurdu. Cam küre gece göğü gibi yıldızlı bir arka plan oluşturduktan sonra ekrandaki görüntüde kucağında bebek olan bir Valeri oluştu. Onu kucağımda severken yavaşça büyüyor ve el ele tutuşup etrafımızda dönüyorduk. Sonra arkada yüzü belli olmayan insanlar geliyor ve bizi neşeyle izliyorlardı. Valeri ve çocuk dansını bitirdikten sonra onlara neşeyle sarılıyordu. Evet içten içe bebeğin büyümesini merak ettiğim doğruydu. Arkada yüzü belli olmayan insanlar ise aslında benim gerçek ailemdi. Ne yazık ki hem burada hem de orada olamazdım. Onları özlediğim kabak gibi açıkken görüntüye bir de Alex eklendi ve biz öpüşmeye başladık.
"Ah! Tamam yeter, bitmiyor mu bu?"
Violet gülümserken bana baktı ve görüntü durakladı. "Gerçekten abimi seviyorsun, bebeğini merakla bekliyorsun ama aile sevgisiyle birlikte büyümedin değil mi? Bu görüntü kalabalık ve neşeli bir aile istediğini gösteriyor. Ne yazık, bazen küçük bir ailem olsaydı nasıl olurdu diye düşünürüm."
Küre bu sefer ay ışığının altında yalnız başına oturan kısacık sarı saçlarıyla Violet'ı gösterdi, ağlıyordu. Sonra beyaz atıyla biri geldi ve ay ışığı yerini başka bir gezegenin gökyüzüne bıraktı. "Beyaz atlı prensini mi bekliyorsun yani?"
