White lotus

විසිපස්වෙනි පරිච්ඡේදය

එක හමාරට විනාඩි දහයක් තියෙද්දි ඩියුටි යන්න තිබ්බ ප්‍රිෆෙක්ට්ලට යන්න දුන්න මිස් ආපහු උගන්නනව ඇහෙද්දි බෑග් එකත් අරන්ම මමයි ශෙනෝලුයි එළියට ආව..

"උඹ දේශ්ට කතා කරොත් මොකද මචන්?"

"මොනව කතා කරන්නද ශෙනෝල් මෙන්න මෙහෙ යන්.."

මං ගේට් එක ගාවට ආවෙ ශෙනෝලුත් කට වහන් මං එක්කම එද්දි.. මං හිතුවෙ නෑ ඇත්තටම දේශ් එහෙම කරයි කියල. මම එහෙම ගර්ල් කෙනෙක් එක්ක හිටියා නම් එයා මොනව නොකරයිද? මං කල්පනා කරා. එයාට වැරැද්ද දානව නෙමේ ඒත් හිතල බැලුවම වැරදි එයා.. හ්ම්.. දැන් කමක්නෑ. කොහොමත් මින් ඉස්සරහට මෙහෙම සම්බන්ධයක් ආය ඕන නෑ. මම විහින් විඳවන්න පාර කපාගත්තෙ මේ පාරත්..

ගාතා කියපු ළමයි කඩිගුල වගේ ඇවිස්සිල යද්දි මං කෑගැහුවෙ බයවෙච්ච පාරට දුවන් ආපු ඇච්චො බැච්චො සේරම හිමින් හිමින් පෝලිම් ගැහිල එළියට යද්දි..

"කෙවිනුත් නෑ.."

"උඹ ඉඳල වරෙන් අව්ලක් නෑ.."

ශෙනෝල්ව කෙවින්ලා එක්ක එන්න නවත්තපු මම බස් එකට නැගල ගෙදර ආවෙ කැඩිල ගියපු හිත කොහොමහරි හදාගන්න බලන ගමන්..

රැවටුනාවත්ද? ඒත් මට ඒ ඇස් වලින් රැවටීමක් පෙනුන්නෑ...

වෙනදට සෙනග අඩු බස් එකක් එනකල් හෝල්ට් එකේ ඉන්න මම ආපු පළවෙනි බස් එකේම තෙරපිලා ඉස්සරහට ගිහින් බස් එකට නැග්ගෙ බස් එක අද්දනකොටම දේශුයි, කෙවිනුයි, ශෙනෝලුයි දුවන් එද්දි..

ඇස් වල කඳුළුත් පුරවන් බස් එක දිහා බලන් ඉන්න දේශ්ගෙ ඇස්මුළු බස් හෝල්ට් එක පුරාම ගියෙ මං ඉඳපු බස් එක අද්දද්දි.. බස් එක අද්දනකොටම එයාගෙ ඇස් නැවතුනෙ මං ගාව... එයාල පරක්කු වැඩී බස් එක අද්දලම යද්දි අල්ලන් ඉඳපු හුස්ම මම පල්ලෙහට දාලා ඇහෙන් වැටෙන්න ගිය කඳුලක් පිහාගත්තා.

ගෙදර ඇවිත් කරන්නම දෙයක් නැති තැන මං කල්පනා කරේ ටිකක් නිදාගන්න. කාටද මන්දා පින්සිද්ද වෙන්න දවස් හතරක නිවාඩුවක් මේ පාර සෙට් වෙලා තියෙද්දි ඇත්තටම මට හෙට දවස හරි දේශ්ගෙ මූණ නොබලා ඉන්න ලැබෙන එක ගැන මම සතුටු උනා. මොකද අනිද්දා ට්‍රිප් එක