🍁නූශ්🍁(Zhanyi)✅

0131

..

..

..

..වස්තුව..

..හ්ම්..

..මොකද මේ....

      ධතාශ් ඇහෙන නෑහෙට ගානට කනට මුමුනලා ඇහුවෙ එයාගෙ වස්තුවගෙන්...හිස්තැනක් නැතිවෙන්නම පපුවට ගුලි වෙලා හිටිය චූටි වස්තුවගෙන්.....

   කොහොම කොයිතරම් කාලයක් ගත වෙලා ගියත්.....මොන දේ වෙනස් උනත් ඒ උනුහුම එහෙම්මමයි....ධතාශ්ගෙ උරහිස් තරමට උස තීනු ඒ පපුව මැදට තුරුලු වෙලා කම්මුලක් හේත්තු කරගෙන ගුලිගැහෙද්දි දැනෙන උනුහුම ඒකමයි.....ධතාශ් අහපු ප්‍රශ්නෙට ඒ පපුවෙ නිකට තද කරන් ඔලුව උස්සපු තීනු මොනවත් නොකියා ආයෙමත් ඒ පපු මැද්දෑවට මූන ගහගත්තෙ මොනවත් නොකියා......ඇස්වලින් මිස තොල් අගින් නම් වචනයක්වත් නොදොඩා...

    ධතාශ්ගෙ අත් තීනුගෙ ඉන වටා තදින් එතිලා.....කාමරයට ආව ගමන් තද කරලා තීනු එයාව බදාගත්තෙ කොහොමද ඒ මොහොතෙ ඉදන් ධතාශ්ගෙ අත් දෙකත් තීනු වටා ශක්තිමත්ව එතිලා...ධතාශ් විටින් විටේ ඒ හිස් මුදුනට හාදු තවරනවා....ඇයි මේ කියලා අහනවා....තීනු එක්කම යාන්තමට දෙපැත්තට පැද්දෙනවා....ඒ එක්කම හිස් මුදුනට නිකට තද කරන් මොකක්දෝ ගීයක කවිපෙලක් මුමුනනවා...

'ලා සද එලියක සිහින එකින් එක
අහුලමි රෑ අදුරේ......
මටත් හොරා මගෙ සිහින සොරා ගත් නුබම පතමි සසරේ.......'

   ඒ හඩ බරයි......වචනවලටත් වඩා...ඒ වචනවලට කවපු හැගීම් නිසාම ඒ හඩ බරයි........ධතාශ්ට තිබුනෙම ගැබුරු හඩක්.....වීදුරු බෝතලයක් ඇතුලින් ඇහෙනවා හා සමාන පැහැදිලි හඩක්...ඒ හඩම විටෙක හරි බරයි.....මහ ලොකුවට තාලයකට වචන පෙල ගැස්සුවෙ නැතත් ඒ ගැබුරු හඩෙන් වචන එකතු කරනකොට හරි අමුතුයි...පපුව හිරි වැටෙනවා....පපුව දිගේ හිරියක් දුවනවා වගේ දැනෙනවා....ඒ හා සමානව කියාගන්න නොතේරෙන හැගීමකින් හිත පිරිලා යනවා......

'මටත් හොරා මගෙ සිහින සොරා ගත් නුබම පතමි සසරේ'

   ටිකක් පරනයි......කාලෙකට කලින් ඇහුවත් ඒ තරම් හිතලා බලන්න ඕනකමක් නොවුනු ගානයි.....ඒත් ධතාශ්ගෙන් ඒ වචන පිටවෙනකොට....පපුවට තුරුලු වෙලා ඉන්න මොහොතක කනට කරලා ලාවට පැද්දෙන ගමන් ඒ වචන මුමුනනකොට.....කොහොමද ඒ නමින්ම ගැහෙන හදවතක් උනත් දරන්නේ..කොහොමද හැගීම් පිරුනු හදවතකට සීමාමායිම් හොයන්නේ...