මට ඕන උනේ එයාව විනාඩි කීපයක් හරි වැඩියෙන් මං එක්ක තියාගන්න...... අපෙ එකට පැටලුන අත් මේ සීතලෙත් අපිව උණුසුම් කරද්දි එයාගෙ ඔළුව මගෙ උරහිසේ රැඳිල තිබ්බා.
"නිදිමතද චූටි මැනිකෙ?"
"ම්ම්...චුට්ටක්.. හැබැයි ඔයා ළඟ නිසා නිදාගන්න ඕනනෑ. කොහොමත් ගෙදර ගියහම අපි නිදාගන්නවනෙ..."
ම්න්..
"සුදු මහත්තය දන්නවද වැඩක්.."
දන්නවද වැඩක් කියල පටන්ගද්දිම මට හිතුනෙ දේශ් මේ කියන්න යන්නෙ හොඳ ඕපයක් කියල වෙද්දි මමත් ඒක අහගන්නම හරි බරි ගැහිල ඉඳගත්ත. හැබැයි එකට පැටලුනු අපෙ අත් නම් ගැළ වුනේ නෑ.... ඒවට එකිනෙකාගෙන් ගැළවෙන්න තිබ්බ ලෝබකමට අපෙ අත් තදින්ම වෙළිල තිබුන..
"මං කලින් කියන්න හිටියෙ හරිද. මට කොහෙද අමතක උනානෙ අනේ.."
"ම්ම්..මොකද්ද?"..
"අපෙ කෙවිනා ශෙනෝල් අයියට කැමතියිනෙ සුදු අයියෙ.. මං හිතන්නෙ පොර සිරාමයි..."
"ඉතින් ඒකට අපි මොනව කරන්නද චුටි?"
"ඔයත් හරි විහිලු තමා කියන්නෙ මෝඩයා. මං කියන්නෙ අපි සයිඩ් සපෝට් එකක් දෙමුද?.."
"කපුකම් කරමු කියලද කියන්නෙ?"
"බැරිනං කමක්නෑ ඉතින්.."
මගෙ මූණෙන් පෙනුන අකමැත්ත හින්ද දේශ් බලු කුක්ක වගේ කන් දෙක අකුලන් මගෙ අත අස්සට ආවා.
"බැරි නෑ චුටි වස්තුව.. හැබැයි ප්‍රශ්නයක් ඇති කළොත් දන්නවනෙ."
"ම්ම්.. ඒව වැඩක් නැ. ඔයා ඇයි පුදුම උනේ නැත්තෙ?"
දේශ් මගෙන් අහද්දි මං එයාගෙ ඇස් වලින් මගෙ ඇස් මුදවගත්ත. දෙයියනෙ මට එහෙම බෑ. එයාගෙ ඇස් දිහා බලපුවම මාව අතරමන්වෙනවා.. හඳකට තරු ඇස් ලැබුනම දරාගන්න හරි අමාරුයි..
"මට තේරුනා.. ඕක ඉතින් නොතේරෙන්න තරම් දැනුම් තේරුම් නැති මිනිස්සු නෙමෙයිනෙ බබා අපි.."
"ම්.."
විනාඩියක්... දෙකක්... ඊටත් වැඩි ඇති.. මුළු බස් එකේම ලයිට්ස් ඕෆ් කරල ළමයින්ට නිදාගන්න දීලා තිබ්බ. ඒකටම සාධාරණයක් කරන්නද කොහෙද සේරමල්ලම නිදි අපි දෙන්න ඇර. ඈත පායල තියන හඳ දිහා බලන් ඉඳපුමම බස් එකේ යනගමන්ම හරි පරිස්සමට ෆොටෝ එකක් ගහගත්තා..
YOU ARE READING
White lotus
Fanfiction"දෙයියන්ගෙ නාමෙන් මට පාඩුවෙ ඉන්න දීපන් අයියෙ..මේ හැමදේම විහිළුවක් කියල අමතක කරපන්..." "මෙහෙම කරන්න එපා චූටි මැනික.. උඹම පණ දුන්න හදවත කුඩුපට්ටම් කරල දාල යන්න එපා බන්.." ............🍃............ "කැප්ටන් ස්නේහ වික්‍රමනායක....?" "මට කියපන් දේශ් උඹ ම...
