Fantastik bir evrenden, başka bir fantastik evrene geçmekten daha kötü bir şey varsa; o da kocam olmayan birinin yatağında uygunsuz bir şekilde uyanmamdı. Üstelik karısı olduğumu ve karnımda çocuğunu taşıdığımı iddia ederek.
İlk geldiğim evrende zam...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aşklarım selam yeni bölümü yazar yazmaz attım. Lütfen oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin. Öpücükler. 😘😘
Kimler inkspired uygulamasına geliyor?
Bana yabancı kadın ve erkek isimleri önerebilirsiniz yeni karakterlerimiz için. Hatta anlamı da yazarsanız harika olur.
Ve lütfen Wattpad artık normale geç...
(59) Astral Seyahat
Akrep ve yelkovan hayatımda bir ileri bir geri giderken sırada saatin neyi göstereceğini beklemek vardı. Dünya'da her şeyden habersiz yaşarken bulduğum bir kitap yüzünden zamanda yüzlerce yıl geriye gitmiş ve bir köle olarak satılmıştım.
Ben Lily White, şimdi ise hiç bilinmeyen bir evrende hiç bilinmeyen bir nedenden ötürü bir başka kadının bedenine girmiş zavallı bir kızım. Bir başkasının kocasıyla aynı odayı paylaşıyor ve yine bir başkasının çocuğunu karnımda taşıyordum.
Pamuk şeker gibi gözüken pembe bir gökyüzünün altında yaşadığımız waps ayının sonlarına doğru gittiğimiz günlerde Basillan halkı endişeliyken onlar kadar endişelenemiyordum. Çünkü asıl felaket benim başımdaydı. Dev bir ejder başlı yılan toprağa sızan bilgiler karşılığında ruhumu koklamaya çalışmış ve elinden zor kurtulmuştuk.
Bu büyük sırrımızın arkasında her şeyi bilen boyutsal sihirler ve kehanet dersi, aynı zamanda terraların baş eğitmeni Mara Lawson vardı. Basillan'a dışarıdan giriş yapabilen ilk insanoğlu bendim ancak kendisi bilinmeyen gezegenlerin yan yana dizildiğini ve bir geçişin mümkün olduğunu düşünüyordu. Verdiği kehanet bilgileri arasında bunlar da mevcuttu. Şahmaran'ın mağarasına bizi gönderirken üç damla kanını bize vermiş ve üç kere onun sayesinde yolumuzu açmıştık.
Şimdi ise git gide belli olan karnımı ayna karşısında izlerken gözlerim dudağımın üzerindeki bene takıldı. Bu ben Valeri de yoktu. Söylediklerine göre beden ruhumu kabul etmiş ve bunun karşılığında bize bir işaret göndermişti. Aynada gözlerime bakmaya korkuyordum. Valeri'nin ela gözleri gerçek benliğimin kabusu gibiydi. Genelde camdan kızıl saçlı yansımamı izler ve seyre dalardım fakat şimdi aynanın karşısından gözlerime bakmak gibi bir hatada bulundum.
Bu kez gözlerimin önünde sadece bir kağıt şaklamadı veya bir fotoğraf belirmedi. Bu kez kuyuya düşer gibi hissedip içten içe çığlık çığlığa bağırıyordum. Çünkü bu kez görüntüye değil yaşanan ya da yaşanacak olan âna doğru gidiyordum.
