အပိုင်း-၂၈ (Zawgyi)

321 1 0
                                        

လင္းယုန္တပ္စခန္း၏ ေခါင္းေဆာင္ေစာထိုမႉး ဦးေဆာင္ကာ ခ်ီတက္ေနေသာ စစ္ေၾကာင္းတစ္ခု။

"ေဒါက္တာခြန္အိုက္ အဆင္ေျပရဲ႕လား။ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ စစ္ေၾကာင္းကို ေခၚလာမိလို႔။ ေက်း႐ြာေတြမွာ ဒဏ္ရာရတဲ့လူေတြ မ်ားတယ္ဆိုလို႔"

"မဟုတ္တာဘဲ ေခါင္းေဆာင္ရယ္။ လူေတြေဆးကုေပးရမွာ ကြၽန္ေတာ့္အလုပ္ပဲကို"

"တပ္သားေကာင္းျမတ္ ေဒါက္တာခြန္အိုက္ကို လမ္းခရီးမွာ ေသခ်ာေစာင့္ေရွာက္ေပးလိုက္ပါ"

"ဟုတ္ကဲ့ပါ ဗိုလ္ေလးေစာ စိတ္မပူပါနဲ႔။ ကြၽန္ေတာ္ေဒါက္တာ့ကို ေသခ်ာ ေစာင့္ေရွာက္လိုက္ပါ့မယ္"

"ေအး..ေအး"

ေျပာကာထြက္သြားေသာ ေခါင္းေဆာင္ေစာထိုမႉးအား ၾကည့္ရင္း ခြန္အိုက္သီဟၿပဳံးလိုက္မိသည္။

"ကြၽန္ေတာ့္အနားမွာပဲေနေနာ္။ ဘယ္မွေလွ်ာက္မသြားနဲ႔"

"အင္းပါ ေကာင္းရဲ႕။ စိတ္မပူပါနဲ႔ အစ္ကို ဂ႐ုစိုက္ပါ့မယ္"

"ဟုတ္"

ေစာထိုမႉးစစ္ေၾကာင္းကို ေသခ်ာစစ္ေဆးေနရင္း ကေလးငယ္အနား ေရာက္ေတာ့

"ကေလး ပင္ပန္းေနၿပီလား။ ခဏေန ေရွ႕မွာ ႐ြာတစ္ခုေရာက္ေတာ့မယ္"

"ဟုတ္..ရပါတယ္ ေခါင္းေဆာင္ အဲ..ဗိုလ္ေလးေစာရဲ႕"

"အင္း..ဂ႐ုစိုက္။ ႐ြာေရာက္ရင္ ခဏနားမယ္ေနာ္"

"ဟုတ္"

ေနပူႀကီးထဲ ေခြၽးေတြထြက္ကာ ေက်ာပိုးအိတ္လြယ္ရင္း ေသနတ္ကိုင္ကာ သူ႔ကိုၿပဳံးျပေနေသာ ကေလးငယ္အား ၾကည့္ရင္း စိတ္မသက္သာစြာနဲ႔ သက္ျပင္းခ်မိသည္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ဒီကေလးငယ္ကို မပင္ပန္းေစခ်င္။ သူ႔အိတ္ကပ္ထဲသာ ထည့္ကာ ေခၚသြားခ်င္မိသည္။ ေန႔တစ္၀က္ေလာက္ ခ်ီတက္အၿပီးမွာေတာ့ သူတို႔႐ြာေလးတစ္႐ြာသို႔ေရာက္ခဲ့ၾကေလသည္။ ပုံမွန္႐ြာမ်ားႏွင့္မတူဘဲ ႐ြာေရွ႕မွာ လူအမ်ားက စုၿပဳံကာ ေနေနၾကသည္။ ႐ြာသားမ်ားက မိမိတို႔စစ္ေၾကာင္းကို ျမင္ေသာအခါ ပထမတြင္ေတာ့ ေၾကာက္လန႔္ေနၾကသည္။ တျဖည္းျဖည္းနီးကပ္လာသည့္အခါတြင္ေတာ့ လက္ေမာင္းရွိ ကရင္တပ္မေတာ္၏ KNUအလံတံဆိပ္ကို ျမင္ေတာ့မွ ၀မ္းသာစြာနဲ႔ မိမိတို႔အနားသို႔ေျပးလာၾကသည္။ မိမိတို႔ အနားေရာက္ေသာအခါတြင္ေတာ့ မိမိတို႔အား ထိုင္ ကန္ေတာ့ကာ ငိုယိုေတာင္းပန္ၾကေတာ့တယ္။

နွေဦးပန်းတွေ ပွင့်ချိန်တန် [Complete]Where stories live. Discover now