White lotus

තිස් හයවෙනි පරිච්ඡේදය

"කෝ මෙහෙ හැරෙන්න පිහිදාන්න. බලන්නකො පොඩි ළමයෙක් වගේනෙ. ඇයි සුදු මහත්තයා ගහගන්න ගියෙ? කිව්ව නම් මම ගහනවනෙ. මම කොහොමත් ඌට ගහන්න හිටියෙ. මොකක්වත් නොසන්ඩාල කතාවක් කිව්වද ඌ? කියන්නකො මට මමත් දෙන්නම් සබ්බුව."

"මට චුට්ටක් මෙහෙම ඉන්න දෙන්න.."

මම දේශ්ව බදාගත්තා.. බදාගන ඒ පපුව අස්සෙ මූණ ගහගත්තා. මට හිතට බරයි. මොකද මම එහෙම ගහගන්න මනුස්සයෙක් නෙමේ.. ඉවසලා සීමාව පැන්නම මාව යකෙක් තරම් වෙද්දි මම දන්නෑ ඇත්තටම මොනාද වෙන්නෙ කියලා....

මොනව කිව්වත් ඉවසලා ඉවසලා අන්තිමට දේශ් ගැන කියද්දි මට තරහා ගියා.. හිතේ උතුරලා යන්න ගත්තෙ කේන්තියට මම හැරෙන හැරෙන අතට ඌට ගහන්න ගත්තෙ මරනවාමයි කියල හිතන් උනත් දේශ් ග්‍රව්න්ඩ් එකෙ ඉඳන් ඇවිත් මාව එක්කන් ගියා. මෙහෙම ගෙදර යන්නත් බෑ.. අප්පච්චි මරයි... සමහරවිට දැනටමත් අප්පච්චි දන්නවා ඇති නැත්තන් පොලිසිය නෑවිත් ඉන්නෑනෙ.... එක්කො අක්කා වත් මොනා හරි කලාද දන්නෙ නෑ..

"කෝ දැන් ඇති හොඳද? මං දිහා බලන්නකො සුදු මහත්තයා. දැන් ඇති හොඳද.. අච්චො මගෙ කොල්ලා කාටද ගහලානෙ.. ගුටිකාල නම් දුක් උනාට කමකුත් නැහැ. සිහි නැතිවෙන්නම ගහලනේ දුක් වෙන්නේ.. මට හා පැටියා කියන්නෙ ඔන්න ඔයාව තමා මට තරහා ගියපු හා පැංචෙක් වගේ පේන්නෙ හොඳේ!"

රටේ නැති දේවල් කිය කිය මාව back to normal කරගන්න හදන දේශ් දිහා මං බැලුවා. එයාගෙ හිත රිද්දලා බෑ.. එයාට දුක හිතවලා බෑ කියලා හිතෙද්දි මං එයාගෙ පපුවට නිකට තියලා මූණ දිහා බැලුව..

"මෙන්න හුරතල් වෙනවා! අනේ අනේ සුදු මහත්තයා"

මගෙ කම්මුලකුත් මිරිකපු දේශ් කියද්දි මං එයාගෙ ඇඟිල්ලක් කටට අරන් හැපුවෙ නොරිදෙන්න.. හිතේ තිබ්බ හිතට බර, දුර්වල හැඟීම සීයට හැත්තෑ පහක් විතර අඩු වෙලා යද්දි මට හිතුනෙ මගෙ චූටි කියන්නෙ මායාවක්. තියෙනවා කියල කවුරුත් විශ්වාස නොකරන....

"මේකවත් ඇඳගමු අයියෙ ඔහොම ගෙදර ගිහින් අප්පච්චිට අහු උනොත්!"

"හ්ම්"

කොහොමත් ගෙදර ගිහින් පාරෙ ගහගත්තට අප්පච්චිගෙන් කන්න වෙන්නෙ එසෙ මෙසේ පාරවල් නෙමේ කියල දැනගෙනත් මං ඔලුව වනලා ඒ ඇඳුම අතට ගත්තා.. ඇඳුම කොහෙන්ද කියලාවත් මට තර්ක කර කර හිතන්න මානසිකත්වයක් තිබ්බෙ නෑ. දේශ් changing room එකෙන් එළියට යද්දි මං ඇඳුම ඇඳගත්තා.