နွေဦးပန်းတွေ ပွင့်ချိန်တန် [Complete]

အပိုင်း-၁၆ (Zawgyi)

ေႏြဦးသာ စားဖိုတဲေရွ႕တြင္ ေယာင္လည္လည္လုပ္ေနမိသည္။ အၾကည့္မ်ားကေတာ့ မုန္႔ပဲသေရစာမ်ား တင္ထားသည့္ စားပြဲခုံေပၚသို႔။ ထိုစားပြဲခုံ ေရွ႕တြင္ေတာ့ မုန္႔တစ္ထုပ္ဒိုက္အခါ( ၂ဝ)ဟု ေရးသားထားသည့္ စာတန္းတစ္ခု။

ဟုတ္ပါသည္။ ေထာက္ပို႔တပ္မွ ပစၥည္းယာဥ္တန္းေရာက္ရွိလာၿပီးေနာက္ ျပည္သူအလႉရွင္မ်ားမွ လႉဒါန္းလိုက္ေသာ မုန္႔မ်ိဳးစုံ၊အဝတ္အစားမ်ိဳးစုံ၊ ပစၥည္းမ်ိဳးစုံတို႔ေၾကာင့္ တပ္စခန္းမွာေတာ့ ရိကၡာ အစားအေသာက္မ်ား အလွ်ံအပယ္ပင္။ သို႔ေသာ္လဲ ျပည္သူအလႉရွင္မ်ား လႉဒါန္းလိုက္သည့္ပစၥည္းမ်ားကို အလဟႆမျဖစ္ေစရန္ ရည္႐ြယ္၍ ျပည္သူမ်ားကို ကာကြယ္ရန္အတြက္ ေလ့က်င့္ေရးသေဘာျဖင့္ ဒိုက္ထိုးကာ အႀကိမ္ေရ သတ္မွတ္၍ သုံးစြဲေစသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ေကာ္ဖီတစ္ထုပ္လွ်င္ ဒိုက္အခါ၂ဝ၊ ေဆးလိပ္တစ္လိပ္လွ်င္ ဒိုက္ ၁ဝခါ၊ မုန္႔တစ္ထုပ္လွ်င္ ဒိုက္အခါ၂ဝစသည္ျဖင့္။

ေႏြဦးသာ စားပြဲေပၚရွိ အားလူးေၾကာ္မုန္႔မ်ိဳးစုံ၊ Oishi မုန္႔မ်ိဳးစုံ၊ Nabati မုန္႔မ်ား၊ ယိုစုံထုပ္မ်ား၊ သၾကားလုံးမ်ား၊ ဘီစကစ္မုန္႔မ်ားကို ႏွေျမာတသစြာ ၾကည့္ရင္း တံေတြးၿမိဳခ်မိသည္။ လက္ထဲတြင္လဲ အာလူးေၾကာ္မုန္႔တစ္ထုပ္ ကိုင္ထားလွ်က္။ ေႏြဦးသာလို အစားေသာင္းၾကမ္းၿပီး သေရစာႀကိဳက္ေသာ ေကာင္ေလးမွာေတာ့ ဒီလို မုန္႔တစ္ထုပ္ထဲနဲ႔တင္ အာသီသမေျပ။ ဒါေပမယ့္လဲ ဒိုက္အခါ၂ဝ ထိုးၿပီးၿပီမို႔ ထပ္မထိုးႏိုင္ေတာ့ေခ်။ ဤသည္ေၾကာင့္ မုန္႔စားပြဲေရွ႕မွ ရႈံ႕မဲ့မဲ့ႏွင့္ မထြက္ခ်င္ထြက္ခ်င္ျဖင့္ အာလူးေၾကာ္တစ္ထုပ္အား ပိုက္ကာ ထြက္လာခဲ့ရေတာ့သည္။ ေကာင္းျမတ္ရွိရင္ေတာ့ ဒိုက္အစားထိုးေပး၍ မိမိစားခ်င္သည့္ မုန္႔အား ေပးမွာ ေသခ်ာသည္။ သို႔ရာတြင္ အခုအခ်ိန္တြင္ ေကာင္းျမတ္သည္လည္း ဒဏ္ရာႏွင့္မို႔ ဒုကၡမေပးခ်င္ခဲ့။

သူကိုယ္တိုင္ပင္ သူ႔ ဒိုက္၁၀၀အျပစ္ဒဏ္ကို ေကာင္းေကာင္းမလုပ္ႏိုင္ဘဲ ဒိုက္ ၁ဝ ခါေလာက္ ထိုးၿပီးတိုင္း ဒဏ္ရာအေၾကာင္းျပကာ လက္နာသည္ဟုဆိုကာ ေဆးေပးခန္းသို႔ ေျပးေလသည္။ ေခါင္းေဆာင္ ေပးသည့္ အျပစ္ဒဏ္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ေသခ်ာမလုပ္။ အခုေနာက္ပိုင္း ဖင္နာသည္၊ေခါင္းနာသည္၊ လက္နာသည္ႏွင့္ ခလုတ္တိုက္သည္မွစ ပု႐ြက္ဆိတ္ကိုက္သည္အဆုံး ေဆးေပးခန္းသို႔သာ သြားေန၍ သူငယ္ခ်င္းေတြနားေတာင္ သိပ္မရွ္ေတာ့။ ယခင္ကဆို ေဘးနားတြင္ ဟိုလိုက္စ သည္လိုက္စနဲ႔ နားၿငီးေအာင္ ေပါက္ေပါက္ေဖာက္ေနေသာ ေကာင္းျမတ္ကို ယခုအခ်ိန္တြင္မူ ေတြ႕ခ်င္လွ်င္ ေဆးေပးခန္းသို႔သာ သြား၍ ရွာရေတာ့သည္။ ေဆးေပးခန္းသို႔ သြားလြန္း၍ ရဲေဘာ္မ်ားကေတာင္ သူ႔အား နပ္စ့္မဟုပင္ နာမည္ေျပာင္ ေပးထားေလေတာ့သည္။ ဒါလဲ မ်က္ႏွာေျပာင္သည့္ ေကာင္းျမတ္မွာေတာ့ မမႈ။ ငါက ႐ုပ္ေခ်ာေခ်ာနဲ႔ အကိတ္နပ္စ့္မ ဟူ၍ပင္ ျပန္ေျပာ၍ သြားၿမဲ သြားလွ်က္ပင္။ တခါတေလဆို အိပ္ေဆာင္တြင္ေတာင္ ညျပန္မအိပ္။ ေဒါက္တာတစ္ေယာက္ေတာ့ ေကာင္းျမတ္ဒဏ္ေတြ ခံေနရၿပီ ထင္ပါရဲ႕။