කාමරේ දොර සද්දෙ නෑහෙන්න ඇරපු මම ඇස් අරන් ගියෙ ඇඳ ගාවට උනත් මුළු ඇඳම හිස්.. අයියා නැද්ද?.. කාමරේ හිස්නෙ.. එයා කාමරේ ඉන්නම එපැයි.. අයියා කොහෙ යන්නද? ඒසී එකවත් දාලා නෑ.. අයියව මෙහෙන් යැව්වා වත්ද?
මට බය හිතීගන එද්දි මං ආපහු හැරුනා. අයියගෙ අප්පච්චි කියන්නෙ බලු ඉවක් තියෙන මනුස්සයෙක් කියලා ශෙනෝල් අයියා පුන පුනාම කියද්දි මම මෙතන අයියත් නැතුව හිටියොත් ඒක ලොකු ප්‍රශ්නයක් වෙයි කියලා මගෙ හිත කියුවා. .මම කාමරේ පුරාම බැල්මක් යවලා ආපහු එන්න හැරුනා උනත් මට ඉකි ගහන සද්දයක් ඇහුනා.. ඒ හඬ ඇහෙන්නෙ බැල්කනි එකෙන් වෙද්දි මං ඉක්මන් අඩි තියලා බැල්කනි එක ගාවට ගියා..
"සුදු අයියෙ!!"
මං අයියා ගාවට අඩියට දෙකට දුවලා යද්දි මං දැක්කෙ බැල්කනි එක ගාව බිම ඉඳන් දණිස් දෙක අස්සෙ ඔළුව ගහන් ඉන්න අයියව.. මගෙ අඩි සද්දෙට ඔළුව උස්සලා බලපු අයියගෙ මූණ දැක්කම මට යකෙක් ආවේස වීගන ආවා..
ඒ මූණ රතුවෙලා.. කඳුළු වලටම මූණ රතු වෙලා තියෙද්දි මං පාත් වෙලා ඒ කඳුළු පාරවල් පිහිදලා දැම්මෙ අයියගෙ අප්පච්චිට හිත යටින් ලෝකෙ නැති කුණුහර්පත් කියන ගමන්..
මාව දැක්ක අයියගෙ ඇස් හිනා වෙද්දි මං නැවිලා අයියව තද කරලම බදාගත්තා.. අනේ මගෙ අහිංසකයා. මොනදේ කරත් අයියා හුඟක් අහිංසක වෙද්දි මට අයිය පවු කියල හිතුනා. අයියගෙ අප්පච්චි එක්ක මට ආවෙත් එසේ මෙසේ තරහක් නෙමෙයි
"සුදු අයියෙ මොකද උනේ?"
මං අයියගේ ඔළුව තව ටිකක් පපුවට තෙරපන් ඒ සිනිදු කොණ්ඩෙ දිගේ ඇඟිලි යවන ගමන් කතා කරා..
"මම හිතුවා ඔයාව දකින්න බැරිවෙයි කියලා"
පපුව අස්සෙ ඔළුව ගහන් ඉඳපු හින්දා අයියගෙ කටහඬ හිමින් ඇහෙද්දි මං අයියගෙ කොණ්ඩෙන් හාද්දක් තිබ්බා.
"නාඬා ඉන්නකො සුදු මහත්තයා. චූටි මැනික බලන්න ආවනෙ. අඬනකොට චූටි මැනිකට දුකයිනෙ අයියො"
මම මේ දවස් කීපෙට තේරුම් ගත්තා ස්නේහ අයියා කියන්නෙ පිටතින් කොච්චර උස මහත ආඩම්බර පෙණුමක් තියෙන මනුස්සයෙක් උනත් ඇතුළත හරි අහිංසක පොඩි දරුවෙක් හංගන් ඉන්න මනුස්සයෙක් කියල..
YOU ARE READING
White lotus
Fanfiction"දෙයියන්ගෙ නාමෙන් මට පාඩුවෙ ඉන්න දීපන් අයියෙ..මේ හැමදේම විහිළුවක් කියල අමතක කරපන්..." "මෙහෙම කරන්න එපා චූටි මැනික.. උඹම පණ දුන්න හදවත කුඩුපට්ටම් කරල දාල යන්න එපා බන්.." ............🍃............ "කැප්ටන් ස්නේහ වික්‍රමනායක....?" "මට කියපන් දේශ් උඹ ම...
