Fantastik bir evrenden, başka bir fantastik evrene geçmekten daha kötü bir şey varsa; o da kocam olmayan birinin yatağında uygunsuz bir şekilde uyanmamdı. Üstelik karısı olduğumu ve karnımda çocuğunu taşıdığımı iddia ederek.
İlk geldiğim evrende zam...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oy vermeyi unutmayın 🐉
(128) Part 2
Elleri tenimde gezinirken, birbirimize karışırken bu kez elementlerimizi hiç kullanmamıştık. Tamamen bizdik, özümüzle ve içgüdülerimizle hareket etmemiz feci bir tatmin duygusu yaratmıştı. Dudakları tenimi ezberler gibi gezerken aldığım hazzı ona yansıttığım için çıldırıyordu.
Eşlik mührüm çıkmış ve bu mührün karşılığı ona çoktan varmıştı. Bu bizi hem bedensel hem de zihinsel bir şekilde bağladığı için hiç susamadığım kadar susamıştım ona. Yer altı kaynaklarından arınan elmasların sıkılmış suyu gibi nazik ve tatminkar bir şekilde geçiyordu yudum yudum boğazımdan.
Titremelerim artarken kollarım cansızca boynuna dolandı ve alnını alnıma yasladı. "İyi ki varsın ruhumun kadını."
Bu tüm süreç boyunca söylediği sözlerin en yücesi gibi geldi kulağıma. Kalbinden kopup gelen her cümleye bu şekilde aç olduğumu hissettim. "Ruhunun kadını seni bunun için de mükafatlandıracak."
"Onur duyarım eşim."
Ah, işte kalbimle zoru olduğuna dair bir kelime daha. "Antuan." Zaten vücut ısılarımız yükselmişten beni yeniden yakıp kül etmenin anlamı neydi? Altında kıvranırken çapkınca gülümsedi.
"Sakın beni susturmaya kalkma! Bu kelimeyi gözlerine bakarak kullanmak için ne kadar beklediğimizi bilemezsin."
"Biliyorum."
"Bilmiyorsun!" Hareketleri sertleşirken onu kışkırtmak için yeniden bildiğimi söyledim, sonra yeniden ve yeniden. Tekrar edecek halim kalmayana kadar bilmediğimi çok net bir şekilde izah ettikten sonra dizlerinin üzerine yükselip memnun bir şekilde baktı. Ne diyebilirdim ki bazı anlar tepeden bakmak oldukça hoş olabiliyordu.
Ardından beni kucakladığı gibi aktardı ve bir sonrasında onun siyah çarşafının üzerindeydi. "Neden buradayız?"
"Eh biraz fazla ıslandı o yatak. Hem yastığımda kokun bitti, tazele!"
"Emredersiniz hükümdarım."
"Mmm, işte bu hoşuma gitti."
"Eşim demen kadar mı?"
"Eşim demen kadar."
Kucağında çıplak bir şekilde uzandırıp, yavaşça örtüyü üzerimize serdi. "Yatarken en fazla bu kadar uzak durmanı istiyorum benden."
"Yani hiç?"
"Yani hiç!"
Bir eli sırtımda yükselip alçalırken kollarında mayışmak üzereydim. Öyle güzel bir şeye sahip olmuştum ki huzuru tüm hücrelerimi sarmıştı. "Antuan?"
