အပိုင်း-၂၉ (Zawgyi)

318 1 0
                                        

ကေလးငယ္၏ မ်က္ႏွာတြင္ ေပေနေသာ ေသြးစက္မ်ားကို သုတ္ေပးကာ

"အဆင္ေျပရဲ႕လား ကေလး"

"ဟုတ္ကဲ့..ေျပပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေရာ ထိခိုက္မိေသးလား"

"ကိုယ္က ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး တိုက္ပြဲတိုက္ေနၾကပါ။ ကေလးကိုပဲ စိတ္ပူတာ"

"ဟုတ္ ကြၽန္ေတာ္အဆင္ေျပပါတယ္"

"ခ်စ္တယ္ ကေလးငယ္..ဂ႐ုစိုက္ေနာ္"

"ဟုတ္ကဲ့"

စစ္တပ္မွ ဖမ္းဆီးထားေသာ႐ြာသားမ်ားကို ျပန္ေခၚလာရင္း ႐ြာသို႔ ျပန္ပို႔ေပးေတာ့ ႐ြာသားမ်ားက သူတို႔ကို ေက်းဇူးတင္စြာနဲ႔ ငိုယိုၾကေတာ့တယ္။

"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဗိုလ္ႀကီးတို႔"

"မလိုပါဘူးဗ်။ ဒီနယ္ေျမက ကြၽန္ေတာ္တို႔ အပိုင္နယ္ေျမျဖစ္သြားၿပီမို႔ အမိုးတို႔ ေအးေဆးေနလို႔ ရပါၿပီ။ စစ္တပ္ဘက္က ေနာက္ထပ္လာမေႏွာင့္ယွက္ေတာ့ပါဘူး"

"ေက်းဇူးအရမ္းတင္ပါတယ္ ဗိုလ္ႀကီးတို႔။ အမိုးတို႔၊ဖထီးတို႔မွာ ဗိုလ္ႀကီးတို႔ ေပးတဲ့အသက္ပဲ ရွိပါေတာ့တယ္ေဝ့"

"ရပါတယ္ ဖထီးတို႔ ပင္ပန္းေနမွာပဲ နားလိုက္ၾကအုံး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔လဲ စခန္းျပန္ဖို႔ ဆက္ခ်ီတက္လိုက္အုံးမယ္"

"ဟုတ္ကဲ့ ဗိုလ္ႀကီးတို႔။ ဒါေလးေတြေတာ့ ယူသြားလိုက္ပါအုံး"

"မယူေတာ့ပါဘူး ကြၽန္ေတာ္တို႔လဲ စခန္းျပန္ေရာက္ေတာ့မွာ စခန္းမွာ ရိကၡာေတြရွိပါတယ္။ အမိုးတို႔ပဲ စားလိုက္ပါ"

"ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္လို႔ပါ ဗိုလ္ႀကီးတို႔ကို..အမိုးတို႔မွာ ရွိတာေလးနဲ႔။ လမ္းမွာ စားသြားလိုက္ပါ"

႐ြာသားေတြမွ အတင္းေပးေနသျဖင့္ ေစာထိုမႉးလည္း လက္ခံလိုက္ရေတာ့သည္။

"ဟုတ္ကဲ့ ..ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"

ေစာထိုမႉးတို႔စစ္ေၾကာင္း ႐ြာမွအထြက္တြင္ေတာ့ ႐ြာသားမ်ားက ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာစြာနဲ႔ လက္ခုပ္တီးကာ ဂုဏ္ျပဳေပးၾကတယ္။ ျပည္သူမ်ားအတြက္ တိုက္ခိုက္ေပးရသည့္ ေအာင္ပြဲေပ်ာ္႐ႊင္မႈဟာ ဘာနဲ႔မွ မလဲႏိုင္ေပ။

နွေဦးပန်းတွေ ပွင့်ချိန်တန် [Complete]Where stories live. Discover now